Муҳиммтарин ҳадафи мусобиқоти Қуръон фаҳми саҳеҳ аз ин китоб аст
Ба гузориши ИКНА, Ҳуҷҷатул-ислом Сайидмаҳдии Хомӯшӣ; Раиси Созмони авқоф ва умури хайрия, дар маросими ихтитомияи бахши маорифи чиҳилу ҳафтумин давраи мусобиқоти Қуръони Карими Созмони авқоф, ки дар имомзода шоҳ Сайидалии Қум баргузор шуд бо баёни инки Қуръон нусхаи камол ва сабки зиндагии мутаолӣ аст, гуфт: Мо дар мавриди Қуръоне сухан мегӯем, ки баъд аз он китоби мунзале наомадааст ва Паёмбари Гиромии Ислом (с) бо қироати худаш оётро бар мардум мехонд: وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ؛ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ; Вуҷуди нуронии Паёмбар (с) ҳарчи гуфт ва овард ва ҳатто сукут кард бар мо ҳуҷҷат аст; Ӯ бо Қуръон бо мо сухан гуфт; قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْرًا; Қуръон ваҳйи илоҳӣ аст, ки аз сӯи ишон қироат шуд вале мо барои ин нусхаи илоҳӣ чӣ кардаем; Банда мӯътақидам, ки фаҳми Қуръон аввалин аввалавият барои ҳар фард, хонавода ва иҷтимоъ ва низоми сиёсӣ аст. Барои роҳбурдҳо ва сиёсатҳо ва қавониини интибоқи бо Қуръон муҳим аст то ҷое, ки агар қавле аз маъсум нақл шуд фармудаанд онро бар Қуръон мунтабиқ кунед.
Хомӯшӣ бо баён инки ин мусобиқот баҳонае аст то бубинем чиқадр фаҳми қуръонӣ дар ҷомеа рушд дорад, афзуд: ҳамон фосилаеро, ки дар қироат ва рӯхонӣ дорем ба тавониш дар фаҳми оёти Қуръон дорем. Бархе мегӯянд чаро бо Амрико музокира намекунем ва агар боби музокира боз шавад мушкилот ҳал аст вале ин таъбир ношӣ аз ноошноӣ бо Қуръон аст. Қуръон фармудааст: وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا؛ إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَيَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ; Фиръавн дар фиръавнияти худ устувор аст.
Вай идома дод: раҳбари Инқилоб мефармоянд бояд бо душман марзбандӣ дошта бошед ва фармуданд: Хусумати Амрико бо Эрон тамомнашуднӣ аст ва касе, ки бо мо хусумат тамомнашуднӣ дорад қобили музокира нест. Дар ояти 60 Мумтаҳина фармудааст: إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَأَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَىٰ إِخْرَاجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ; Ва танҳо шуморо аз дӯстии касоне наҳй мекунад, ки дар дин бо шумо қитол карда ва аз ватантон берун карданд ва бар берун кардани шумо ҳамдст шуданд, зинҳор онҳоро дӯст нагиред ва касоне, ки бо онон дӯстӣ ва ёварӣ кунанд ишон ба ҳақиқат золим ва ситамкоранд. Ё роҳбурде аз ин беҳтар барои сиёсатмадорон?
Раиси Созмони авқоф ва умури хайрия бо баёни инки имрӯз бубинед режими саҳюнистӣ дар Ғазза чӣ мекунад ва чӣ балое бар сари мусаллмонон даровардааст, афзуд: Ин режим чӣ балое бар сари кишваре, ки онро бо ҷосусии гирифт (Сурия) дирмеоварад; Зарфи даҳ рӯз ҳамаи зерсохтҳои ин кишварро аз байн бурд ва ҳатто ба дарахтони зайтун ҳам раҳм накард.
Сохти ДИИШ барои нобудии тафаккури саҳеҳи исломӣ
Хомӯшӣ изҳор кард: чаро душманон аз рӯзи аввали Инқилоб токунун нагузоштанд кишвар дар таҳрим набошад ва аз рӯзи аввал моро таҳрим карданд? Тарроҳии низоми султа аз ибтидо комилан бо барнома ва бар асоси низоми шайтонӣ будааст. Аслан ДИИШ-ро дуруст карданд то тафаккури Исломи ноб дар ҷаҳон ниҳодина нашавад ва бигӯянд мусалмонон касоне ҳастанд, ки раҳм надоранд ва мардумро сар мебуранд дар ҳоле, ки Аллоҳу Акбар ҳам мегӯянд. Ба хотири инки фаҳми саҳеҳи қуръонӣ дар ҷаҳон густариш пайдо накунад. Иҷрои маорифи Қуръон дар зиндагӣ бисёр сахт аст; ҳоҷи Қосими Сулаймонӣ, ҳамаи оёти ҷиҳод ва қитолро дар зиндагӣ иҷро кард; Ҳамаи оётеро, ки ба муъминин ва баҳси раҳмат ва раъфат ихтисос дорад пиёда кард лизо вақте аз сафари ҷиҳод бармегашт қабл аз рафтан ба хона барои сар задан ба хонаводаи шуҳадо мерафт.
Вай таъкид кард: Мо дар мавриди Қуръон сухан мегӯем, ки لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ ۖ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ аст; Дар мавриди китобе сухан мегӯем, ки لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ аст; Мисоси бархурд ва талоқӣ аст дар инҷо сухан аз масҳ нест; Яъне касе дар соҳати Қуръон қарор намегирд магар инки пок бошад. Чаро инқадр дар фазои маҷозӣ хӯроки олуда ба мардум медиҳанд ва риборо дар иқтисод густариш додаанд? Маълум аст зеро то шикамҳо аз луқмаҳои ҳаром пур шавад ва ҳарфи ҳаққро нафаҳманд зеро касе, ки поктинат аст қобилияти фаҳми Қуръонро дорад.
Вай бо баёни инки аз ибтидои Инқилоб низоми султа мо бо рӯёрӯӣ ва фард ба фард аз даруни мо барои худ ёргирӣ кард, тасреҳ кард: Мо бояд барои ҷабҳаи ҳақ фард ба фард ёргирӣ кунем. اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ; Агар замоне фарорасад, ки кишвар ва кишварҳое фаҳми саҳеҳи қуръонӣ пайдо кунанд эътисом ба ҳаблиллоҳ доранд, ваҳдат доранд ва тафриқа байни онон нест ва худро ҳифз мекунанд ва душман наметавонд аз онон суъи истифода кунад.
Хомӯшӣ изофа кард: Агар фард ва ҷомеае хашият аз Худо дошта бошанд аз ҳеҷ чиз ва фарди дигаре нахоҳанд ҳаросид; Банда ба бонувон арз мекунам парчами Қуръонро поин наёваред ва бидонед ба ҳар мизоне, ки Қуръон дар манозили шумо қироат шавад ва фаҳ шавад ба ҳамон мизон Қуръон эҷод кардаед.
