Шаҳид Сулаймонӣ; генерали сулҳсози минтақа ва пирӯзи набард бо терроризм (1)
Иқдоми террористии Амрико дар ба шаҳодат расондани сардор Сулаймонӣ, раҳбари бузурги низомӣ як бори дигар нишон дод, ки ҷанги Амрико бо терроризм нест; балки Амрико худ хостгоҳи терроризм ва иллати аслии ноамниҳо аст.
Яке аз паёмҳои ҷаҳонии раҳбари фақиди ҶИЭ аз оғози наҳзат ва инқилоби исломии Эрон, раҳоии мардуми мусулмони минтақа ба шарти ба берун рондани бегонагон аз минтақа ва хушкондани решаҳои ин ноамниҳо аст; шаҳид Қосим Сулаймонӣ фармондеҳи маҳбуб ва муқтадир, ки дар мактаби имом Хумайнӣ ва Оятуллоҳ Хоманаӣ ба хубӣ дарс омӯхта буд, медонист нируе метавонад созандаи сулҳ ва амният дар минтақа бошад, ки битавонад бар ин чолишҳои бесуботсоз фоиқ ояд ва бо решаҳои ноамнӣ мубориза кунад.
Сардор Сулаймонӣ аввалин фармондеҳи низомии ҷаҳон буд, ки ба дархости давлатҳои Сурия ва Ироқ, худро ба умқи майдонҳои пурхатар расонд ва бо истеъдоди низомии худ миллатҳои минтақаро инсиҷом ва иттиҳод бахшид. Меҳварҳои муқовиматро дар кишварҳои мутааддид фаъол кард ва ба воситаи басиҷ, тавонист саҳнаи мудирияти ҷадидеро халқ кунад, ки шикасти амрикоиҳо дар минтақаро ба думбол дошт. Ӯ бо замингир кардани террористҳои такфирии мавриди ҳимояти Амрико ва режими саҳюнистӣ, озодсозии бахшҳои Ироқ ва поёни ДОИШ бузургтарин хидматро ба миллатҳо ва давлатҳои минтақа ва ҳатто давлатҳо ва миллатҳои фароминтақае кард.
Сулаймонӣ ба унвони шаҳиди роҳи Қудс дар эҷоди сулҳ ва амнияти минтақаӣ, мубориза бо терроризми такфирӣ, дафъи таҳдиди ДОИШ аз марзҳои Ҷумҳурии Исломии Эрон, шикасти тарҳҳои Амрико дар минтақа, такомули меҳвари муқовимат, таъмиқ ва густариши ҷуғрофиёи муқовимат ва эҳтиром ба ҳокимияти миллӣ ва тамомияти арзии кишварҳо нақши ҳаётӣ доштааст. Қосим Сулаймонӣ ба фармудаи Оятуллоҳ Хоманаӣ, раҳбари ҶИЭ “чеҳраи байналмилалии муқовимат” буд.
Ҳамзамон бо фаро расидани солрӯзи шаҳодати сардор Қосим Сулаймонӣ ва Рӯзи ҷаҳонии муқовимат дар парвандаи “нақши сардор Сулаймонӣ дар амнияти минтақа ва ҷаҳон” ба баррасии баҳсҳои чолиши ҷадид дар ғарби Осиё ва нақши кишварҳо дар он, нақши сардор Сулаймонӣ дар сулҳ ва амнияти минтақаӣ, мубориза бо терроризми такфирӣ, коҳиши таҳдидҳои ДОИШ алайҳи Аврупо, дафъи таҳдиди ДОИШ аз марзҳои Ҷумҳурии Исломии Эрон, аз байн бурдани ДОИШ дар минтақа, шикасти тарҳҳои Амрико дар минтақа, ҷилавгирӣ аз таҷзияи кишварҳо, ташкили меҳвари муқовимат, тағйири муодилаи қудрат ба нафъи ҷараёни муқовимат дар минтақа, эҷоди бародарӣ байни ду миллати Эрон ва Ироқ, ҳифзи субот ва амният дар минтақа бо дифоъ аз ҳокимияти миллии кишварҳо, ироаи улгуи дифои бумӣ дар кишварҳои минтақа, тақвияти умқи стратегӣ, амният ва манофеи ҶИЭ, эҷоди муаллифаи ҷадид дар арсаи сиёсӣ ва қудрати минтақа, тақвият ва тасбити пояҳои қудрати кишварҳои минтақа ва таъсиси назарияи амнияти минтақаӣ ихтисос дорад.
Барои оғози парванда ва аввалин гузориш ба баррасӣ ва мурури “чолиши ҷадид дар ғарби Осиё ва нақши кишварҳо дар он” пардохта шуд, ки шарҳи он дар идомаи гузориш меояд:
Пурранг шудани нақши Ҷумҳурии Исломии Эрон дар таҳаввулоти Ироқ ба мазоқи ғарб хуш наомад
Шароит баъд аз ҷанги таҳмилӣ байни Эрону Ироқ аз ҷумла ҳуҷуми Садом ба Кувейт ва ишғоли он, ба вуҷуд омадани ҳодисаи 11-и сентябри 2001, фароҳам шудани заминаҳои тағйир дар таҳаввулоти минтақа ва эҳсоси лузуми бознигарии ғарб ба вижа Амрико дар нигоҳ ба минтақаи ғарби Осиё ба хусус дар муқобила бо режими Садом ва барномарезӣ барои ҳамла ба он, суқути Садом ва аз байн рафтани режими баъс ва ба вуҷуд омадани шароити ҷадид дар таҳаққуқи Ироқи навин ва ҳамчунин пурранг шудани нақши Ҷумҳурии Исломии Эрон дар таҳаввулоти Ироқ ба мазоқи сардамдорони ғарб хуш наомад. Ингуна аз тағйироти бунёдин дар ҳукумат ва давлат дар Ироқ барои онҳо ғайриқобили пешбинӣ буд. Амрико дар моҳҳои оғозини ишғоли Ироқ ба думболи сиёсате буд, то шояд битавонад оби рафтаро ба ҷуй бозгардонад.
Шеваи Амрико барои тазъифи ҳукумат Ироқ; роҳандозии гурӯҳҳои террористӣ
Шеваи Амрико дар кишварҳои ишғолшуда мутафовит буд. Шароити вижаи Ироқ кишварҳои ғарбӣ ва Амрикоро бар он дошт то бо истифода аз фазои мавҷуд ва баҳрагирӣ аз мавқеиятҳои сиёсӣ, фарҳангӣ, мазҳабӣ ва иқтисодӣ ин кишварро дар масири дигаре қарор диҳанд, то битавонанд ба аҳдофи худ дар Ироқ ва кулли минтақа наздик шаванд; ба ҳамин далел бо барномаи аз пеш тарроҳишуда ва бо истифода аз фурсатҳо ва зарфиятҳои қавмӣ, нижодӣ, сиёсӣ, мазҳабӣ ва ҳимояти ҷараёнҳои зидди мазҳабӣ дар Ироқ ва кишварҳои ҳамсоя ба вижа Арабистон иқдом ба таҷҳиз ва роҳандозии гурӯҳҳои террористӣ дар қолабҳои гуногун барои ҷилавгирӣ аз ташкил ва ё ҳадди ақал тазъифи ҳукумати мазҳабӣ ва наздик ба Эрон карданд.
Ин гурӯҳҳои террористӣ, ки дар пӯшиши эътиқодоти салафӣ ва такфирӣ ва нигариши хос ба дини Ислом ва бо ҳимоятҳои молӣ ва таблиғи ҳукуматҳои бархе аз кишварҳои арабӣ ва лоҷестикӣ ва сиёсии давлатҳои минтақаӣ ва фароминтақавӣ дар сарзамини Ироқ ва дигар кишварҳои арабӣ сарбароварда буд, ба суръат ҳуҷуми ҳамаҷонибаи худро бо тасарруфи чанд шаҳр ва то дарвозаҳои Бағдод пеш бурд ва иддаои ташкили ҳукумати хаёлии исломии Ироқ ва шом (ДОИШ)-ро дар сар мепарваронд; ба гунае, ки пас аз он суқути Мавсил дар 10 июни 2014 ақаллиятҳои қавмии минтақаи ғарби Осиё хусусан курдҳо, туркаманҳо, изадиҳо, ароманаи масеҳӣ низ ба ваҳшигарӣ ва хунрезии гурӯҳ террористии ДОИШ бовар оварда ва тасаллути ин қавми чандмиллиятӣ бо хостагоҳи ҳинҷоршиканони ғарбӣ ва арабиро барнатофта ва тамоми талоши худро барои ҳифозат дар муқобили ҳуҷумҳои бевақфа ва сангини низомии онҳо ба амал оварданд. Аммо чӣ суд, ки тавон ва неруи тозанафаси мулҳақшуда аз кишварҳои аврупоӣ таҳти кумаки режимҳои мустабиди подшоҳии арабӣ ҳар рӯз афзӯнтар ва муқобила бо онҳоро сахттар мекард.
Дар камтар аз чанд моҳ, Бағдод дар остонаи суқут қарор гирифта ва мерафт то кулли Сурия ва Ироқ, ҷавлонгоҳи ин қавми хунрез ва ваҳшӣ шавад. Бо пушт кардани бисёре аз кишварҳои ғарбӣ ҳатто Амрико ба дархостҳои оҷизонаи кумаки мақомоти Ироқ ва иқлими Курдистон, ки мерафт кишвари зидди исломии ДОИШ-ро ҳамонанди режими саҳюнистӣ ба арсаи ҷаҳонӣ бияфзояд, ҳақиқатҳо ошкор шуд, ки дар паси ҳузури нируҳои бегона, хусусан Амрико пас аз сентябри 2001 нақшаи тағйири геополитикии минтақа, ки бо ҳуҷум ва ишғоли мустақими Ироқ ва Афғонистон натавониста буданд ба он бирасанд, бо абзори ДОИШ саҳнаи дигари шатранҷиро гушӯда ва хостаҳои худро аз он тариқ бароварда созанд. Дар инҷо буд, ки танҳо кишваре, ки посухи қатъӣ ва сареъ ба дархости муқобила ва саркӯби ин гурӯҳ дода, Эрони исломӣ ва шахси сардор Сулаймонӣ, фармондеҳи пирӯзи сипоҳи Қудси ҶИЭ буд.
Мудирияти огоҳона ва ҳушманди вай натанҳо ДОИШ-ро дар Сурия ва Ироқ замингир кард, балки андак-андак басоти ҳукумати онро ба рағми пуштибониҳои фаровони Амрико ва кишварҳои подшоҳии арабӣ, кӯтоҳ ва кӯтоҳтар кард. Бар ҳамин асос кинаи сардори дилҳо ва буғзи ношӣ аз шикастҳои ғайриқобили пешбиниии ДОИШ ва пуштибононаш дар амалиёти буздилона, ноҷавонмрдона ва ғайри инсонии террори сардор Сулаймонӣ, на ҷабҳаи мустақими ҷанг, балки дар ғайри низомитарин макон, яъне фурудгоҳ ба дастури пуштибони мустақими терроризми минтақа яъне Трампи ҷинояткор дар севуми январ рақам хӯрд.
Иқдоми террористии Амрико дар ба шаҳодат расондани сардор Сулаймонӣ ва шуморе аз ҳамроҳони вай, як бори дигар нишон дод, ки ҷанги Амрико бо терроризм нест; балки Амрико худ хостгоҳи терроризм ва иллати аслии ноамниҳо аст.
Ба ҷуръат метавон иддао кард, ки ғарби Осиё ба ҷиҳатҳои мухталиф маҳалли талоқӣ ва таорузи манофеъ ва хостаҳо ва дар натиҷаи маҳалли бурузи ҷангҳо, хушунатҳо ва таҳаввулоти ҷаҳонӣ аст. Нақши бемонанд ва таърихии сардор Сулаймонӣ дар шикасти бузургтарин ва хашинтарин гурӯҳи террористӣ муосир ба эътирофи ҳатто душманони Эрон, ғайриқобили инкор аст.
Вай борҳо то марзи шаҳодат пеш рафт; пурвозеҳ аст, ки иқдоми ҷинояткоронаи Иёлоти Муттаҳидаи Амрико дар террори сулҳсозтарин генерали минтақа ва фотеҳи набард алайҳи терроризм ношӣ аз шикасти шармовари Амрико дар муқобили меҳвари муқовимат, Эрон ва рашодатҳо ва шуҷоатҳои ишон будааст.
Шахсияти сардор Сулаймонӣ ба унвони усваи инсонӣ ва дар ҷиҳати ҳимоят аз мазлумон ва мустазъафон, абъоди вуҷуди васеъ ва ҳамаҷониба дорад ва густараи шахсиятии ӯ фаротар аз марзҳои Эрон ва ҷаҳони Ислом таъриф мешавад; ба Оятуллоҳ Хоманаӣ, абъоди шахсиятӣ ва вуҷудии ин сардори шаҳидро бояд ба чашми як мактаб, як роҳ ва як мадрасаи дарсомӯз нигарист ва он вақт қадру қимати ин масъала равшан хоҳад шуд.
Ғарби Осиё ба ҷиҳатҳои геополитикӣ барои ҷаҳон муҳиму ҳассос аст
Минтақаи ғарби Осиё ба ҷиҳатҳои мухталифи геоплтикӣ (сиёсӣ), геостратегӣ (роҳбурдӣ) ва геоиқтисодӣ (иқтисодӣ) ва ҳатто геоколчрол (фарҳангӣ) маҳалли таорузи манофеъ ва хостаҳо ва дар натиҷаи маҳалли бурузи ҷангҳо, хушунатҳо ва таҳаввулоти ҷаҳонӣ аст; ба ҳамин далел ҳамвора ба ҷиҳати сулҳ, субот ва амният натанҳо барои милал ва кишварҳои минтақа, балки барои ҷаҳон муҳим ва ҳассос будааст. Дар тӯли садаҳо ва даҳаҳои гузашта, хостаи абарқудратҳо ҳамвора тасаллут ва сайтара бар ин минтақа буда ва дар натиҷа, решаи бисёре аз ноамниҳо, хушунатҳо ва ҷангҳо ҳосили ҳузур ва дахолати ин кишварҳои фароминтақавӣ дар ғарби Осиё аст. Бо тағйири геоплтики минтақа дар авоили ҳазораи ҷадид, сулҳ ва амнияти минтақа ҳадафи тавтеаҳои мухталифе қарор гирифт ва ин минтақа, ки мерафт шоҳиди шукуфоии иқтисодии хубе бошад, ҳадафи тавтеаҳои хасмона қарор гирифт ва нақшаҳои фаровон барои ба чолиш кашидани кишварҳои муқтадири он тарроҳӣ ва яке пас аз дигаре иҷро шуд. Дар ин миён меҳварҳои мухталифи муқовимат дар муқобили ин тавтеаҳо шакл гирифт; ҳамонанди наҳзати бедории исломӣ (баҳори арабӣ), ки ба далелҳо ва равишҳои мухталиф дучори шикаст фурӯпошӣ шуд, аммо ин ҷунбишҳо сабаби ҳушёрии бештари тавтеагарон дар иҷрои ниятҳояшон шуд. Ба ҳамин ҷиҳат бо тағйири токтика ва эҷоди гурӯҳҳои террористӣ ва ифротӣ як чолиши ҷадидеро дар минтақа падид оварданд. Дар ин миён, муҳимтарин омили боздоранда дар муқобили ин токтик, Ҷумҳурии Исломии Эрону мақомоти аршаду сиёсатгузори он хосса шахси генерал Сулаймонӣ буд.
https://tajikpress.com/2024/12/30/
