Даъвати муфтии Умон барои ҳимоят аз муборизони яманӣ
Ба гузориши ИКНА, ба нақл аз "Раъюл-Явм", Шайх Ал-Халилӣ дар баёнияе таъкид намуд, ки қаҳрамонони яманӣ бо иродаи қавӣ ва қаҳрамонии бесобиқа, ки метавонад кӯҳҳои устуворро ба ларза дарорад ва сангҳои сахтро бишканад, дар дифоъ аз ҳақ ва муқобила бо зулм истодагарӣ мекунанд.
Ӯ афзуд, ки ҳамаи мардуми аслии Яман бояд бо онҳо муттаҳид шаванд, то тавонанд қудрати бештар пайдо кунанд ва ба ҳадафҳои олитар даст ёбанд. Инчунин, тамоми уммати исломӣ бояд барои ҳимоят аз онҳо бархезанд, зеро ин ҳаққи мусалмон бар мусалмон аст, чунон ки Паёмбар (с) фармуданд: «Мусалмон бародари мусалмон аст ва ба ӯ зулм намекунад.»
Дар поёни баёния, муфтии Умон таъкид кард, ки ҳадафи муборизони яманӣ, ки барои он ҷонбозӣ мекунанд, ба чанд далел ормони тамоми миллатҳост. Аз ҷумла, зарурати ҳамкории уммати исломӣ дар замоне, ки ҳар кишваре мавриди таҷовузи душман қарор мегирад. Ҳамчунин, Қудс, аввалин қиблаи мусалмонон ва маҳалли меъроҷи Паёмбари Ислом (с), ки бояд барои бозгардонидани ин муқаддасот ба дасти афроди пок ва амин талош кунанд. Аз ин рӯ, тамоми миллатҳо ва виҷдонҳои бедор бояд ба ин масъулияти муқаддас расидагӣ кунанд ва аз он кӯтоҳӣ наварзанд, зеро танҳо Худованд тавфиқдиҳанда аст.
