Мавқеи Яман дар меҳвари муқовимат як вазифаи имонӣ, қуръонӣ ва илоҳӣ аст
Мусоҳибаи муфассал бо Иброҳим Муҳаммад Ад-Дайламӣ, сафири Яман дар Ҷумҳурии Исломии Эрон, бо хабарнигори ИКНА.
ИКНА: Имрӯз шоҳиди таҳаввули асосӣ дар муқовимати Яман бо режими саҳюнистӣ ҳастем, ки мавқеиятҳои зиёдеро дар умқи қаламрави ин режим ҳадаф қарор додааст. Паёми муқовимати Яман ба кишварҳои арабӣ ва ҳампаймонони режими саҳюнистӣ чист?
Ад-Дайламӣ: Муборизаи Яман бо режими саҳюнистӣ ва пуштибонӣ аз мардуми Ғазза ба як гурӯҳи хос маҳдуд намешавад. Ин мубориза аз сӯи тамоми миллат идома дорад ва нишон медиҳад, ки қишрҳои мухталифи ҷомеаи мо бо роҳҳои гуногун дар он саҳм доранд. Мавқеи Яман аз эҳсоси масъулият ва вазифаи имонӣ, қуръонӣ ва илоҳӣ сарчашма мегирад.
Дар Қуръони Карим оятҳои зиёде дар бораи мубориза бо кофирон ва мунофиқон вуҷуд дорад. Ҳамчунин, Қуръон онҳое, ки аз ёрии ҳақ даст мекашанд, ба азоби дарднок ҳушдор медиҳад.
Дастгирии мардуми Яман аз фаластиниён танҳо ба пуштибонии низомӣ маҳдуд намешавад. Мо шоҳиди ҳаракатҳои мардумӣ ва намоишҳои миллионӣ алайҳи режими саҳюнистӣ ва ба тарафдории фаластиниён ҳастем. Ин масъала таъкид мекунад, ки мардуми Яман масъулияти худро бо таваккал ба Худо дар баробари миллати Фаластин иҷро мекунанд.
Дар кишварҳои дигар, нерӯҳои мусаллаҳ аз миллат ҷудо ҳастанд, аммо дар Яман нерӯҳои мусаллаҳ ва мардум якҷо мебошанд. Ҳукумати Яман аз воридоти маҳсулоти дорои нишонҳои режими саҳюнистӣ ва Амрико ҷилавгирӣ мекунад. Ман аз ҳамаи миллатҳо даъват мекунам, ки таҷрибаи Яманро пайравӣ кунанд ва маҳсулоти режими саҳюнистӣ ва пуштибонони онро таҳрим намоянд.
ИКНА: Шумо ишора кардед, ки мардуми Яман ҳар ҷумъа бо баргузор кардани намоишҳои миллионӣ аз мардуми Фаластин пуштибонӣ мекунанд ва ба беэҳтиромӣ ба Қуръони Карим дар баъзе кишварҳои арабӣ вокуниш нишон медиҳанд. Асоси ин мавқеъгириҳо ва сабабҳои кӯмак ба мардуми Фаластин чист?
Ад-Дайламӣ: Бояд ёдовар шуд, ки асоси ҳаракати мардумии Яман робитаи онҳо бо Қуръони Карим аст. Ин фазилат пас аз Худованд ба шаҳид Саид Ҳусайн Бадруддини Ҳусӣ тааллуқ дорад, ки аз соли 2001 бо ироаи дарсҳои қуръонӣ ба аҳамияти ҳидоятҳои Қуръон таъкид мекард.
Қуръон танҳо барои ибодат нест, балки китоби ҳидояти Худо аст, ки роҳи иззат ва кароматро барои мусалмонон нишон медиҳад. Мутаассифона, бисёре аз мусалмонон Қуръонро канор гузоштаанд ва ба назарияҳо ва мафҳумҳое рӯ овардаанд, ки онҳоро аз Қуръон дур мекунад.
Паёмбари гиромии Ислом (с) дар бораи Қуръон мефармояд: "Парвардигоро! Қавми ман ин Қуръонро маҳҷур гузоштаанд ва ба он беэътино шуданд." Ин рафтор боиси саргардонӣ ва заъфи мусалмонон шудааст. Вақте ки мусалмонон аввалин манбаи қудрат ва ҳидояти худро тарк мекунанд, дучори ин саргардонӣ мешаванд.
