Мунҷии мавъуд – мафҳуми муштарак дар ҳамаи адён
Ҳуҷҷатул-Ислом Ҳамидуллоҳ Рафиӣ, мудири адён ва мазоҳиби Маркази посухгӯӣ ба шубаҳот дар гуфтугӯ бо ИҚНА аз Қум дар посух ба ин ки маънои интизори наҷотбахш дар гуфтугӯи адён чист ва чӣ ҷойгоҳе дар илоҳиёти адёни бузурги ҷаҳон дорад, изҳор дошт: Мафҳуми интизори мунҷии мавъуд дар ҳамаи адён як маъно дорад, яъне дар охири замон шахсияти илоҳӣ зуҳур мекунад ва бо барпо намудани адолат ва қист, амният ва сулҳро бар ҷаҳон ҳоким менамояд. Ин мавзӯъ дар матнҳои адёни яҳудият, масеҳият, Ислом, зардуштӣ ва ҳатто дар адёни ғайри илоҳӣ, монанди буддоия низ зикр шудааст. Аз ин рӯ, пайравони ҳамаи ин адён дар интизори зуҳур ҳастанд ва дар масъалаи мунҷии мавъуд байни онҳо муштаракот мавҷуд аст.
Монандиҳои калидии мафҳуми мунҷии мавъуд дар Ислом ва дигар адён
Вай дар посух ба ин ки монандиҳои калидии мафҳуми мунҷии мавъуд дар Ислом ва дигар адён чист, изҳор дошт: Байни Ислом ва дигар адён се монандии асосӣ дар мафҳуми мунҷии мавъуд вуҷуд дорад. Аввал, эътиқод ба ин ки шахсияти наҷотбахш илоҳӣ аст, яъне ӯ аз ҷониби Худо интихоб шуда, ба сӯи мардум меояд. Дуюм, эътиқод ба зуҳур дар охири замон. Ва сеюм, таъсиси ҳукумати ҷаҳонӣ тавассути мунҷии мавъуд. Аммо дар мактаби буддоия, ки дине ғайриилоҳӣ мебошад, бар ин боваранд, ки «Майтрея» – номи мунҷии мавъуд дар ин мактаб – ҳукумати зулмро аз байн мебарад ва ҷаҳониро ба «Нирвана», ки маънои оромиш ва сулҳро дорад, мерасонад.
Вай афзуд: Дар Ислом номи мунҷии мавъуд ҳазрати Маҳдӣ (аҷ) аст, ки фарзанди ҳазрати Фотима (с), духтари Расули Худо (с) мебошад. Аммо дар дигар адён, монанди яҳудият, номи мунҷии мавъуд «Мошиаҳ» ва дар масеҳият «Масеҳо» мебошад. Ҳазрати Масеҳ (а) дар дини масеҳият ҳамчун наҷотбахш ёд мешавад. Тибқи илоҳиёти ин дин, вақте ки ҳазрати Масеҳ (а) ба салиб кашида ва кушта шуд, пас аз сӣ рӯз дубора зинда гардид ва ба назди Худо рафт, то дар охири замон зуҳур намояд. Инчунин, дар мактаби зардуштӣ ва ойини буддоия номи мунҷии мавъуд «Буддои панҷум» ё «Майтрея» мебошад.
Диққати аҳли суннат ба масъалаи Маҳдавият
Рафиӣ дар посух ба ин ки муҳимтарин ихтилофи эътиқодӣ байни шиа ва суннӣ дар масъалаи Маҳдавият чист, изҳор дошт: Асли андешаи Маҳдавият, ғоиб будани ҳазрати Маҳдӣ (аҷ), зуҳури эшон дар охири замон ва таъсиси ҳукумати ҷаҳонии адолатмеҳвар, зуҳури ҳазрати Исо (а) ва хондани намоз пушти сари Имоми Замон (аҷ) аз эътиқодоти муштараки ҳамаи фирқаҳои исломӣ, ҳатто ваҳҳобиҳо мебошад. Ҳарчанд баъзе аз аҳли суннат ва ваҳҳобиҳо Маҳдавиятро танҳо ба мактаби шиъа хос медонанд, ки ин бо надоштани огоҳии кофӣ аз матнҳои исломӣ рабт дорад.
Вай афзуд: Дар соли 1976 мелодӣ дар як маҷмаи фиқҳии аҳли суннат дар Арабистон ба мутавотир будани аҳодиси Маҳдавият фатво дода шуд ва таъкид гардид, ки ҳамаи аҳодиси аҳли суннат ва шиъа дар бораи Маҳдавият аз Расули Худо (с) мутавотир мебошанд ва инкорнашавандаанд. Ҳамчунин, яке аз уламои ваҳҳобӣ ба номи Шайх Абдулмуҳсин дар донишгоҳи Мадина дар бораи Маҳдавият суханронии муфассале анҷом дод, ки дар ниҳоят мақолаи мукаммале бо номи «Ақидату аҳли сунна ва-л-асар фи-л-Маҳди-л-Мунтазар» ба чоп расид.
