Фатвои Иттиҳодияи Ҷаҳонии Уламо дар бораи воҷиб будани ҷиҳод барои ҳимояти Ғазза
ИКНА - Кумитаи Иҷтиҳод ва Фатво дар Иттиҳодияи Ҷаҳонии Уламо эълом кард: ҷиҳод алайҳи режими саҳюнистӣ ва афроди ҳамдасту низомиёне, ки дар сарзаминҳои ишғолшуда дар қатли омми мардуми Ғазза шарик ҳастанд, воҷиби айнист (фарзи айн аст).
Ба гузориши маркази иттилоърасонии “Фаластин”, Кумитаи Иҷтиҳод ва Фатво дар Иттиҳодияи Ҷаҳонии Уламо бо қалби пур аз андуҳ, таҷовузи ваҳшиёнаи режими саҳюнистиро алайҳи мардуми Ғазза дунбол мекунад. Шумори шаҳидон аз оғози ин ҳамла ба беш аз 50 ҳазор нафар расидааст. Режими ишғолгар — тибқи одати худ — боз ҳам оташбасро нақз кардааст ва амалиёти наслкушии барномарезишударо алайҳи бародарони мо дар Ғазза дубора оғоз намудааст.
Ин ҷиноят бо пуштибонии ҳукумати Иёлоти Муттаҳидаи Амрико, ки ҳамоно бомбаҳо ва силоҳҳои марговарро дар ихтиёри он қарор медиҳад, идома дорад. Ҷаҳони Араб ва ҷаҳони Ислом ё дар баробари он сукут пеша кардаанд ё сустӣ нишон медиҳанд.
Бинобар ин, Кумитаи Иҷтиҳод ва Фатво, бар асоси рисолати шаръие, ки Худованд бар дӯши уламо гузоштааст, аҳкоми шаръии вобаста ба ин фоҷиаи идомадорро чунин баён медорад:
- Воҷиб будани ҷиҳод: Бо таъкид бар фатвоҳои қаблӣ, ҷиҳод алайҳи режими саҳюнистӣ ва низомиёни ҳамдасташ, ки дар сарзаминҳои ишғолшуда дар қатли омми мардуми Ғазза шариканд, воҷиби айн аст. Дар аввал бар мардумони Фаластин, сипас бар кишварҳои ҳамсарҳад (мисли Миср, Урдун ва Лубнон) ва баъдан бар тамоми кишварҳои исломӣ. Ин ҷиҳод шомили кӯмакҳои низомӣ, муҷаҳҳаз сохтани муҷоҳидон, ва пешниҳод кардани тахассусҳои низомӣ ва иттилоотӣ мебошад. Ҳаром будани кӯмак ба душман: Ҳар гуна кӯмак ба душмани кофир барои куштани мусалмонони Ғазза — аз фурӯши силоҳ то иҷозаи убур аз канали Суэз, Бобулмандаб, тангаи Ҳурмуз ё дигар роҳҳои заминӣ, баҳрӣ ва ҳавоӣ — ҳаром аст. Баръакс, бояд муҳосираи комили заминӣ, баҳрӣ ва ҳавоӣ алайҳи режими ишғолгар иҷро шавад. Ҳаром будани таъмини сӯзишворӣ, ғизо ва дигар ниёзҳо: Фурӯши нафт, газ, маводди ғизоӣ ва ҳар гуна моле, ки дар ҷанг алайҳи Ғазза истифода мешавад, ҳаром аст. Агар касе бо муҳаббат ба режими саҳюнистӣ ё душманӣ бо муқовимати исломӣ ин амалро анҷом диҳад, муртад шумурда шуда, вилоят ва масъулияти шаръии ӯ соқит мешавад. Зарурати ташкили иттиҳоди низомии исломӣ: Кишварҳои исломӣ бояд иттиҳоди низомии фаврӣ ва воҳидеро барои дифоъ аз сарзаминҳои исломӣ ва мардумони худ ташкил диҳанд. Худованд фармудааст: «Барои онҳо то қадри тавон нирӯ ва аспҳои басташуда омода кунед...» (Анфол: 60) Бознигарӣ дар аҳдномаҳо бо режими саҳюнистӣ: Кишварҳои исломие, ки бо режими ишғолгар аҳднома доранд, бояд онҳоро бозбинӣ кунанд ва дар сурати нақзи тааҳҳуд аз тарафи ин режим, мавқеи қатъӣ ва рӯшан ихтиёр намоянд. Воҷиб будани ҷиҳоди молӣ: Бар дормандон ва сарватмандон воҷиб аст, ки на танҳо закот, балки дигар молҳои худро дар роҳи муҷаҳҳазсозии муҷоҳидон ва ҳимоят аз хонаводаҳои шаҳидон ва мурабитин (мудофеони муқаддасот) сарф кунанд. Қуръон мефармояд: «Бо мол ва ҷони худ дар роҳи Худо ҷиҳод кунед. Ин барои шумо беҳтар аст агар бидонед» (Тавба: 41) Ҳаром будани оддӣ кардани равобит: Ҳар гуна оддӣ кардани равобит бо режими ишғолгар ҳаром аст ва бар кишварҳои исломие, ки оддӣ кардаанд, воҷиб аст равобити худро қатъ кунанд. Қуръон мефармояд: «Бисёре аз онҳо дӯстии кофиронро ихтиёр мекунанд...» Вазифаи уламо: Уламо бояд сукутро бишкананд, воҷиб будани ҷиҳод алайҳи режими ишғолгарро эълом кунанд ва бар ҳокимон ва артишҳо барои иҷрои вазифаҳои диниву таърихии худ фишор оваранд. Воҷиб будани таҳрими комил: Таҳрими сиёсӣ (қатъи равобити дипломатик), иқтисодӣ (таҳрими харид аз душман), фарҳангӣ ва илмӣ лозим аст. Ҳамчунин сармоягузорӣ дар ширкатҳое, ки шаҳракҳои саҳюнистиро месозанд, бояд қатъ шавад. Хитоб ба ҳукумати Амрико: Хусусан ба давлати Трамп, ки қаблан ваъдаи ҳимоят аз Ғаззаро дода буд, хитоб шавад ва мусалмонони муқими Амрико бояд фишори сиёсӣ бар давлати худ ворид созанд. Идома додани таҳрими ширкатҳои ҳомии режими саҳюнистӣ: Ин таҳримҳо асаргузор будаанд ва бояд идома ёбанд, бахусус алайҳи кишварҳое, ки мустақиман ба режими саҳюнистӣ силоҳ медиҳанд. Ҳимоятҳои мардумӣ: Мусалмонон бояд ба ҳар шевае ниёзҳои ғизоӣ, дору ва сӯзишвории мардуми Ғаззаро таъмин кунанд. Агар давлатҳо монеъ шаванд, итоати Худо дар ҳимоят аз мазлум, бар итоати ҳокимон муқаддам аст. Ваҳдати мусалмонон: Имрӯз беш аз ҳар вақти дигар ваҳдати мусалмонон, канор гузоштани ихтилофот, ваҳдати гурӯҳҳои фаластинӣ, давлатҳо ва ниҳодҳои исломӣ воҷиб аст. Дуо барои Ғазза: Мардум бояд дар намозҳо, хусусан дар навофил ва фарзҳо, барои пирӯзии мардуми Ғазза дуо кунанд ва дар ҳама ҳолатҳо аз Худованд ёрӣ хоҳанд. Ташаккур аз ҳомиёни Ғазза: Аз кишварҳо, ниҳодҳо, афрод ва ҳатто яҳудиёне, ки аз мардуми Ғазза ҳимоят кардаанд, ташаккур ва қадрдонӣ карда мешавад. Паёмбар (с) фармуд: «Касе, ки аз мардум ташаккур накунад, аз Худо низ ташаккур накардааст.»
