Хидматҳои шаҳид Раисӣ мояи обурӯи миллӣ, иззати миллӣ ва эътибори миллати Эрон буд
Ба гузориши ИКНА, ба нақл аз пойгоҳи иттилоърасонии дафтари мақоми муаззами раҳбарӣ, Раҳбари муаззами Инқилоби Исломӣ субҳи имрӯз, сешанбе 30-юми урдибиҳиштмоҳ, дар мулоқот бо «хонаводаҳои шаҳид Раисӣ ва дигар шаҳидони хидмат» ва хонаводаҳои шаҳидони масъул дар даҳаҳои ахир, ҳадафи аслӣ аз такрими шаҳидонро тадаббур ва сабақомӯзӣ донистанд ва бо шарҳи хусусиятҳои қалбӣ, забонӣ ва амалӣи раисиҷумҳури шаҳид гуфтанд: Раисии азиз намунаи комили як масъули ҳукумати илоҳӣ буд ва бо талоши хастанагардиданӣ ба “халқ ва ба обурӯ ва иззат ва эътибори миллат” хидмат кард ва ин равишу роҳ барои ҳамаи мо масъулон, ҷавонон ва ояндагон дарси бузург аст.
Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ, ҳамчунин бо ҳушдор ба тарафи амрикоии музокироти ғайримустақим барои худдорӣ аз ҳарфҳои бемантиқ таъкид карданд: Ҳарфҳои амрикоиҳо дар бораи ин ки ба Эрон иҷозати ғанисозӣ намедиҳем, ҳадди зиёдатии ошкор аст ва Ҷумҳурии Исломӣ сиёсат ва роҳу равиши худро дар ин замина идома хоҳад дод.
Дар ин мулоқот, ки гурӯҳе аз масъулон низ ҳузур доштанд, шаҳидон Оли Ҳошим, Амир Абдуллоҳиён, шаҳидони гурӯҳи парвоз, стандартори Озарбойҷони Шарқӣ ва фармондеҳи ҳифозат, ки дар ҳодисаи талхи 30-уми урдибиҳишти соли гузашта ҳамроҳи шаҳид Раисӣ ба лиқоуллоҳ пайвастанд, мавриди такрим қарор гирифтанд. Раҳбари инқилоб афзуданд: Дурӣ аз ҳокимияти фиръавнӣ ва ҳаракат дар роҳи ҳокимияти илоҳӣ, як меъёри муҳими идораи кишвар аст, ки шаҳид Раисӣ намунаи комили он буд.
Раҳбари инқилоб бо истинод ба оятҳои Қуръон гуфтанд: Худбузургбинӣ, таҳқири мардум ва вогузор кардани бори масъулият ба дӯши мардум, аз ҷумлаи хусусиятҳои ҳокимияти фиръавнӣ аст, ки Раисӣ дар муқобили ин хислатҳо қарор дошт. Ӯ худро ҳамсафи мардум, ва дар баъзе ҳолатҳо хурдтар аз мардум медонист ва бо ҳамин нигоҳ кишварро идора мекард.
Ишон бахшидани тамоми тавон барои хидмат ба бандагони Худо ва парҳез аз ҳар гуна баҳрагирӣ аз мақоми сиёсиву иҷтимоӣ бар асари вазифа, дарси бузурги шаҳид Раисӣ шумурданд ва афзуданд: Дар низоми исломӣ касоне ки чунин хусусиятҳо доранд, кам нестанд, аммо ин вижагиҳо ва дарсҳо бояд ба фарҳанги умумӣ табдил ёбанд.
Ҳазрати Оятуллоҳ Хоманаӣ қалб, забон ва амал-и ҳар шахсро се унсури асосӣ барои шинохти шахсияти ӯ донистанд ва афзуданд: Раисӣ қалбе хошеъ ва зикргӯ, забоне рӯшан ва ростгӯ ва амале хастанапазир ва пайваста дошт.
