Қуръон ва Эмоми Ҳусейн (а) – 3
Эмоми Содиқ (а) дар шарҳи ояте аз сураи Исро, ки гуфта мешавад:
"Пас, баъд аз муддате мо шуморо бар онҳо (яъне Банӣ Исроил) ғолиб мегардонем" (Исро: 6), чунин фармудаанд:
Баргашт (хуруҷ ва الرجعت)-и Эмоми Ҳусейн (а) бо ҳафтод нафар аз ёрони вафодораш аст, ки кулоҳҳои тиллоӣ ба сар доранд. Онҳо аз ду тараф меоянд ва ба мардум хабар медиҳанд, ки ин шахс Ҳусейн аст, ки бозгаштааст, то ки ягон шахси мӯъмин дар бораи ӯ шубҳа накунад.
Мардум мефаҳманд, ки ин шахс на даҷҷол асту на шайтон. Он вақт ҳоло ҳам Ҳуҷҷат ибни Ҳасан (яъне Эмоми Замон) дар миёни мардум ҳузур дорад. Вақте ки дар дили мӯъминон комилан равшан мешавад, ки ин шахс ҳақиқатан Эмоми Ҳусейн аст, он вақт марги Имоми Замон фаро мерасад.
Он гоҳ касе, ки Эмоми Замонро ғусл медиҳад, кафан мекунад ва ба хок месупорад, худи эмоми Ҳусейн (а) хоҳад буд. Зеро таҳияи тобут ва кафан барои як васӣ (ҷоншин) танҳо аз ҷониби як васӣ ва як Эмом мумкин аст.
Бовар ба бозгашт ва зинда шудани дубораи Эмоми Ҳусейн (а) бо ёрони вафодораш, яке аз эътиқодоти асосии пайравони мактаби аҳли байт (а) аст, ки самараҳои зиёди имонӣ ва ахлоқӣ дорад.
Аввалин самараи ин андеша он аст, ки Эмоми Ҳусейн (а) ва ёронаш дар таърих хок нашудаанд.
Балки ин корвон, бо раҳбарии Абӯабдуллоҳ (а), ҳамоно дар ҳаракат аст ва дар оянда як рӯз рӯнамо мешавад.
Дуюмин самараи маърифатӣ (яъне маънавӣ/фаҳмишӣ) ин аст, ки ин корвон зинда ва ҳозир аст, мурда нест. Аз ҳамин сабаб, дар ҳар сол ва ҳар вақт як гурӯҳ аз покдилони ҷаҳон ба ин ҳаракат мепайванданд.
Мисоли равшанаш он аст, ки мо ҳар сол дар моҳи муҳаррам ва арбаъин мебинем, ки одамони зиёде бо муҳаббат ва майли самимӣ ба сӯи Эмоми Ҳусейн (а) меоянд — ва ин нишонаи зинда будани он корвон аст.
Сеюмин самараи ин андеша он аст, ки ба ҷомеаи дӯстдорони Аҳли Байт (а) умед мебахшад. Онҳоро дар интизори пайвастан ба корвони Ҳусейн нигоҳ медорад.
Ин интизор (ё умедвориҳо) боис мешавад, ки фикри ҷомеаи мазҳабӣ дар бораи Ҳусейн (а) ва ҳодисаи Ошӯро ислоҳ шавад. Ва баъди ин, рафтору ахлоқи мо низ тағйир меёбад.
Ба забони дигар: Ҳар қадар як шахси мӯъмин дар дилаш бовар ба бозгашти Эмоми Ҳусейн (а) дошта бошад, ҳамон қадар рафтору амали худро ислоҳ мекунад.
Чаро? Зеро медонад, ки рӯзе Имом бозмегардад. Ва ҳаминро дониста, кӯшиш мекунад аз рафтори душманони Аҳли Байт канорагирӣ кунад, ба арзишҳо пойбанд бошад, то шояд рӯзе дар замони бозгашт, узви лашкари Имом шавад.
