Қуръон ва Имоми Ҳусайн (а)

Қуръон ва Имоми Ҳусайн (а) – 4

Хона

умумӣ

8:36 - July 09, 2025

пайванд копид буд

рақами хабар: 3560

Баргаштани Имоми Ҳусайн (а) — идомаи ёрии Худо нисбати паёмбарон ва мӯъминон Ёрии Худо ба паёмбарон ва мӯъминон дар шаклҳои гуногун зоҳир мешавад. Аз он ҷо ки Имоми Ҳусайн (а) дар Карбало бо зулм кушта шуданд, ёрии илоҳӣ тавассути баргашти ӯ дар дунё идома меёбад.

Қуръон ва Имоми Ҳусайн (а) – 4 Имоми Ҳусайн (а) дар охирин хутбаҳо дар рӯзи Ошуро фармуд:

Ман аввалин шахс хоҳам буд, ки замин барои ман шикаста мешавад. Ва ман хориҷ хоҳам шуд (хуруҷ хоҳам кард) хориҷ шудани, ки увофиқ ба баромадани Амир-ул-Мӯъминин (а) ва қиёми Қоим (аҷ) ва ҳаёти Расули Аллоҳ (с) мебошад.

Имом Содиқ (а) фармуданд:
Аввалин касе, ки қабраш шикаста мешавад ва хоки рӯяшро аз сар бармедорад, Ҳусайн ибни Алӣ (а) аст, ки бо 75 000 нафар бармехезад. Баъд ба ду оят ишора карданд:

«إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهادُ* یَوْمَ لا یَنْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ»

Ҳақиқатан, мо паёмбарони худро ва онҳое, ки имон овардаанд, дар зиндагии дунё ва рӯзи ҷое, ки гувоҳанд барои шаҳодат бармехезанд, ёрӣ хоҳем кард; [ҳамин] рўзе, ки ситамгарон ҳеҷ гуна маъзарат наметавонад онҳоро кумак кунад ва барои онҳо лаънат аст ва барои онҳо дунёи оянда бад аст.

Дар Қуръон бисёр дар бораи ёрии илоҳӣ нисбати паёмбарон ва мӯъминон сухан меравад ва мо якчанд намуна аз он ро меорем, то шоҳиди як мисол бошем:

Ёрии Нӯҳ (а): «فَنَجَّيْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ» – Мо ӯ ва касоне, ки бо ӯ дар кишти буданд, наҷот додем.
Ёрии Иброҳим (а): «يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً» – Эй оташ! Бар Иброҳим хунук ва саломат бош.
Ёрии Лут (а): «إِذْ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ» – Мо ӯ ва хонаводаашро (ҷуз ҳамсараш) наҷот додем.
Ёрии Юсуф (а): «وَ كَذلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْها حَيْثُ يَشاءُ» – Мо чунин барои Юсуф дар замин ҷои шукӯҳи сохтаем, ки ҳар куҷо, ки мехоҳад, интихоб кунад.
Ёрии Шуъайб (а): «نَجَّيْنا شُعَيْباً وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ» – Мо Шуъайб ва мӯъминонро, ки бо ӯ буданд, наҷот додем.
Ёрии Солеҳ (а): «نَجَّيْنا صالِحاً وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ» – Мо Солеҳ ва мӯъминонро, ки бо ӯ буданд, наҷот додем.
Ёрии Ҳуд (а): «نَجَّيْنا هُوداً وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ» – Мо Ҳуд ва мӯъминонро, ки бо ӯ буданд, наҷот додем.
Ёрии Юнус (а): «وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ» – Мо Юнусро аз ғам наҷот додем.
Ёрии Мӯсо (а): «وَ أَنْجَيْنا مُوسى‌ وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ» – Мо Мӯсо ва касоне, ки бо ӯ буданд, наҷот додем.
Ёрии Исои Масеҳ (а): «إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَ رافِعُكَ إِلَيَّ» – Ман туро мегирам ва ба назди худ боло мебарам.
Ёрии Паёмбари Акрам (с): «إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً» – Ҳамон тавр, ки мо барои ту пирӯзии рӯшанро кушодем.
Ёрии мӯъминон: «وَ لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَ أَنْتُمْ أَذِلَّةٌ» – Ҳамон тавр, ки Худо шуморо дар ҷангҳои Бадр, ки шумо фарсуда ва низом набудед, ёрӣ кард.