Қуръон ва Аҳли байт — наҷотбахши уммати Ислом аз партгоҳи тафриқа

Яке аз пажӯҳишгарони таърихи ташайюъ дар ёддоште ба хабаргузории ИҚНО, ба муносибати солрӯзи вафоти Паёмбари Акрам (с) ва рӯзҳои поёнии моҳи Сафар, навиштааст: «Васиятҳои Паёмбар (с) дар бораи Аҳли байт (а), Қуръони карим ва зарурати ҳифзи ваҳдати уммат, нишондиҳандаи аъмқи нигоҳи эшон ба сохти як ҷомеаи муттаҳид ва адолатмеҳвар мебошад.»

Ҳоҷӣ Ислам Ҷаъфар Фахрозар: Паёмбари Акрам (с) намунаи раҳбарии одилона ва ваҳдатсоз

Ҳоҷӣ Ислам ва муслимин Ҷаъфар Фахрозар, пажӯҳишгари таърихи ташайюъ, дар ёддоште ба муносибати солрӯзи вафоти Паёмбари Акрам (с), ки дар ихтиёри хабаргузории ИҚНО қарор додааст, чунин навиштааст:

Воқеаи вафоти Паёмбар (с) нуқтаи муҳиме дар таърихи Ислом аст, ки ҳам паҳлуи эҳсосӣ дошт ва ҳам оқибатҳои сиёсиву иҷтимоӣ. Ба гуфтаи ӯ, баррасии амиқи ин воқеа ва таваҷҷуҳ ба сираи ахлоқӣ, мардумгаро ва адолатмеҳвари Паёмбар (с), метавонад барои ҷомеаи имрӯзаи мусалмон раҳнамои роҳи рост бошад.

Бозгашт ба ин усулҳо аз ҷумла ваҳдат, адолати иҷтимоӣ ва эҳтиром ба ҳуқуқи мардум метавонад ҷомеаҳои Исломиро ба сӯи пешрафт ва ҳамбастагӣ раҳнамоӣ кунад.

Паёмбар (с) то лаҳзаи охир масъулиятро вогузор накарданд

Ба нақл аз манобеи таърихии мӯътамад, мисли “Сираи Ибни Ҳишом” ва “Табақоти Кубро”, Паёмбари Акрам (с) дар моҳи Сафари соли 11 ҳиҷрӣ, бо шиддат гирифтани беморӣ, тадриҷан қудрати ҳузур дар миёни мардумро аз даст доданд.

Бо ин ҳама, он чи бештар ҷилва мекунад, ахлоқи олии эшон аст зеро ҳатто дар бистари беморӣ, бо меҳрубонӣ ва тавозӯъ бо ёрону наздикон бархӯрд мекарданд ва лаҳзае аз аҳволи уммат ғофил намешуданд.

Паёмбар (с) ҳатто дар рӯзҳои сахтӣ, раҳбариро вогузор накарда, ба масоили муҳимми давлатӣ пардохтанд аз ҷумла фармон дар бораи сипоҳи Усома ва дигар умури ҳукуматӣ ки ин нишонаи тааҳҳуди амиқи эшон ба адолати иҷтимоӣ ва ҳифзи ҳуқуқи мардум буд.

Паёмбар (с) намунаи мардумдӯстӣ ва адолатгароӣ буданд

Ҳамеша бар баробарӣ, рафъи табъиз ва ҳифзи ҳуқуқи заифон, аз ҷумла камбизоатон ва занон таъкид доштанд. Дар рӯзҳои охир низ, бо тавсияҳои пиёпай ба эҳтироми тамоми табақаҳои ҷомеа, намунаи беназири раҳбарӣ ва мардумдористӣ ба ҷой гузоштанд.

Рӯзҳои охири ҳаёти муборакашон, саршор аз насиҳатҳои ҳакимона буд. Дар ин лаҳзаҳои ҳассос, Паёмбар (с) на танҳо ба масоили сиёсӣ пардохтанд, балки бо таъкиди боз ба ваҳдати мусалмонон ва эҳтироми мутақобили ҳуқуқ, боз тухми вафоқ ва ҳамдилиро дар ҷомеа коштанд.

“Сақалайн” васият барои ваҳдат ва наҷот

Паёмбар (с) бо рафтори каримона ва таваҷҷуҳ ба ниёзҳои моддӣ ва маънавии мардум, дилҳоро ба сӯи худ кашиданд. Бешак, бозгашт ба Қуръон ва Аҳли байт (а), ки эшон ин ду меросро “Сақалайн” номиданд, ягона роҳи наҷоти уммати Ислом аз вартаи тафриқа аст.

Сираи Паёмбар (с) дар таваҷҷуҳ ба табақаҳои заиф ва эҷоди муҳити одилона ва ҳамдилона нишон медиҳад, ки адолати иҷтимоӣ ва ваҳдати қалбӣ, калиди наҷот ва саодати ҳар ҷомеа мебошад.

4300657