Ваҳдат танҳо миёни шиъа ва суннӣ нест

Яке аз аъзои ҳайати илмии Пажӯҳишгоҳи фарҳанг ва андешаи исломӣ гуфт: Сухан дар бораи ваҳдат набояд фақат миёни шиъа ва суннӣ маҳдуд шавад. Ваҳдат бояд байни ҳама мазҳабҳои исломӣ барқарор гардад. Мутаассифона, мо одат кардаем, ки ваҳдатро танҳо ба шакли “шиъа ва суннӣ” матраҳ мекунем.

Дар чорчӯби баррасии масоили муҳимми фарҳангӣ ва мазҳабии ҷаҳони Ислом — хусусан дар ҳафтаи ваҳдат — баргаштан ба нақши Қуръон ва Аҳли байт (а) дар ҳамбастагии мусалмонон, як зарурати ҷиддӣ аст.

Дар ҳамин замина, Ҳуҷҷатул Ислом вал муслимин Муҳаммадсафари Ҷаброилӣ, ки аъзои ҳайати илмии Пажӯҳишгоҳи фарҳанг ва андеша ва яке аз устодон ва мушовирони Маркази омӯзиш ва посух ба шубҳаҳои мазҳабӣ дар ҳавзаи илмия мебошад, бо мо дар бораи нақши калидии Қуръон ва маъсумин (а) дар ваҳдати мусалмонон суҳбат кард.

— ИҚНО: Нақши Қуръон ва суханони маъсумон (а) дар барпо кардани ваҳдати мусалмонон чӣ аст?

Ҷаброилӣ гуфт:
Ояти машҳури Қуръон «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» (Оли Имрон, ояти 103) ба ҳамаи мусалмонон дастур медиҳад, ки ҳамагӣ якҷо ба ресмони Худо (яъне дини Ислом) бипечанд ва пароканда нашаванд.

Дар ояти 105-и ҳамон сура (Оли Имрон) Худо мегӯяд:
«Моноанди онҳое набошед, ки баъд аз он ки далелҳои равшан ба онҳо расид, пароканда шуданд ва байни худ ихтилоф карданд. Онҳо шиканҷи сахт хоҳанд дошт.»

Ҷаброилӣ илова кард:
Имоми Хумайнӣ (р) ва Раҳбари феълии инқилоб ҳамеша такид мекарданд, ки ваҳдат ва ҳамдигарфаҳмӣ калиди асосии қудрати мусалмонон аст.

Ӯ инчунин ба мавқеи Имоми Ҳасани Муҷтабо (а) ишора кард, ки барои нигоҳ доштани ваҳдати байни мусалмонон, бо душманон сулҳ кард. Ӯ гуфта буд:
“Шояд ману шумо ҳазорон бор бо мардум сӯҳбат кунем ва бо ин роҳ ваҳдатро тақвият диҳем.”

4304353