Маънии ҳамкорӣ дар рафтори Паёмбар (с)

Ҳамкорӣ ҳамчун як истилоҳи илмӣ дар бисёр соҳаҳои дониш истифода мешавад, вале дар зиндагии Паёмбари Акрам (с) бештар маънои амалҳоеро дорад, ки барои қонеъ кардани ниёзҳои дигарон анҷом дода мешуд.

Калимаи "ҳамкорӣ" як истилоҳи динӣ бо маънии ахлоқист, ки дар забон ба маънои кор кардан якҷоя, ёрдам расондан ва иштирок кардан (монанди калимаи "cooperation" ба англисӣ) истифода мешавад. Бо вуҷуди ин, ин мафҳум дар фанҳои гуногуне чун биология, экология, ҷомеашиносӣ, инсоншиносӣ, равоншиносӣ, иқтисод ва рушд низ мавриди истифода қарор дорад.

Умуман, мафҳуми ҳамкорӣ дар ҳолатҳои зиёде ба кор меравад, ки аз муҳимтаринашон инҳоянд:

Якҷоя кӯшиш кардан барои қонеъ кардани ниёзи муштарак.

Ба дигарон такя накарда, худ кӯшиш кардан.

Ёрии мутақобила — яъне, ҳамдигарро кӯмак кардан ва муваффақияти шахсиро вобаста ба комёбии дигарон донистан.

Коре, ки дар дохили як ширкати ҳамкорӣ (кооператив) анҷом мешавад.

Кӯмак ба дигарон бе интизории ҷуброн ё манфиат — яъне, кӯмаке, ки танҳо барои дигарон аст ва маънои фидокорӣ ва исор (гузашт аз манфиати шахсӣ) дорад.

Дар рафтори амалии Паёмбар (с) ва аҳли байти ӯ (а), бештари амалҳо барои қонеъ кардани ниёзҳои дигарон маҳз ба ҳамин маънии "дигарёбӣ" сурат гирифтааст, ки аксаран бо фидокорӣ ва исор ҳамроҳ буд.

Мактаби исломӣ ҳамкориро як зарурати фикри ахлоқӣ мешуморад ва бо таъкиди зиёд ба хайрхоҳӣ, ёрии зуд ва дигарёбии байни мӯъминон, онҳоро аз ҳар гуна ҳамкорӣ дар корҳои бад — ки боиси нобаробарӣ ва беадолатии иҷтимоӣ мешавад — сахт ҳушдор додааст.

3494998