Сериали кореягӣ «Вақте ки зиндагӣ ба ту мандарин медиҳад» саёҳати инсон дар роҳи шинохти худ ва маъно
Ба гузориши ИҚНО, ин сериал кори Ким Вонсок ва Лим Сангчон аст. Номи кореягии сериал ба лаҳҷаи ҷазираи Ҷежу маънои «рахмат барои заҳматат» ё «хаста нашав» дорад. Ин ҷазира бо мандаринаш машҳур аст, ки рамзи умед, қадрдонӣ ва ҳастии инсонӣ шумурда мешавад.
Маънои рамзии ин ном ин аст, ки зиндагӣ ҳар чизе ба ту медиҳад сахт ё осон бояд қадр кунӣ ва аз миёни душвориҳо ширинӣ биофарӣ.
Интихоби унвони англисии When Life Gives You Tangerines низ ҳамин фаҳмро дорад: ки зиндагӣ дар бораи табдил додани сахтиҳо ба зебоӣ аст, на ҳатман ба муваффақияти бузург балки ба сабру тоқат, мутобиқшавӣ ва ёфтани зебоӣ дар рӯзгор.
Достони сериал дар бораи зани бо номи А Сон аст, ки аз кӯдакӣ то пирӣ зиндагии пурфурӯғу фурӯкаш дорад. Он аз даст доданҳо, ёфтаниҳо, хушбахтиҳо ва ноумедиҳо нақл мекунад ва достони ишқ, оила, заҳмат, устуворӣ ва қувваи имон аст.
Дар назари аввал сериал дар бораи ишқ, фақр ва рушди шахсӣ менамояд, аммо дар зери ин зоҳир, маъноҳои амиқтаре нуҳуфтааст — он чизҳое, ки дар таълимоти Қуръон ва ирфони исломӣ омадаанд: ранҷ ва сабр, ишқ ва вафо, ризо ба тақдир ва табдили ранҷ ба маъно.
Ранҷ ва сабр — «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا»
Дар тамоми сериал қаҳрамонон бо душвориҳои зиндагӣ рӯбарӯянд: фақр, маҳдудияти иҷтимоӣ, ноумедӣ аз орзуҳо — вале онҳо аз зиндагӣ намегурезанд, балки мекӯшанд дар он маъно ёбанд.
Ин тафаккур бар асоси оятҳои 5 ва 6 сураи «Шарҳ» аст:
«Фа-инна ма’ал-‘усри юсрон, инна ма’ал-‘усри юсро» — яъне «ҳароина бо ҳар душворӣ осонӣ аст».
Ин оят паёми аслии сериалро бо забони имон мегӯяд: осонӣ ва сахтӣ ҷудо нестанд — аз миёни сахтӣ осонӣ зода мешавад.
Ишқ ва вафо — «وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً»
Ишқи байни А Сон ва Гвон Сик содда ва бе зоҳирпарастӣ аст; на бар асоси шавқ ё нафъ, балки бар асоси ҳузур, сабр ва фидокорӣ.
Оят 21 сураи «Рум» мегӯяд:
«Ва ҷаала байнакум маваддатан ва раҳматан» — Худо байни зану мард муҳаббат ва раҳмат қарор дод.
Дар Қуръон «маваддат» ишқест, ки ба оромиш ва сабр мебарад, на ишқи шӯру ҷӯшии гузаро. Маҳз ҳамин навъи ишқ дар сериал нишон дода мешавад.
Ризо ба тақдир — «رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ»
А Сон борҳо бо ноумедиҳо рӯбарӯ мешавад, вале дар ниҳоят ба марҳилаи ризо мерасад — на ба маънои таслим шудани беамал, балки ба фаҳми амиқе, ки зиндагӣ ҳамеша ба хости инсон намегузарад, аммо маъно дорад.
Оят 8 сураи «Баййина» мегӯяд:
«Разия-ллоҳу анҳум ва разу анҳу» — Худо аз онон розӣ аст ва онон аз Худо.
Ин ризо дуҷониба аст — ҳам инсон ба тақдир розӣ мешавад, ҳам Худо аз ӯ.
Табдили ранҷ ба маъно — «يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيه»
Оят 6 сураи «Иншиқоқ» мегӯяд:
«Эй инсон, ту бо заҳмату кӯшиш ба сӯи Парвардигорат меравӣ ва оқибат Ӯро во мехӯрӣ».
Ин оят равшантарин баёни қуръонӣ аст барои табдил додани ранҷ ба маъно: ранҷ берун аз роҳ нест — худи роҳест ба сӯи Худо.
Ранҷу мусибатҳо тасодуфӣ нестанд, балки бахше аз нақшаи илоҳиянд. Фаҳмидани ин маъно инсонро аз ғами беҳуда наҷот медиҳад ва ба ризои илоҳӣ мерасонад. Дар нигоҳи ирфонӣ, ҳамин донистани маъно аст, ки ранҷро ба нур табдил мекунад.
Дар фалсафаи ғарб низ мафҳуми табдили ранҷ ба маъно вуҷуд дорад. Китоби «Инсон дар ҷустуҷӯи маъно» навиштаи Виктор Франкл (Viktor E. Frankl) яке аз асарҳои таъсиргузори асри XX аст.
Франкл — равонпизишк ва асабшиноси австриягӣ буд, ки дар Ҷанги Ҷаҳонии Дуввум ба урдугоҳҳои кори маҷбурии нациҳо фиристода шуд. Ӯ аз камшумортарин зиндамондагони хонаводааш буд ва баъд аз озодӣ, таҷрибаи худро дар ин китоб навишт.
Ӯ бар он аст, ки ангезаи аслии инсон на лаззат (мисли Фройд) ва на қудрат (мисли Адлер), балки ҷустуҷӯи маъно дар зиндагист.
Франкл мегӯяд:
«Ҳар кӣ чароии зиндагиро ёфт, бо ҳар чигунааш тавонад созад».
Ин сериалро метавонед дар платформаи Netflix тамошо кунед.
4313549
