Cezayir'in ikili eğitim sisteminde Kur’an öğretimi zayıflıyor
Cezayir'deki okullar ve eğitim, bağımsızlığın başlangıcından bu yana kimliklerini arıyor ve durum, resmi makamların, hükümetlerin ve bakanlıkların her değişikliğinin yanı sıra siyasi yetkililerin Fransa ile ilişkilerindeki genel yönelimi ile dalgalanıyor. Bugünün okulu ve eğitimi dün olduğu gibi hala bir yol ayrımındadır ve geçerli ve çağdaş yasalara dayanmadıkça böyle olmaya devam edecektir.
Cezayir'de modern eğitim, 1850'de, görevleri idari olarak atanan hakimler ve din adamları yetiştirmek olan üç okulun kurulmasıyla başladı. Bu okullar 1895'te yeniden düzenlendi. 1895'ten 1907'ye kadar 354'ten fazla öğrenci bu okullara gitmedi. İnsanlar bu dönemde çocuklarını eğitmek istemiyorlardı ve çocuklarını Kur’an okullarında yetiştirmeye daha meyilli idi. 1861'de Cezayir'de 2 bin 140'tan fazla Kur’an okulu vardı ve 2 bin 313 Kur’an öğretmeni tarafından yaklaşık 27 bin öğrenciye eğitim verildi. Ancak bu öğrencilerin sayısı azaldı. 1879'da Kur’an okullarındaki öğrenci sayısı 6 bin beş yüzü geçmedi.
Bu sayıdaki Kur’an okullarının aksine, bu dönemde Fransız okulları, çoğu Fransız hükümetiyle işbirliği yapan toprak sahibi veya dini aristokratların çocukları olan çok az sayıda Cezayirli çocuğa ev sahipliği yaptı.
1862'de Fransız okullarının sayısı yaklaşık 12'ye yükseldi ve 297 Cezayirli öğrenci 26 öğretmenin gözetiminde eğitim aldı. Aynı dönemde üç Arap-Fransız okulunda öğrenci sayısı 140 iken, Fransız hükümeti onları Arap okullarının himayesinde yönetmiştir.
Kraliyet Fransız Koleji ayrıca Fransızca, Arapça, matematik ve fen dersleri alan sadece 82 Cezayirli öğrenciye ev sahipliği yaptı. Ancak, bu kolej iyi karşılanmadı çünkü Cezayirli ebeveynler, çocuklarını Batılı yollarla ve İslami eğitimden uzaklaştıkları için bu eğitme çok sıcak bakmadılar.
Bu, Cezayir'deki eğitimdeki ikiliğin bir nevi kanıtıdır.Öte yandan, Cezayir'de İslam ve Kur’ani kaynaklara dayalı milli eğitim, Cezayir halkı tarafından büyük ölçüde memnuniyetle karşılanmış ve Fransız materyallerine ve derslerine göre eğitim öğrencilerin İslami ilkelerden uzaklaşması nedeniyle Cezayir halkı tarafından iyi karşılanmadı.
Öte yandan, Fransız eğitimi, öğrencilerin sömürge döneminde idari ve hükümet sistemine ve daha sonra sömürgecilik sonrası laik sisteme girmelerinin bir yolu olarak görülmüştür. Bu ikilik, elitler arasında Kur’an ve Arapça öğretimini zayıflatarak Cezayir toplumunu Batı yanlısı iki elit ve yeni öğretilerden iğrenen bir çoğunluk olarak ikiye bölerek devam ediyor.
En çok konuşulan başlıklar 