Kur’an’da münâfıkların özellikleri ve davranışları
Münâfikûn, Kur’an-ı Kerim’in 63. suresi olup 11 ayettir. 28. cüzde yer almaktadır ve Medine döneminde inmiştir. Peygamber Efendimiz’e (sav)nazil olan 104. suredir.
Münâfık, insanlara kendini mümin olarak tanıtan fakat kalben inanmayan kişiye denir. Nifak yani münâfıklık zahirin batına uymaması demektir. ‘Münâfıkûn’ ‘münâfık ‘ kelimesinin çoğuludur.
Surede münafıkların özellikleri, davranışları ve Müslümanlara olan düşmanlıkları anlatılmakta olup İslam Peygamber’ine (sav) münâfıkların tehlikelerine karşı dikkatli olması emredilmekte ve müminlere Allah yolunda bağışlamayı ve iki yüzlülükten kaçınmayı tavsiye edilir.
Sure münâfıkların gerçek yüzü, Allah’ın affı ve rahmetinden mahrum kalacaklarını söyleyerek Müslümanlara karşı kurdukları komplo ve tuzakları anlatmaktadır. Aynı halde dünya hayatı, mal-mülk, çocuk gibi Allah’ı hatırlamayı unutturan etkenler hatırlatılır.
Münâfıkların konuşmaları ve davranışları farklı Müslüman grupları arasında ihtilaflara neden olduğundan İslam’ın başlangıcından bu yana münâfıklar konusu ve anlayışları çok önemli olmuştur. Sure münâfıkların özellikleri ve onların tanınması gerektiğinin zaruretini vurgulayarak Müslümanların onlardan uzak durması gerektiğinin altını çizer.
Bu surede bahsedilen münâfıkların bazı özellikleri şunlardır:
Münafıklığın ilk alameti zahir ile batının farklı olmasıdır. Sözleriyle iman ettiklerini söyler ancak kalben iman etmezler. Münâfıkların bir diğer alameti ise yalan yere yemin etmeleridir. Hedeflerine ulaşmak için yemin ederler. Aslında bu insanların gerçeğe ulaşmasını önlemenin bir yoludur.
Dış görünüşleri çekici ve güzel konuşurlar. Ancak ruhsuz ve içi boş bedenleri anlamsız yüzleri ve vardır. Bağımsızlıkları ve güçlü iradeleri yoktur. Duvara dizilmiş kuru tahtalar gibidirler. Kalplerinde her zaman korku vardır. Ve her zaman her konuda şüphe ve karamsarlık içindedirler.
