Dünyevi arzulara yapılan benzetme
Al-i İmrân suresi 117. ayeti: “ Onların bu dünya hayatında harcadıklarının misali, kendilerine zulmeden halkın ekinine isabet edip onu helâk eden kavurucu bir rüzgârdır. Allah onlara zulmetmedi, fakat onlar kendilerine zulmediyorlar.”
İnsanların dünyevi amaçlar için harcadıkları parayla ilgili başka bir benzetmedir. Amaç dünya hayatını temin etmek için ömrünün tamamını buna yönlendirmek olmamalıdır. Asıl kötü olan manevi hayatı tamamen unutup sadece bu dünyaya bakmaktır.
Arifler bu dünyayı terk etmeyi tavsiye etmişlerse, niyetleri dünya nimetlerinden kaçınmak değil, bizleri nefsani arzulara uymamaya ve dünyayı ahirete tercih etmemeye çağırmaktır. Eğer dünyayı sevmek, ahirete karşı onu tercih etmeye yol açıyorsa, bu çok kötü ve bir cehalet işareti olur.
Hadis-i Şerife göre; dünya sevgisi kötülüklerin başıdır. Bu insanın insani ilkelerini, onurunu, maneviyatını bu dünya için feda etmesini sağlayacak türden bir sevgi anlamına gelir.
Bu misalde ekin insan hayatını sembolize etmektedir. Çünkü insan hayatta iyi ve kötü işler yapar, âhirette de bunların karşılığını alır, yani dünyada ne ekerse âhirette onu biçer. Hava ekinlerin yetişmesi için yararlıdır. Ancak aşırı sıcak veya soğuk hava zararlı da olabilir hatta ekinleri yok edebilir. Bu soğuk rüzgar, zalimlerin bütün umutlarını, hayallerini alıp götürür ve onları pişmanlık duygusuyla başbaşa bırakır.
Üstad Hüseyin Muhyiddin İlahi Kumşei’nin “365 gün Kur’an ile sohbet” sohbet adlı kitabından alıntıdır.
4118323
