به گزارش خبرنگار
ایکنا؛ پروفسور راماکریشنان، استاد دانشگاه «جواهر لعل نهرو» این مطلب را در نشستی که امروز چهارشنبه، 19 دی ماه در ایکنا با عنوان «صلح میان ادیان» برگزار شد، بیان کرد.
وی سخنان خود را با سپاسگزاری از برگزارکنندگان این نشست آغاز کرد و گفت: از من خواسته شده درباره وضعیت دین در جنوب هند صحبت کنم. بر اساس قانون اساسی که پس از استقلال هند به تصویب رسیده، نوع حکومت این کشور، سکولار (غیردینی) است. سکولاریزم به معنای استقلال حکومت از همه ادیان و باورهاست. «مهاتما گاندی»، رهبر جنبش استقلالطلبی هند، خود شخصی عمیقاً دیندار و هندو بود. از سوی دیگر، «جواهر لعل نهرو» را داشتیم که فردی کاملا غیرمذهبی بود. هر دوی آنها بر سر انتخاب حکومت سکولار توافق داشتند و معتقد بودند که در جمهوری هند، پیروان همه ادیان باید آزاد باشند.
وی در ادامه افزود: من برای بحث خود و نشاندادن نمونهای موفق از زندگی صلحآمیز پیروان ادیان در هند، منطقه جنوب این کشور و بهویژه ایالت کرالا (Krala) را مثال میزنم و به بررسی شرایط خاص آن میپردازم. آنچه در این ایالت جریان دارد با آنچه که در نقاط دیگر هند میتوان دید، تفاوت زیادی دارد. بر اساس آمار سال 2018 ، جمعیت هند 1 میلیارد و 350 میلیون و جمعیت کرالا در حدود 37 میلیون نفر برآورد شده است. 80 درصد از جمعیت کشور هندو، 14 درصد مسلمان و بقیه پیروان سایر ادیان مثل مسیحیت، بودیسم، جینیسم و ... هستند. در ایالت کرالا 54 درصد هندو، 27 درصد مسلمان و 14 درصد مسیحی هستند. این ایالت ویژگیهای خاصی دارد که در همزیستی و حفظ صلح در این منطقه نقش مهمی داشته است.
کریشنان درباره ویژگیهای خاص این ایالت افزود: این منطقه به لحاظ تاریخی از نظر تجاری اهمیت زیادی داشته و تجارت و ارتباطات دریایی در آن رونق زیادی داشته است؛ همچنین تنوع قومی و مذهبی در آن بسیار بالا بوده و همه اقوام در این تجارت سهیم بودهاند. نکته مهم دیگر وجود زبان مشترک در این منطقه است. برخلاف سایر قسمتهای هند که در هر منطقه دهها زبان رایج است، در کرالا تنها زبان مالایالام (Malayalam) رایج است که این وحدت زبانی باعث حفظ و یکپارپگی هویت قومی برای پیروان همه ادیان شده است. نکته دیگر، جنبشهای اصلاحی فراوانی است که از این منطقه برخاسته که یکی از دلایل آن سطح بالای سواد در این منطقه است. جنبشهای قرن 19 و 20 که از این منطقه نشأت گرفتهاند، بسیار قوی بودهاند. در این ایالت، برخلاف سایر ایالتهای هند، اغلب مردم باسواد هستند و دسترسی به امکانات آموزشی و دانشگاه در این منطقه به راحتی ممکن است. همچنین خوشبختانه در این منطقه جریانهای راست افراطی مجال خودنمایی و رشد پیدا نکردهاند و اغلب، احزاب چپ میانه قدرت را در دست داشتهاند.
این استاد دانشگاه جواهر لعل نهرو ادامه داد: در منطقه کرالا مردم در منابع شریک هستند؛ درهای همه معابد و مساجد بر روی پیروان ادیان مختلف باز است و آنها در مراسم دینی یکدیگر حاضر میشوند. مردم از کتابخانههای مخصوص ادیان مختلف استفاده میکنند؛ پیروان ادیان مختلف در احزاب سیاسی با هم مشارکت دارند و حتی در یک حزب اسلامی مثل «مسلم لیگ» پیروان ادیان دیگر نیز حضور دارند. همین امر باعث شده این منطقه از تنشهای دینی و افراطگرایی که اخیرا در برخی نقاط هند بالا گرفته به دور باشد.
وی در پایان سخنانش گفت: آنچه در این ایالت روی داده، این است که به خاطر مشارکت و همزیستی پیروان ادیان و احترام به سنتهای دینی مختلف، درک اجتماعی در حد بالایی است و همه علیه بیعدالتی متحد هستند و در رسیدن به جامعهای دموکراتیک با هم همکاری میکنند.
کریشنان همچنین در پاسخ به پرسش خبرنگار ایکنا درباره دو مفهوم صلح و همزیستی و تفاوت آنها و اینکه آیا صرف همزیستی و مدارا برای صلح کافی است یا پیروان ادیان برای رسیدن به صلح واقعی به درک همدلانه نیاز دارند، گفت: شکی نیست که پیروان ادیان نیاز به دوستی و همدلی دارند. من وقتی از همزیستی صحبت میکنم، منظورم فقط تحمل یکدیگر نیست، بلکه افراد جامعه باید به طور دوستانه و همراه با درک متقابل با هم زندگی کنند و مشارکت و همدلی داشته باشند.
انتهای پیام