Koyarwar Al-Qur'ani game da Aljanu

Aljani wata halitta ce mai ban mamaki wadda ba za a iya gani ba. Akwai hikayoyi da tatsuniyoyi masu yawa game da aljanu, amma bisa ga ayoyin Alkur'ani mai girma, aljanu halittu ne da suke da kamanceceniya da mutane.

Sura ta saba'in da biyu a cikin Alkur'ani mai girma ana kiranta "Jin". Wannan sura mai ayoyi 28 tana cikin sura ta ashirin da tara na alkur'ani mai girma. Wannan sura, wacce ita ce Makka, ita ce sura ta 40 da aka saukar wa Annabin Musulunci.

Sunan wannan sura da sunan aljani ya samo asali ne saboda samuwar kalmar aljani a aya ta farko da kuma samuwar wani abu game da aljani a cikin wannan surar. Wannan surar tana magana ne da labarin wasu aljanu da suka ji karatun Alkur'ani kuma suka yi imani da Musulunci da ka'idojin addini.

Suratun Jinn ta kawo wasu akidu da ra'ayoyin mutane na karya game da Aljani kuma ta amsa musu. Wannan sura ta Jinn an dauke ta a matsayin wata halitta mai ban mamaki wacce ke da hankali da iko da aiki irin na mutane kuma saboda yanayinta da yanayinta, dan Adam ba zai iya ganinta ba, kuma ba za a iya fahimtar ta da hankali a cikin yanayi na yau da kullun ba. Kamar yadda wasu ayoyi da hadisai suka nuna cewa Aljani daga wuta aka halicce shi ko kuma a hade shi da wuta, kuma manufar halittarsa ​​kamar mutane ita ce bautar Allah da bauta. Za a kula da ayyukansa na duniya a lahira kuma yana iya zama mumini ko mushiriki.

Babban jigon suratun “Jin” shi ne tauhidi da kadaita Ubangiji da bauta ta gaskiya da kafirta wanin Allah.

A cikin wannan sura an ambaci cewa a cikin kabilar aljanu akwai rukuni biyu na muminai da kafirai, wasu daga cikinsu salihai ne, wasu kuma fasikai, kamar mutane. An kuma jaddada cewa gayyatar Manzon Allah (SAW) ta gama gari ce ga mutane da aljanu.

A cikin wannan sura, an bayyana cewa da zarar aljanu suka ji ayoyin Alkur’ani, sai suka gane sifofi guda biyu na “Larabci” da “shiriya” sai suka yi tasirantu da ita kuma suka yi imani da ita, amma a lokacin guda daya. Mushrikai sun ji ayoyi iri daya, sun karyata Allah, kuma suka ce Annabi mahaukaci ne kuma mawaki.

Wannan sura ta ci gaba da bayanin yadda Allah yake jarrabar mutane a gaban ni'imomin Allah, da jaddada godiya da bauta ta gaskiya a wurin Allah, da watsi da duk wani amfani da cutarwa daga wanin Allah, da kuma dora wa mushrikai da girman kai.

A karshen wannan sura kuwa tana magana ne a kan sanin sirrin Ubangiji da bayyana shi ga wanda yake so, da kuma ikon Allah a kan komai.

Kamar yadda wadannan ayoyi suke nuni da cewa ilimi na Allah ne, kuma Allah ya san boyayyen ilimi a cikin zatinsa; A wannan yanayin, wanda ba Allah ba zai sami ilimi a ɓoye ta wurin koyarwar Allah.