Dari Majlis Lahore hingga Pembaharuan Pemikiran Agama

IQNA - Allamah Sheikh Abdul Ali Harawi Tehrani «علامه شیخ عبدالعلی هروی طهرانی» (1277–1341H), putera Sheikh Ahmad «شیخ احمد», merupakan salah seorang tokoh ilmiah dan rohani yang terkemuka dalam dunia Islam pada awal abad ke-20. Aktiviti beliau merentasi sempadan geografi Khorasan (Herat), Iran dan benua kecil India. Gabungan menyeluruh antara ilmu-ilmu naqli dan irfani, serta kemahiran bahasa dan pedagoginya, menjadikan beliau memiliki kedudukan istimewa di kalangan para pelajar dan masyarakat awam.

Laporan IQNA dari Pakistan; Antara aspek terpenting dalam personaliti Allamah Harawi Tehrani ialah kemampuan berceramah dan berkhutbah yang sangat berkesan, penguasaannya terhadap ilmu-ilmu syariah dan akliah, serta peranannya sebagai pembimbing bagi para pemikir kontemporari termasuklah Allamah Iqbal Lahori. Penilaian tepat terhadap kehidupan dan warisannya memerlukan penelitian semula sumber-sumber yang berselerak; makalah ini berusaha berdasarkan sumber-sumber yang tersedia untuk menyajikan gambaran yang padu mengenai kehidupan, karya, ajaran dan pengaruh ilmiah beliau.

Biografi

Allamah Abdul Ali Harawi Tehrani dilahirkan pada tahun 1277H di Mashhad dan menerima pendidikan asas dalam keluarganya. Beliau kemudian memasuki Madrasah Faiz «مدرسه ‌فیض» dan menjadi rakan sekelas Sheikh Muhammad Kazim Khurasani «شیخ محمد کاظم خراسانی ». Selain menguasai ilmu zahir, beliau juga memberi perhatian kepada ilmu batin serta mempelajari kaedah penyucian jiwa daripada Mulla Muhammad Akbar Torshizi «ملا محمداکبر ترشیزی ». Beliau juga pernah tinggal beberapa ketika di Herat sebelum berangkat ke Iraq untuk mendalami ilmu-ilmu agama. Pada zaman pemerintahan Naser al-Din Shah «ناصرالدین شاه », beliau kembali ke Iran.

Selepas itu, beliau menuju ke India dan menetap di Lahore, di mana beliau aktif dalam kegiatan ilmiah dan dakwah, serta berkenalan dengan Iqbal Lahori. Beliau menguasai tafsir, hadis, fiqh muqaran, ilmu kalam dan falsafah. Di samping bahasa Arab dan Parsi, beliau juga memiliki pengetahuan tentang beberapa bahasa lain seperti Turki, Rusia dan Perancis. Kepelbagaian bahasa dan latar pengajiannya membuka ruang bagi komunikasi luas dengan pelbagai kelompok – para sayyid, pelajar agama, ulama dan masyarakat awam.

Beliau berdakwah di seluruh benua kecil India dan menerbitkan majalah bulanan al-Burhan «البرهان» . Ketika tiba di Punjab dan Sind, menurut Allamah Muhammad Sibtain Sarsuvi «علامه محمد سبطین‌سرسوی», masyarakat Syiah setempat ketika itu hanya mengenali riwayat-riwayat rekaan mengenai musibah Ahlulbait (as) dalam bahasa Sindhi. Oleh itu, Allamah Harawi menggantikan riwayat-riwayat tersebut dengan penyampaian musibah hakiki berdasarkan sumber-sumber sahih.

Beliau juga menetap beberapa ketika di Karachi dan kemudian berdakwah atau mengajar di kawasan seperti Shikarpur, Punjab, Peshawar (wilayah Kohat) dan tempat-tempat lain. Kawasan kegiatan ilmiahnya sangat luas; beliau hadir dalam majlis-majlis ilmiah serta menyampaikan ceramah umum untuk masyarakat. Gabungan antara usaha ilmiah dan dakwah ini menjadikan pengaruhnya terhadap generasi zamannya sangat mendalam.

Bidang Ilmu dan Kaedah Pengajaran

Kaedah ilmiah beliau dapat dilihat pada perpaduan antara pendalilan naqli dengan kecenderungan irfani dan akhlaki. Beliau merujuk kepada ayat-ayat al-Quran dan hadis sambil berusaha menjelaskan dimensi akhlak dan penyucian jiwa secara praktikal kepada para pendengarnya.

Dalam pengajaran dan ceramah, Allamah dikenali dengan gaya hidup zuhud serta penyampaian yang mudah difahami, sehingga mampu menarik perhatian semua lapisan masyarakat. Dalam majlis-majlis umum, beliau menggunakan bahasa percakapan dan kadangkala bahasa setempat seperti Sindhi, Punjabi dan Pashto. Keupayaan rentas bahasa dan budaya ini menjadi salah satu ciri keistimewaannya berbanding ulama lain.

Karya, Ceramah dan Penerbitan

Salah satu koleksi yang dinisbahkan kepada Allamah ialah himpunan ceramah dan khutbahnya yang diterbitkan dengan judul seperti "Mawa‘iz Hasanah" «مواعظ حسنه»  atau risalah-risalah kecil dalam bentuk penerbitan tempatan.

Perlu diperhatikan bahawa karya beliau umumnya ditujukan kepada masyarakat umum dan pelajar agama peringkat pertengahan, bukan kepada golongan akademik khusus. Matlamat beliau ialah menyebarkan akhlak, memperkukuh pengetahuan agama yang praktikal dan menghidupkan roh spiritual dalam masyarakat.

4320071