Ёддошт Аҳдофи биъсати Паёмбари Акрам (с) дар сураи Ҷумъа
Сураи Ҷумъа, ки номи шасту дувумин сураи Қуръони Карим дар тартиби абадии мусҳафи шариф аст, аз 11 оят иборат буда, дорои ду бахши мавзӯӣ (рукӯъ) мебошад: бахши аввал аз ояти 1 то 8 ва бахши дувум аз ояти 9 то 11.
Сураи Ҷумъа бо сураи Саф, ки ҳамҷуфт ва ҳамгурӯҳи он аст, иртиботи маънавӣ дорад. Ин ду сура бо ҳикмати илоҳӣ ва таълими Худо ба таври хирадмандона дар Қуръони Карим дар паҳлӯи якдигар ҷой гирифтаанд. Пас аз он ки дар ояти шашуми сураи Сафф, башорати ҳазрати Исо ибни Марям (а) ба Бани Исроил дар бораи расули баъдӣ бо номи Аҳмад зикр мешавад: «Ва [ба ёд оваред] вақте ки Исо ибни Марям гуфт: Эй Банӣ Исроил! Ман расули Худо ба сӯи шумо ҳастам, ки тасдиқкунандаи Таврот ҳастам ва башоратдиҳандаи расуле, ки баъд аз ман меояд ва номаш Аҳмад аст», дар оятҳои аввали сураи Ҷумъа ба биъсати Хотамуланбиё Муҳаммади Мустафо (с) ишора мешавад. Ҳадафи аслии биъсат ва рисолати Хотамуланбиё, тибқи ояти дуюми сураи Ҷумъа, ин аст, ки мардум пеш аз шиносоӣ бо Қуръони хаттӣ ва китобӣ, бо каломи Худо тавассути қироат ва гӯш кардани оятҳои он дар қолабҳои мавзӯии ҳикматомез ошно шаванд. Ҳамин тавр, каломи илоҳӣ ба қалбҳои онон нақш мебандад: «Ҳамон касе, ки дар миёни уммиён расуле аз худи онон барангехт, то оятҳои Худоро бар онҳо тиловат кунад, онҳоро пок созад ва ба онон китоби илоҳӣ ва ҳикмат биёмӯзад» (Ҷумъа, 2).
Бо ин роҳ, ҳар инсон бо тамоми махлуқоти Худо ҳамоҳанг шуда, зикргӯи Худо мегардад ва аз иззат, ҳикмат, фазл ва мағфирати илоҳӣ бархӯрдор хоҳад шуд: «Ҳар чӣ дар осмонҳо ва замин аст, Худои Малики Қуддусро тасбеҳ мегӯянд» (Ҷумъа, 1).
Пас аз ин, мисли дигар сураҳои «Мусаббиҳот», муқоисаи рисолати Хотамуланбиё бо рисолати дигар пайғамбарон, ба вижа ҳазрати Мӯсо (а) ва саргузашти ибратомӯзи қавми яҳуду Бани Исроил баён мешавад. Ин мавзӯъ барои он аст, ки мусалмонон аз сарнавишти қавми яҳуд сабақ бигиранд, аз рафторҳои нодурусти онҳо дурӣ ҷӯянд ва аз эътиқодоти ғалати эшон барҳазар бошанд. Ҳамчунин, бидонанд, ки бузургтарин таҳдид барои мусалмонон ва ҷомеаи башарӣ аз сӯи яҳудиёни Худоситезу инсондушман аст.
