Пойбандӣ ба ҷиҳод ва дафъи таҷовузгар кафолати пирӯзии Эрон дар набард бо саҳюнистҳо буд
Ҳисом Қадурӣ ал-Ҷабурӣ, дорандаи докторои забоншиносии муқоисавӣ, устоди Донишгоҳи Бағдод ва аз чеҳраҳои маъруфи донишгоҳии Ироқ, дар гуфтугӯ бо хабарнигори ИКНА, дар бораи вокуниши Эрон ба таҷовузи ваҳшиёнаи саҳюнистҳо бар асоси омӯзишҳои қуръонӣ ва исломӣ гуфт:
Посух додан ба таҷовуз як вазифа аст ва доктринаи инқилобии Ҷумҳурии Исломии Эрон бар пояи дарки комили омӯзишҳои Қуръон барои посух ба ҳар навъ таҷовуз, ба вижа аз сӯи душмани саҳюнистӣ асос ёфтааст.
Меъёри боздорандаи қуръонӣ ин масъулиятро дар баробари омодагии комили нерӯҳо бар уҳдаи инсон мегузорад, чунончи Худованди Мутаъол мефармояд:
«الشَّهْرُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَالْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ»
«Моҳи муҳаррам муқобили ҳамон моҳи муҳаррам аст ва ҳама гуна ҳаромат (муқаддасот) қасос дорад. Пас ҳар ки бар шумо таҷовуз кунад, ба ҳамон андоза ба ӯ ҷавоб диҳед. Аз Худо битарсед ва бидонед, ки Худо бо парҳезгорон аст». (Бақара: 194)
Ин ояти шариф кафолати пирӯзии мӯъминонро то замоне, ки парҳезгории Худоро пеша кунанд, медиҳад.
Аз як тараф, пойбандӣ ба равиши Али ибни Абитолиб (а) дар ҷиҳод ва манъи таҷовуз, сабаби пирӯзии Ҷумҳурии Исломии Эрон дар ин ҷанг гардид.
Устоди Донишгоҳи Бағдод бо ишора ба он ки тибқи моддаи 51-и Оинномаи Созмони Милали Муттаҳид ва бар асоси усули дифоъ аз худ, муқовимат дар баробари таҷовузи режими саҳюнистӣ ҳаққи машрӯи Ҷумҳурии Исломии Эрон аст, афзуд:
Пойбандӣ ба қавонини байналмилалӣ ва Оинномаи СММ, ҳуқуқи ҳокимият ва қобилияти боздорандагиро ҳифз мекунад ва ҷойгоҳи ҷаҳонии Ҷумҳурии Исломиро таъмин менамояд. Аммо мутаассифона, бештари ниҳодҳои байналмилалӣ тобеи ҳуҷуми ҳегемонии Амрико ҳастанд ва қонунҳои байналмилалиро як абзори чандир ва сохташаванда барои саркӯб кардани садои миллатҳо медонанд.
Бо ин вуҷуд, пойбандии Ҷумҳурии Исломӣ ба қавонини байналмилалӣ фазои кофӣ барои ҳаракат ва маневри сиёсати хориҷиро фароҳам мекунад, то чеҳраи таҷовузгаронро фош кунад.
Ҳисом ал-Ҷабурӣ дар мавриди вазифаи мардумони озоди ҷаҳон ва кишварҳои исломӣ дар баробари ҷиноятҳои ваҳшиёнаи режими ишғолгари саҳюнистӣ дар ҳамла ба Эрон гуфт:
Рӯзҳои ҷанги 12-рӯза сарчашмаи паёмадҳое шуд, ки амрикоиҳо ва саҳюнистҳо ба ҳеҷ ваҷҳ онҳоро намехостанд.
Қобилияти боздорандагӣ ва қудрати Ҷумҳурии Исломии Эрон дар муқобила бо зӯргӯӣ, миллатҳоеро ки хостори раҳоӣ аз ҳуҷуми истикбор ҳастанд, ба муқовимат умедвор ва қудратманд сохт. Арзиши муқовимат дигар ба як ҷиноҳи низомӣ маҳдуд намешавад, балки аз он фаротар рафта, иқдомоти давлатӣ ва мардумиро аз тарафи миллатҳои мухталиф дар бар мегирад.
Пуштибонӣ аз мавқеи Эрон, кафолати бақо ва иззати миллатҳост.
Ӯ дар идома гуфт: Режими саҳюнистӣ аз хати сурхи наве дар қонунҳои байналмилалӣ убур кард ва ба муассисоти ҳастаӣ ҳамла намуд. Мутаассифона, бештари ниҳодҳои байналмилалии марбут, монанди Оҷонсии Байналмилалии Энержии Атомӣ зери таъсири амрикоиҳо ва муттаҳидони онҳо қарор доранд.
Мақоли маъруф мегӯяд: «Аз хор ангур рӯидан намешавад» ва «Аз кӯза ҳамон барояд, ки дар ӯст».
Ин устоди донишгоҳ маҳкум кардани ҷиноятҳои ваҳшиёнаи режими саҳюнистӣ аз тарафи муассисаҳои исломӣ, монанди Созмони Ҳамкории Исломӣ ва Иттиҳоди Арабро нокофӣ дониста, афзуд:
Беҳтар аст бигӯем Ҷумҳурии Исломӣ дар ин ҷанг аз як марҳилаи дигар ҳам убур кард ва он чӣ гурӯҳҳои саҳюнистӣ анҷом доданд, ба нафъи мардуми Эрон шуд, то бо ҷаҳони Араб ва мусалмонон муносибати беҳтар барқарор кунад.
Мавқеи ҳимоятгаронаи ҳукумати Миср ва ал-Азҳари Шариф, инчунин пуштибонии қавии мардуми Покистон низ қобили таваҷҷуҳ аст. Ҳоло мо шоҳиди ахбори мусбат аз Афғонистон ва ҳатто Туркия ҳастем.
Дар сатҳи мардумӣ, ин рӯйдодҳо тасвирҳои манфие, ки расонаҳои душман дар зеҳни мардум ҷой дода буданд, ба тадриҷ аз байн мебаранд.
Имрӯз шоҳиди пуштибонии мардумӣ аз Ҷумҳурии Исломӣ дар Ироқ, Миср ва сарзаминҳои ишғолшудаи Фаластин ҳастем. Садоҳои душманона алайҳи Ҷумҳурии Исломӣ пароканда ва номутаносиб шудаанд — ва худи ин як пирӯзист.
