Тақвияти қудрати карвони Қуръонии Арбаин дар шиносонидани шахсияти Қуръонии Сайидуш-Шӯҳада (а)
Аббос Салимӣ, хидматгори Қуръон, дар суҳбат бо хабарнигори ИҚНА гуфт: Хушбахтона, бо ташаббуси дӯстон ва масъулин, карвонҳои Қуръонӣ ҳам дар мавсими Ҳаҷ ва ҳам дар мавсими пиёдаравии Арбаин омода мешаванд, то дар ин шароити мусоид ва муносиб бо ҳузур доштан, фарҳанги Қуръонӣ ва диниро тарғиб кунанд ва барномаҳои муайяншуда, ки асоси онҳо қироати Қуръон ва баргузор кардани маҳфилҳои ошноӣ бо Қуръони карим аст, ба анҷом расонанд.
Вай идома дод: Дар бораи Арбаин ва имконияти бузурге, ки ин роҳпаймоӣ бо ҳузури ҳазорҳо ошиқон ва зиёраткунандагони Абуаъбдуллоҳ Ҳусайн (а) ба вуҷуд овардааст, пеш аз ҳама бояд гуфт, ки ҳаракат ва иқомати Сайидуш-Шӯҳада (а) бар асоси Қуръон ва тактикаи муқовимат ба золим буд. Ӯ бо ин ҳиммате, ки офаридаанд, паҳлуи амалӣ таълимоти Қуръонро дар нагузоштан аз душмани кофир нишон доданд. Вале ҳамзамон ҳеҷ гоҳ аз ҷиҳати ибодӣ ва маънавӣ бо Каломи Худо дур намонданд ва ҳатто аз бародарашон хостанд, ки аз душман вақти бештар гиранд, то ба намоз, қироати Қуръон ва дуо машғул шаванд, зеро онҳо комилан ғарқ ва муҳаббатзада буданд.
Ин пешкишсвати Қуръонӣ таъкид кард: Ин рафтор ва роҳе, ки аз зуҳуроти муқаддаси Сайидуш-Шӯҳадо (а) бармеояд, намунаи назарӣ ва амалиро пеши рӯи ҳамаи фаъолон ва аҳли Қуръон мегузорад. Мо ба таъкиди Паёмбар (а) се Қуръон дорем: Қуръони нозилшуда, ки мусҳафи шариф аст; Қуръони соъид, ки дуо ва розу ниёз аст; ва Қуръони нотиқ, ки вуҷуд ва амалҳои Маъсумин (а) мебошад ва пайвастагии Қуръони нозилшуда ва нотиқ як амри муқаррар ва қабулшуда аст. Яъне таъсири он чи аз мусҳаф бо овози хуш ва оҳангҳои зебо қироат мешавад, бояд дар рафтор ва амалҳо низ равшан ва мушоҳида шавад.
Салимӣ идома дод: Он чи имрӯз мо дар ташкили корвонҳои Қуръонӣ дар ҷараёни маъракаҳои ибодатии сиёсӣ, монанди Ҳаҷ ва ё роҳпаймоии Арбаин мебинем, ҷорӣ шудани шакл ва сохторест, ки майдонро барои фаҳмиши маърифати Қуръон мутобиқ ба назарияи илоҳӣ ва махсусан Имом Ҳусайн (а) фароҳам меорад. Мо бояд бубинем, ки аъзои ин корвонҳои Қуръонӣ то куҷо метавонанд аз ин имкониятҳои сохторӣ истифода баранд.
