Шаҳриёрӣ: Имрӯз ваҳдати исломӣ дар майдони амал як зарурати ногузир аст
Ба гузориши хабарнигори ИҚНО, маросими ифтитоҳи 39-умин Конфронси Байналмилалии Ваҳдати Исломӣ субҳи имрӯз дар толори маҷлиси сарони кишварҳо дар Теҳрон бо ҳузури Муассис Масъуд Пизишкӣ, раисҷумҳури кишвар ва бо қироати оятҳое аз Каломи Худо ва садо додани Суруди Миллии Ҷумҳурии Исломии Эрон шурӯъ шуд.
Дар ибтидо, ҳуҷҷатул-ислом ва мусалмон Ҳамид Шаҳриёрӣ суханронӣ намуд, ки мухтасари суханҳояш чунин аст:
Ман иди мубораки таваллуди Паёмбари Акрам (с) ва Имоми Ҷаъфар Содиқ (а) ва ҳамагонро дар XXXIX Конфронси Ваҳдати Исломӣ табрик мегӯям.
39-умин Конфронси Байналмилалии Ваҳдати Исломӣ бо мавзӯи «Пайғамбари раҳмат ва ваҳдати уммат» ва бо таъкиди махсус бар масъалаи Фаластин оғоз мегардад. Имсол ҳамзамон бо 1500-солагии таваллуди Муҳаммад Мустафо (с) аст ва бо ҳамин муносибат ин сол «Соли Пайғамбари Раҳмат» номгузорӣ шудааст ва дар Ҷумҳурии Исломии Эрон Шӯрои вижа барои баргузории пуршукӯҳии ин маросим таъсис ёфтааст, ки ин маросим бо Конфронси Байналмилалии Ваҳдати Исломӣ оғоз ёфтааст.
Мақсади асосии мо дар конфронсҳои ваҳдат дар панҷ давраи ахир ин аст, ки ҷомеаҳои исломӣ ба сӯи мафҳуми Қуръонӣ ва ормонии Уммати Якто равона шаванд ва иттиҳоди кишварҳои исломиро ба амал биёранд.
Дар ин марҳилаи ҳассоси таърихӣ, ки ҷаҳониён даргир бо муноқишаҳои ошкор миёни ҳақ ва ботил ҳастанд, ба масъалаҳои зер таъкид мекунем:
Назарияи «Ваҳдати Исломӣ» бар пояи «ҳамагӣ дар умумиятҳо» ва «бахшиш дар ихтилофҳо» аст.
Имрӯз «Ваҳдати Исломӣ» дар майдони амал низ зарурати ногузир шудааст ва консенсус дар байни кишварҳои исломӣ барои риоя ва пайравӣ аз он шакл мегирад. Пас аз тақрибан 40 давраи баргузории ин конфронс, имрӯз мо бо нишонаҳои шабеҳ конфронсҳои ваҳдатро дар кишварҳои исломӣ мебинем.
Имрӯз Ҷумҳурии Исломии Эрон танҳо кишвари барафрохтакунандаи парчами ваҳдат нест. Мо паҳншавии баҳси тақриб ва ваҳдати исломиро дар Миср бо марказияти «Донишгоҳи Ал-Азҳар», Арабистони Саудӣ бо марказияти «Раобитаи Уламои Исломӣ», Туркия бо марказияти «Созмони Динӣ» ва дигар кишварҳои исломӣ мебинем. Баҳси тақриб ва ваҳдат бар баҳси такфир ва тақсим шикаст хурдааст ва ҳимоятгарони назарияи дувум дар сатҳи ҷаҳонӣ аз майдони ислом ба канор гузошта шудаанд. Ин нишондиҳандаи дурбинӣ ва нигоҳи амиқи Мақоми Мутаолии Роҳбарӣ, Имоми Хоманаӣ, дар таъсиси Муҷмаъи Ҷаҳонии Тақриби Мазоҳиб ва муваффақияти Ҷумҳурии Исломии Эрон дар пайравии 40 соли баҳси тақриб ва ваҳдат аст.
Имрӯз Фаластин нишонаи ҳақ ва ботил дар ҷаҳони пур аз торикӣ аст. Золимони ҷаҳон даст ба даст дода, геноциди густурда ва ошкоро бар зидди чашми тамоми ҷаҳониён содир мекунанд. Золимони саҳюнистӣ чеҳраи таърихи сафедро боз ҳам сафедтар карданд; ин ҷинояти ҷангӣ мардумони озодихоҳро бедор кард, то бо таъкид бар ваҳдати баромада аз арзишҳои умумии инсонӣ аз Фаластини мағдуб ҳимоят кунанд, «дар бораи шаъни инсон сухан гӯянд, барои адолати ақлони шиор бидиҳанд ва барои амнияти ҷаҳонӣ ба майдон бароянд.»
Ҷанги таҳмилӣ ва 12-рӯза зарарҳои баръаллои ҷуброннашавандаро расонд ва олимону сардорон ва беш аз ҳазор шаҳрвандони бегуноҳи мостро шаҳид кард. Ин арзише буд, ки Ҷумҳурии Исломии Эрон дар ҳимоят аз миллати худ ва миллати Фаластин пардохт кард. Аммо дар баробари он, душмани нодӯст низ зарарҳои беназир дид. Қудрати сохтаи «Гунбади Оҳанин»-и режими саҳюнистӣ фурӯ рехт, заифии саҳюнистҳо дар пеши чашми тамоми ҷаҳониён ошкор шуд, шарафи арабӣ-исломӣ дубора зинда шуд, доираи парвозҳои мушакии эронӣ шиори тасвирии дастонзурони Арбаин гашт ва дар ҷаҳон ислом паҳн шуд.
Ҳоло яктарафагирии истибдодии ҷаҳонӣ таҳти роҳбарии Амрико садои эътироз ва даъвати адолати ҷаҳониён, ҳатто шаҳрвандони ғарбиро ба бор овардааст. Амрико бо пуштибонӣ аз режими кӯдаксӯз саҳюнистӣ ҳатто обрӯи худро назди шарикони ғарбӣ хароб кардааст.
Ҳимоятгарони бисёрҷанбаҷигирӣ бо таъкид бар шаъни инсоният, амнияти миллӣ ва адолати ҷаҳонӣ муттаҳид шудаанд. Чин, Русия, Ҳиндустон ва Эрон, ки тақрибан нимӣ аҳолии ҷаҳонро дар ихтиёр доранд, дар паймони Шанхай ва дигар паймонҳои минтақавӣ бар зидди таҳримҳои зулмонок, таърифҳои яктарафа ва ҳукмҳои зулмонок истодаанд, то бо таҳдидҳои муштарак муқобила кунанд, эътимоди мутақобилро дар ҷаҳон афзоиш диҳанд ва ҳокимиятҳои миллӣ ро ҳимоят кунанд.
Дар қисми дигари нишаст, Азиз Ҳасанович — Муфтийи Олии Хорватия, Сайид Аммар Ҳаким — раҳбари Ҷараёни Ҳикмати Миллии Ироқ, Саҳиҳзода Абулхайр — раиси Шӯрои Ҳамбастагии Миллии Покистон, Шайх Али Алҳатиб — муовини раиси Маҷлиси Олии Исломии Шиъагони Лубнон ва Шайх Маҳдӣ Ассадӣ — Муфтийи аҳли суннат ва ҷамоати Ироқ суханронӣ намуданд.
Баъд аз он Муассис Масъуд Пизишкӣ, раиси ҷумҳури кишвари мо, бо ишора ба ояти «Кона-л-насу умматан ваҳида...» гуфт: «Ҳар рӯз намоз мехонем ва аз Худо мехоҳем моро ба роҳи рост раҳнамун кунад. Вақте Паёмбар (с) ба Мадина омад, аввалин кораш ин буд, ки қабилаву қавме, ки солҳо бо ҳам дар ҷанг ва душманӣ буданд, фармон дод, ки пайванди бародариро банданд ва ҳамон намоз ин пайвандро эҷод кард.»
4303827
