Аъмол ва дуоҳои моҳи Рабиъулаввал
Моҳи Рабиъулаввалро «баҳори моҳҳо» мегӯянд, ва барои истифода бурдан аз баракатҳои махсуси ин моҳ, бисёре аз уламо ва аҳли байт (а) аъмоли мустаҳаб (яъне аъмоли тавсияшуда) овардаанд, ки иҷрои онҳо барои зиёд шудани тӯфиқ ва гирифтани файзҳои ин моҳ кумак мекунад.
Шаби Лайлатул-Мабит
Шаби аввалини моҳи Рабиъулаввал — Лайлатул-Мабит аст. Ин ҳамон шабест, ки Паёмбар (с) барои ҳиҷрат ба сӯи Мадина тайёр шуданд, ва Ҳазрати Алӣ (а) барои муҳофизати ӯ, дар ҷои хобашон хобиданд.
Олими бузург, Сайид ибни Товус (р) дар китоби "Иқбол" барои ин шаб як дуои зебое овардааст. Миқдори дуо зиёд аст, вале ибтидои он чунин аст:
«اللهم لا اله إلا انت، یا ذا الطول والقوة، والحول والعزة، سبحانک ما أعظم وحدانیتک، وأقدم صمدیتک، وأوحد إلهیتک، وأبین ربوبیتک، وأظهر جلالک، وأشرف بهاء آلائک وأبهى کمال صنائعک، وأعظمک فی کبریائک، وأقدمک فی سلطانک، وأنورک فی أرض، وسمائک، وأقدم ملکت، وأدوم عزک، وأکرم عفوک، وأوسع حلمک، وأغمض علمک، وأنفذ قدرتک، وأحوط قربک. أسألک بنورک القدیم، وأسمائک التی کونت بها کل شئ، أن تصلی».
Аъмоли шаб ва рӯзи аввал
1. Ғусл кардан
Дар рӯзи аввали ин моҳ, тавсия шудааст, ки ғусл карда шавад ва либоси тоза ба бар карда шавад. Ин кор нишонаи эҳтиром ва омодагӣ барои файз гирифтан аз баракатҳои моҳи Рабиъ аст.
2. Рӯза гирифтан
Рӯза доштан дар рӯзи аввал ба хотири шукргузорӣ аз наҷоти Паёмбари Акрам (с) ва Ҳазрати Алӣ (а) аз хатари кофирон ва мушрикон, яке аз аъмоли мустаҳаби ин рӯз мебошад.
3. Зиёрати Паёмбар (с) ва Ҳазрати Алӣ (а)
Гарчанде ки зиёрати махсусе барои ин рӯз зикр нашудааст, зиёрати қабри Паёмбар (с) ва Ҳазрати Алӣ (а) кори хуб ва сазоворест, чун дар ҳамин шаб, Худованд ҷони ин ду шахсияти бузургро аз душманон нигоҳ дошт.
4. Зиёрати Имом Ҳасан Аскарӣ (а) ва Имоми Замон (аҷ)
Шайх Тӯсӣ (р) дар китоби "Мисбоҳ" овардааст, ки дар рӯзи аввали ин моҳ Имоми Ҳасан Аскарӣ (а) ба шаҳодат расиданд ва Имоми Замон (аҷ) ба имомат расиданд. Аз ин рӯ, зиёрати ин ду Имоми бузургвор дар ин рӯз тавсия мешавад.
Аъмоли рӯзи даҳум
Рӯзи даҳуми моҳи Рабиъулаввал рӯзи издивоҷи Расули Худо (с) бо Хадича (с) мебошад. Ба ҳамин муносибат, рӯза доштан дар ин рӯз ба унвони як навъ шукргузорӣ ва сипос тавсия шудааст.
Аъмоли рӯзи дувоздаҳум
Рӯзи дувоздаҳуми Рабиъулаввал, тибқи гуфтаи Шайх Кулайнӣ, Масъудӣ, ва ҳамчунин назари маъмул миёни аҳли суннат, рӯзи мавлуди Паёмбари Акрам (с) аст.
Ҳамчунин дар ҳамин рӯз:
Расули Худо (с) пас аз 12 рӯзи сафар аз Макка ба Мадина расиданд.
Давлати Бани Марвон дар соли 132 ҳиҷрӣ аз байн рафт.
Аъмоли мустаҳаби ин рӯз ба хотири сипосгузорӣ аз суқути давлати золими умавӣ иборат аст аз:
Рӯза гирифтан
Ду ракаат намози мустаҳаб
Дар ракаати аввал: баъд аз сураи «Ҳамд» — се бор сураи "Кофирун"
Дар ракаати дуввум: баъд аз «Ҳамд» — се бор сураи "Ихлос"
4301408
