Сураи Нисо; Нишон аз аҳамияти занон ва масоили онон дар Қуръон

ИКНА - Сураи Нисо бо сифориш бар тақвои илоҳӣ оғоз шуда ва бо таваҷҷуҳ ба инки баҳсҳои фаровоне дар мавриди аҳкоми занон омада, ба ин унвон номида шуда, ки нишон аз ҷойгоҳ ва аҳамияти занон ва масоили онон дар Қуръон аст.

Сураи Нисо дар «Мадина» нозил шуда ва 176 оят аст ин сура дар Қуръони Карим чаҳорумин сура ва дар ҷузъи чаҳорум то шашуми Қуръон ҷой гирифтааст, аммо аз назари таърихӣ наваду дувумин сурае аст, ки бар Паёмбар(с) нозил шудааст.. Номи ин сура «Нисо» ба маънои занон аст. Ин сура бо сифориш бар тақвои илоҳӣ оғоз шуда ва бо таваҷҷуҳ ба инки баҳсҳои фаровоне дар мавриди аҳкоми занон омада, ба ин унвон номида шудааст.

Мӯҳтавои сура

Баҳсҳои мухталифи ин сура ба шакли мухтасаре иборатанд аз:

1. Даъват ба имон ва адолат ва қатъи робитаи дӯстона бо душманони сарсахт.
2. Қисмате аз саргузашти пешинён барои ошноӣ ба сарнавишти ҷомеа‏ҳои носолим.
3. Ҳимоят аз ниёзмандон, монанди ятимон.
4. Қонуни ирс бар асоси як равиши табиӣ ва одилона.
5. Қавонини марбут ба издивоҷ ва барномҳ‏ҳои барои ҳифзи иффати умумӣ.
6. Қавонини куллӣ барои ҳифзи амволи умумӣ.
7. Муаррифии душманони ҷомеаи исломӣ ва бедорбош ба мусулмонон дар баробари онҳо.
8. Ҳукумати исломӣ ва лузуми итоат аз раҳбарии чунин ҳукумате.
9. Аҳамияти ҳиҷрат ва мавориди лузуми он.

Дар фазилати тиловати ин сура, ривояте аз Паёмбари Ислом (салаллоҳу алайҳи ва олиҳ) нақл шудааст, ки фармуданд: «Ҳар кас‏ сураи Нисоро бихонад, гӯё ба андозаи ҳар мусулмоне, ки тибқи мафодди ин сура ирс ме‏барад, дар роҳи Худо инфоқ кардааст ва ҳамчунин подоши касеро, ки бард‏аеро озод карда ба ӯ медиҳанд».

Равшан аст дар ин ривоят ва дар тамоми ривояти мушобеҳи он, манзур танҳо хондани оёти нест, балки хондани муқаддима‏е аст барои фаҳм ва дарк, ва он низ ба навбаи худ муқаддима‏е аст барои пиёдасохтани он дар зиндагии фардӣ ва иҷтимоӣ.