Hz. Musa (a.s) kıssasında iyilik ve sevgi
Peygamberlerin eğitim metodunun bu açıdan incelenmesi çok önemlidir.
İnsanoğlunun yaşamını idame ettirebilmesi için yemek, su gibi biyolojik ihtiyaçlardan sonra en temel ihtiyacı muhabbet ve sevgidir. İnsan fıtratı doğası gereği sevgi ve muhabbete ihtiyaç duyar. Sevgi insanları birbirine bağlayan ve aralarında birlik oluşturan bir faktördür. Eğer sevgi olmasaydı, insanlar arasında hiçbir ilişki kurulmaz, hiç kimse bir başkasının sorumluluğunu ve hayatının yükünü üstlenmez, eşitlik ve fedakarlık ortaya çıkmazdı.
Sevgi gücü din eğitiminde de önemli ve etkili bir faktör olup doğru ve dengeli kullanıldığında insanların kişisel ve ruhsal açıdan büyümesinde büyük rol oynar. Yüce Allah sevgili Peygamberini sevgi metoduyla süslemiş, o da bu yöntemle din eğitiminde insanlar üzerinde başarılı olmuştur.
Eğitimde sevgi yönteminin önemi sevginin itaatkar olmasıdır. En iyi eğitim sevgiyi içeren eğitimdir. Aslında sevgi ile itaat arasında bir ilişki vardır. Bir insanın sevgisi bir başkasının kalbine girdiğinde o kişiye itaatkar olur. Bu yüzden sevgi ve muhabbet yöntemi kadar etkili ve faydalı bir yöntem yoktur.
Hz Musa kavmine karşı sevgi ve muhabbet yöntemi kullanmış olup halkını kurtarmak için döneminin hükümdarlarıyla karşı karşıya gelmiştir. Beni İsrail hakını kurtardıktan sonra gene onların bahane, şikayet ve kötü davranışlarına rağmen onlara sevgi ve muhabbetle davrandı.
Hz Musa’nın sevgi dolu yaklaşımı Kur’an-ı Kerim’de şöyle yansıtılmıştır: “Bunun üzerine Mûsâ öfkeli halde ve hayıflanarak kavmine döndü. Şöyle dedi: “Ey kavmim! Rabbiniz size güzel bir vaadde bulunmamış mıydı? Peki size bu süre çok mu uzun geldi, yoksa rabbinizin gazabına uğramak istediniz de onun için mi bana verdiğiniz sözden döndünüz!” (Tâhâ:86)
