Cennetin maddi ve manevi nimetleri
Kur’an’da cennet ve cehenneme ilişkin canlı anlatımların maddi ve manevî nimetleri içermesi, bu gerçeklerin insanın manevî tekamülünü esas aldığını göstermektedir.
Kur’an-ı Kerim’in Fâtır suresi cennetin maddi yönünden şöyle bahseder: “Onların gireceği yer adn cennetleridir. Orada altın bilezikler ve incilerle süsleneceklerdir. Orada onların giysileri de ipektir.” Dünyanın ışıltılı ve parlak hayatına önem vermeyen müminler ahirette en güzel elbise ve süslerle karşılanacaklardır.
İnsanlar cennet nimetlerinin gerçeğini tam olarak anlayamaz. Örneğin cennettekilerin elbiselerinden bahsedilirken bir bakıma dünya gerçekliğiyle benzer etkilere sahip olsa da mahiyet itibarıyla farklıdır. Elbette ilahi kudretle dokunan ipek, dünya ipeğinden farklı olacaktır ve bu yorum, ilahi elbisenin çekiciliğini, güzelliğini ve rahatlığını ifade etmeye yöneliktir. Ayrıca altın ve inci kolyeler tabiri, Arap krallarına özel bir süs olması nedeniyledir. Aynı türden olan taç ise Arap olmayan krallara ayrılmıştır. Her nekadar bu tefsirler doğru olsada hayal gücümüzün ötesindedir.
Fâtır suresinin 33. ayetinde bazı maddi nimetlerden bahsedildikten sonra, huzur ve gönül rahatlığının cennetten gelen manevi bir hediye olduğu zikredilmektedir: Şöyle derler: “Bizden tasayı gideren Allah’a hamdolsun. Doğrusu rabbimiz çok bağışlayıcıdır, şükrün karşılığını eksiksiz vermektedir.” (Fâtır: 34)
Ayetin sonunda Allah’a ait olan “Gafur” ve “Şekur” sıfatlarının zikredilmesi, ilk olarak semavî nimetlerin aslında Allah’ın mağfiretinin ve ikinci olarak salih kulların amellerinin bir sonucu olduğunu göstermektedir.
Fâtır suresi 35. ayeti: “O ki bizi lutfuyla sonsuza kadar kalınacak yurda yerleştirdi. Orada artık biz ne bir yorgunluk duyarız ne de bize bir bıkkınlık gelir.”
“Nasabun” (bir yorgunluk) ve “lugûbun” (bir usanç) anlamındadır. Gelişmiş ülkelerde müreffeh ailelerde rahatlık vardır ama huzur nadir bulunur.
Cennet ehli ise tam bir rahatlık içerisindedir. Üzüntü ve sıkıntılardan uzaktır. Genel olarak iki ayette cennetin, insanın evi gibi, üzüntünün, ıstırabın ve çaresizliğin olmadığı gerçek bir huzur yeri olduğu bildirilmektedir.
