Kur’an-ı Kerim’e göre askeri işlerde düzen ve disiplin
Kur’an-ı Kerim’e göre Allah kendi yolunda savaşanları sever: “Bilin ki Allah kendi yolunda sağlam örülmüş bir duvar gibi kenetlenmiş saflar halinde çarpışanları sever.” (Saff :4)
Ayette, taş taş üstüne konur, sonra aralardaki gedikler küçük taşlarla tıkanır, ardından harç ile sıvanırdı; buna Mekkeliler “mersûs” derlerdi Bu izahta mersûs kelimesi “istif etme, dizme, birbirine yapıştırma” mânalarına gelen “rass” kökünden türetilmiş bir sıfat fiil olarak düşünülmüştür. Her hâlükârda ayetin “yekpâre bir yapı gibi kenetlenmiş saflar halinde” diye çevirdiğimiz kısmıyla, unsurları çok sağlam biçimde birbirine raptedilmiş, belli bir düzen ve âhenk içinde bulunan bir yapının örnek gösterildiği açıktır.
Elmalılı bu surede “sâd” harfinin sadece bu ayette fâsıla oluşturmasını yukarıda açıklanan “mersûs” kelimesinin önemine yapılmış özel bir vurgu olarak görür; aynı şekilde surenin “dizi, sıra, sıralanmış” anlamlarına gelen bir kelimeyle (Saf suresi olarak) adlandırılmasının da dayanışma fikrinin ehemmiyetine dair bir uyarı anlamı taşıdığını belirtir.
Kur’an-ı Kerim, güzel ve kesin tasvirleriyle, hak ordusunun zaferinin sırlarını ve yenilgiye yol açan sebepleri bizlere anlatmaktadır.
Kur’an-ı Kerim’de düzensizlik, disiplinsizlik ve komutanın emrine uymamanın Hak ordusunun yenilgi sebeplerinden biri olduğu belirtilmiştir. Nitekim Uhud savaşında bir grup askerin itaatsizliği, disiplinsizliği ve görev alanını terk etmesi İslam ordularının yenilgisine neden olmuştur.
Al-i İmrân suresi 152. ayeti: “Andolsun ki Allah size verdiği sözü yerine getirdi. Hatırlayın ki O’nun izniyle kâfirleri öldürüyordunuz, ama Allah size istediğiniz zaferi gösterdikten sonra gevşediniz, emre itaat hususunda birbirinizle tartıştınız ve emre aykırı hareket ettiniz; içinizden kimi dünyayı istiyordu, kiminiz de âhireti istiyordunuz; derken Allah denemek için onların karşısında sizi bozguna uğrattı. Sonunda yine de sizi bağışladı. Allah, müminlere karşı lütufkârdır.”
Diğer bir örnek ise Hz Musa’nın (as) kavminin itaatsizlikleri ve disiplinsizlikleri, kutsal topraklara girme konusundaki ilahi emre uymadıkları için kırk yıl boyunca çölde avare kalmalarına neden olmuştur: “İsrâiloğulları, “Ey Mûsâ! Onlar orada bulundukları sürece biz oraya asla girmeyeceğiz. Sen ve rabbin gidin savaşın; biz burada oturacağız!” dediler”. (Mâide : 24)
Bu itaatsizliğe karşılık Allah şöyle buyurdu: “Allah buyurdu ki: “Öyleyse onlar yeryüzünde şaşkın şaşkın dolaşmak üzere oradan (kutsal topraklar) kırk yıl mahrum bırakılmışlardır. Artık sen yoldan çıkmış toplum için üzülme!” (Mâide : 26)
Askeri işlerde itaat ve disiplinin gerekliliğini ifade eden diğer ayetler arasında Tâlût’un askeri kuvvetleriyle ilgilidir. Kur’an-ı Kerim Bakara suresi 249. ayetinde şöyle buyuruyor: “Tâlût askerleriyle birlikte ayrılıp sefere çıkınca, “Allah muhakkak sizi bir nehirle imtihan edecek; kim ondan içerse benden değildir, -eliyle bir avuç alan müstesna- ondan tatmayan da bendendir” dedi. İçlerinden pek azı dışındakiler ondan içtiler. Kendisi ve onunla beraber inananlar nehri geçince “Bugün Câlût’a ve askerlerine karşı bizim gücümüz yok” dediler. Allah’a kavuşacaklarını umanlar ise, “Nice az birlik vardır ki, Allah’ın izniyle sayıca çok birliği yenmişlerdir, Allah sabredenlerle beraberdir” dediler.”
