Surah Ibrahim 14/ Pagbibigay-diin sa Karaniwang mga Layunin ng Banal na mga Propeta
Kaya't masasabing ang lahat ng mga propeta ng Diyos ay sumunod sa isang landas at lahat ay nagsikap na gabayan ang mga tao na may iisang plano.
Ang Surah Ibrahim ay ang ika-14 na kabanata ng Qur’an. Pinangalanan pagkatapos ng Propeta Ibrahim (Abraham), iyon ay isang Makki Surah na mayroong 52 na mga talata at nasa ika-13 na Juz ng Banal na Aklat. Iyon ay ang ika-72 na kabanata na ipinahayag kay Propeta Muhammad (SKNK).
Ang dahilan kung bakit ang Surah na ito ay pinangalanang Ibrahim (AS) ay dahil iyon ay nag-uugnay sa kuwento ng dakilang propetang ito. Ipinakilala si Propeta Ibrahim (AS) sa Surah na ito kasama ng kanyang mga panalangin. Iyon ang tanging kabanata ng Qur’an kung saan si Propeta Ibrahim (AS) ay naaalala sa kanyang mga panalangin, na kabilang sa mga espesyal na panalangin na binanggit sa Qur’an.
Maraming mga talakayan tungkol sa mga paniniwala at ideolohikal na mga pundasyon at ang tanging utos nito para sa mga mananampalataya ay ang pag-uutos sa kanila na magdasal at gumawa ng Infaq (magbigay ng limos) nang patago at lantaran.
Ang pangunahing mga isyu na tinalakay sa Surah Ibrahim ay ang Tawheed (pagkakaisa), ang Araw ng Pagkabuhay na Mag-uli at ang pagtatasa ng mga gawa ng tao sa araw na iyon. Itinuturing ni Allameh Tabatabaei na ang paglalarawan ng Qur’an ang pangunahing paksa sa kabanatang ito, dahil ito ay tanda ng misyon ng Banal na Propeta (SKNK) kung saan iniligtas niya ang mga tao mula sa kadiliman at ginagabayan sila sa liwanag at sa landas ng Diyos, ang Makapangyarihan.
Kabilang sa iba pang mga paksang binanggit sa Surah na ito ay ang misyon ng banal na mga propeta. Ayon sa Surah Ibrahim, ang lahat ng mga sugo ng Diyos ay naghabol ng isang layunin. Ang isang malaking bahagi ng Surah, nang hindi pinangalanan ang isang tiyak na propeta, ay tungkol sa mga debate sa pagitan ng mga propeta at ng mga sumasalungat sa kanila. Binabalangkas nito ang mga simulain at pangkalahatang paninindigan ng banal na mga propeta at ang mga reaksyon ng mga tumatanggi.
Ang Surah ay naglalarawan din ng mga kaibahan sa pagitan ng liwanag at kadiliman, mabuti at masama, katatagan at pagkabalisa, at katatagan at kawalang-katagalan sa paglalahad ng isang ulat tungkol sa kuwento ng mga propeta sino laging nakaharap sa mga tumatanggi at sumasalungat sa kanila.
