Mga Surah ng Qur’an/9 At-Tawbah; Tanging Surah na Nagsisimula nang Walang Pangalan ng Diyos
Kilala rin bilang Bara'ah, ito ang ika-9 na kabanata ng Qur’an at naglalaman iyon ng 129 na mga talata. Ang surah ay ipinahayag sa Medina at nasa ika-10 at ika-11 mga juz ng Qur’an. Kung tungkol sa pagkakasunod-sunod ng paghahayag, ito ang ika-114, i.e. ang huling, surah na ipinahayag kay Propeta Muhammad (SKNK).
Ang Tawbah sa Arabiko ay nangangahulugang pagsisisi at sa Qur’anikong terminolohiya, iyon ay tumutukoy sa pagbabalik mula sa mga kasalanan patungo sa Diyos na Makapangyarihan. Maraming mga talata ng kabanatang ito ang nagsasalita tungkol sa pagsisisi at ito ang dahilan sa likod ng pangalan nito. Kabilang sa pinakamahalagang mga katangian ng kabanatang ito ay nagsisimula ito nang walang "Sa Ngalan ng Diyos, ang Pinakamahabagin, ang Pinakamaawain". Pinangalanan ng mga dalubhasa at mga tagapagkahulugan ang iba't ibang mga dahilan para dito:
- Ang pangungusap na "Sa Ngalan ng Diyos, ang Pinakamahabagin, ang Pinakamaawain" ay naglalayong magbigay ng awa ngunit ang surah ay nagbabala sa mga kahihinatnan ng pag-iwas sa pagsisisi.
- Alinsunod kay Ibn Abbas, sinabi ni Uthman na ang Propeta (SKNK) ay hindi nagsalita tungkol sa lugar ng dalawang mga surah na ito at sila ay inilagay na magkasunod sa isa't isa dahil ang mga ito ay ipinahayag sa Medina at may isang tema.
- Ang mga kasamahan ng Propeta (SKNK) ay hindi kailanman narinig ang surah na may ganyang pangungusap sa simula.
- Ang kabanatang ito ay inihayag kasunod ng Surah Al-Anfal at pareho ay itinuturing na isang kabanata.
Ang pagsisisi ay ang pangunahing layunin ng surah na ito dahil nag-aalok ito ng mga kalutasan para sa isang tunay na Tawbah na may pansin sa mga gawain katulad ng panalangin, zakat at jihad.
Ang kabanata ay tumatalakay din sa ilang mga kasalanan katulad ng kamunduhan, katamaran, panlilinlang, at pagsisinungaling na hindi itinuturing na malalaking mga kasalanan at kadalasang sinasamahan ng mga nag-aangking Muslim at nagkukunwaring pagsunod sa mga pinahahalagahang panrelihiyon. Ang mga pag-uugali na ito ay mga halimbawa ng imoralidad at pagtataksil sa Banal na Qur’an.
Ang surah ay nag-uutos sa mga mananampalataya na putulin ang ugnayan sa mga walang-paniniwala habang pinananatiling bukas ang landas ng pagsisisi. Ang kabanata ay nagtuturo sa mga mananampalataya na iwasan ang mga hindi mananampalataya sa kanilang paligid kagaya ng paglayo ni Propeta Abraham sa kanyang ama.
Ang kuwento ng Masjid al-Dirar ay kabilang sa iba pang mga paksang tinalakay sa kabanatang ito; ang moske ay itinayo ng mga mapagkunwari upang maghasik ng alitan sa mga Muslim at kalaunan ay giniba sa utos ni Propeta Muhammad (SKNK’).
