Mga Surah ng Qur’an/18 Mga Kamangha-manghang Kwento sa Surah Al-Kahf
Ang Al-Kahf ay ang ika-18 kabanata ng Banal na Qur’an. Ito ay isang Makki Surah at may 110 mga talata. Ito ay nasa ika-15 at ika-16 na Juzes ng Banal na Aklat at ang ika-69 na Surah na ipinahayag sa Banal na Propeta (PBUH). Ang ibig sabihin ng Kahf ay yungib, at ang pangalan ng Surah ay nagmula sa kuwento ng isang pangkat ng mga tapat na Kristiyano na pumunta sa isang kuweba at kilala bilang Mga Tao ng Kahf.
Nang may takot at pag-asa, sa Surah Al-Kahf inaanyayahan ang mga tao na maniwala sa katotohanan at gumawa ng mga mabubuting gawa. Ang katotohanan na ang Panginoon ay walang mga anak ay binibigyang-diin sa kabanatang ito, tinatanggihan ang pag-aangkin ng ilang tao na ang mga anghel, jinn at mga banal na tao ay mga anak ng Diyos.
Ang Surah ay nagsalaysay ng tatlong kamangha-manghang mga kuwento. Ang una ay nauugnay sa mga Tao ng Kahf. Tumakas sila sa pang-aapi ng Romanong Emperador Decius (201-251 AD) at sumilong sa isang kuweba, natutulog doon nang mga tatlong siglo. Matapos magising at palihim na pumunta sa bayan, nagulat sila nang malaman nilang 300 taon na pala silang natutulog. Napagtanto nila na ang mapang-aping emperador matagal nang namatay at ang tapat na mga Kristiyano ay hindi na inaaping minorya.
Ang isa pang bahagi ng Surah ay nagpapaliwanag tungkol sa pagsama ni Propeta Moses (AS) sa isang banal na tao na sinasabi ng mga tagapagsalin ng Qur’an na si Khidr (AS). Sa kanilang paglalakbay, gumawa si Khidr (AS) ng ilang hakbang na tinutulan ni Moises (AS) ngunit nang sabihin sa kanya ni Khidr (AS) ang dahilan kung bakit niya ginawa ang mga iyon, napagtanto ni Moises (AS) ang kanilang mga lihim at pinagsisihan ang kanyang pagmamadali.
Sa ibang bahagi ng kabanata, binasa natin ang kuwento ni Dhu al-Qarnayn, isang naglakbay sa silangan at kanluran at nakilala ang iba't ibang mga tao. Tinulungan niya ang isang partikular na tao na harapin ang pang-aapi at mga pakana nina Gog at Magog at naglagay ng isang hadlang na bakal sa pagitan nila ni Gog at Magog.
Mayroong iba't ibang pananaw tungkol sa Dhul al-Qarnayn. Itinuturing ng ilan na siya ay isang mensahero ng Panginoon habang ang iba ay nagsasabing siya ay isang relihiyoso at banal na hari. Inilalarawan siya ng Qur’an bilang isang tapat na tao na naniniwala sa Panginoon at sa Araw ng Paghukom at isa na namuno sa isang dakilang bansa.
Ang Gog at Magog ay isang tao o isang pangkat ng mga tao na binanggit sa Qur’an pati na rin ang mga tekstong Hudyo at Kristiyano. Binanggit sila sa mga tekstong ito bilang mga mapang-api. Naglagay si Dhu al-Qarnayn ng hadlang sa pagitan ng isang partikular na tao at Gog at Magog. Ayon sa Qur’an at mga teksto ng Hudyo at Kristiyano, ang katapusan ng mundo ay hudyat ng paghihimagsik nina Gog at Magog na nanggaling sa likod ng hadlang.
