Mga Surah ng Qur’an/49 Mga Turo ng Surah Al-Hujurat sa Paghaharap sa Rasismo
Ang Al-Hujurat ay ang pangalan ng ika-49 na kabanata ng Qur’an. Ang Surah na ito ay Madani (ipinahayag sa Medina) at nasa ika-26 na Juz. Ito ay may 18 na mga talata at ito ang ika-107 na Surah na ipinahayag sa Banal na Propeta (SKNK).
Ang Hujurat ay ang pangmaramihan ng salitang Hujra sa Arabiko at nangangahulugang mga silid. Iyon ay isang salitang binanggit sa talata 4 at tumutukoy sa mga silid na itinayo sa tabi ng Moske ng Propeta sa Madina para sa kanyang mga asawa.
Kasama sa Surah Al-Hujurat ang mga tuntuning etikal tungkol sa mga isyu katulad ng kaugnayan sa Diyos at sa Banal na Propeta (SKNK) at kung paano dapat makipag-ugnayan ang mga tao sa isa't isa sa lipunan. Iyon rin ay tumutukoy sa pamantayan para sa higit na kahusayan ng ilan sa iba, ang pangangailangan para sa pangingibabaw ng kaayusan sa lipunan, at ang katotohanan ng pananampalataya at Islam.
Ang Surah Al-Hujurat ay nag-uutos sa mga Muslim na huwag pansinin ang mga alingawngaw, iwasan ang paninirang-puri, tsismis at paghahanap ng mali sa iba, at subukang isulong ang pagkakasundo sa mga Muslim.
Ang unang mga talata ay humihimok sa mga mananampalataya na "huwag maging pasulong sa harapan ng Allah at ng Kanyang Sugo," (Talata 1) at nagtuturo sa kanila kung paano makipag-usap sa Banal na Propeta (SKNK) at kung paano maging magalang sa kanyang presensya, na nagsasabing "Huwag itaas ang inyong mga tinig kaysa sa tinig ng Propeta, huwag masyadong malakas sa pagsasalita sa kanya [na maaaring naging kayo sa isa't isa]." (Talata 2)
Ang Surah ay nag-uutos din sa mga mananampalataya na maging maingat sa mga balitang ipinakalat ng mga gumagawa ng masama at magtanong muna bago sila paniwalaan.
Ang isa pang rekomendasyon sa kabanatang ito ng Qur’an ay kung may away sa pagitan ng ilang mga pangkat ng mga mananampalataya, tungkulin ng iba na magsikap para sa pagkakasundo at paghahandaan ng daan para sa paglutas ng mga isyu.
Ang isa pang bahagi ng Surah ay tumutukoy sa anim na hindi wastong katangian sa pakikipag-ugnayan sa lipunan, katulad ng pangungutya sa iba, paghahanap ng mali sa isa't isa, paninirang-puri sa iba, pagkakaroon ng hinala sa isa't isa, pag-espiya sa isa't isa, at paninirang-puri.
Sa Surah na ito, binigyang-diin na ang mga isyu katulad ng kulay ng balat, lahi, at etnisidad ay hindi dapat ituring na pinagmumulan ng pagmamalaki dahil ang pamantayan para sa maharlika at pagiging marangal sa harap ng Diyos ay Taqwa (may takot sa Diyos).
Ang huling mga talata ng Surah ay nagpaliwanag sa pagkakaiba ng Islam at pananampalataya.
