Paraan ng Edukasyon ng mga Propeta; Abraham/5 Pagtatanong sa Relihiyosong Edukasyon
Si Abraham, sino isa sa mga sugo na Ulul-Azm (malaking mga propeta) ng Diyos, ay nagsumikap nang husto para turuan ang mga tao sa kanyang panahon.
Kabilang sa mga pamamaraan na ginamit niya ay tanong at sagot. Ginamit niya ito upang kumbinsihin ang mga hindi naniniwala.
Sinikap niyang iparating sa mga hindi mananampalataya ang katotohanan na ang Diyos ay dapat magkaroon ng dalawang pangunahing mga katangian upang matawag na Diyos, kung hindi ay hindi Siya magiging karapat-dapat sambahin: Siya ay dapat na buhay, at dapat Siya ay may kamalayan sa mga pangangailangan ng tao.
Ang mga tao noon ay mga sumasamba sa diyus-diyusan. Sinamba nila ang mga diyus-diyosan na ginawa nila gamit ang kanilang sariling mga kamay. Isang araw, nang ang mga tao ay lumabas ng bayan para sa isang ritwal, pumunta si Abraham sa bahay ng diyus-diyosan. Kumuha siya ng palakol at sinira ang bawat isa sa mga diyus-diyosan maliban sa malaki. Pagkatapos ay iniwan niya ang palakol na nakasabit sa leeg ng pinakamalaking idolo.
Nang bumalik ang mga tao, nakita nila ang nangyari at nakilala nilang si Abraham ang gumawa nito.
Tinanong nila siya kung sinira niya ang mga diyus-diyosan. Sinamantala ni Abraham ang pagkakataong turuan sila ng leksyon.
Gumamit siya ng pangangatwiran at lohika at pinawalang-bisa ang lahat ng kanilang mga tanong sa isang tanong: “Siya ay sumagot, ‘Sa palagay ko ang pinakamalaki sa kanila ang nagsira sa mas maliliit. Tanungin mo sila kung nakakapagsalita sila." (Talata 63 ng Surah Al-Anbiya)
Samakatuwid, naglagay siya ng mga tanong sa kanilang mga isipan na nagpabaligtad sa kanilang istruktura ng pag-iisip:
1- Kung ang diyus-diyosan na ito ay Diyos, bakit hindi ito makapagsalita?
2- Bakit hindi nito kayang ipagtanggol ang sarili at sabihing hindi nito sinira ang ibang mga idolo?
3- Ito ay hindi buhay at hindi nagpapakita ng reaksyon sa mga nangyayari sa paligid nito. Paano nito matutupad ang mga pangangailangan ng mga tao?
Sa isang pangungusap, hinamon ni Abraham (AS) ang kanilang mahinang pangangatwiran at ipinaunawa sa kanila na sila ay mali. Bagaman natanto nila ang katotohanan, tumanggi silang maniwala at iginiit na manatili sa maling landas.
Isa sa mga pinakamahalagang bagay na ginagawa ng isang guro ay ang pagtatanong sa mga mag-aaral ng malalalim na tanong para makapag-isip sila. Sa pamamagitan ng malalim na pag-iisip tungkol sa isang paksa, natututo sila tungkol sa iba pang mga aspeto ng paksang iyon at nagpapatuloy sa matayog na mga layunin.
