Najaf: Pinasinayaan ang Patyo ng Hazrat Zahra, Hudyat ng Isa sa Pinakamalalaking mga Pagpapalawak ng Dambana sa Islam
Matapos ang 14 na mga taon ng pakikilahok ng publiko at pagsisikap ng mga deboto ng Ahl al-Bayt (AS), natapos na ang paggawa ng Patyo ng Ginang Zahra (SA) na katabi ng dambana ni Imam Ali (AS) at pormal na isinuko sa pangangasiwa ng dambana sa Najaf, Iraq.
Isinagawa ang pagdiriwang ng pagsisinaya noong Miyerkules na dinaluhan ng matataas na mga opisyal mula sa Iran at Iraq. Ang proyekto ay malawak na inilalarawan bilang isang handog mula sa mga deboto ni Ginang Fatima (SA) para sa dambana ng kanyang asawa na si Imam Ali (AS), ang unang Imam ng Shia Islam.
Hanggang sa unang bahagi ng dekada 2010, ang dambana ay medyo limitado ang sukat, na pangunahing binubuo ng silid na kinalalagyan ng banal na libingan at ilang maliliit na katabing silid. Matapos ang pagbagsak ni Saddam Hussein at ang kasunod na pagdami ng mga akses para sa mga peregrino-lalo na sa pandaigdigang paglawak ng paglalakbay ng Arbaeen lalong naging agarang pangangailangan ang pagpapalawak ng dambana.
Bilang tugon, inilunsad ng administrasyon ng dambana ang isang malawakang plano ng pagpapalawak. Ang una at pinakamalaking yugto nito ay ang paggawa ng Patyo ng Hazrat Zahra, isang napakalawak na malaking gusali na itinayo sa kanlurang bahagi ng dambana. Sinimulan na ang proyekto noong 2011 sa isang lugar na humigit-kumulang 400 na mga metro ang haba at 150 na mga metro ang lapad, na may kabuuang lawak na tinatayang 220,000 na mga metro kuwadrado.
Tungkol sa Patyo ng Ginang Zahra
Ang Patyo ng Ginang Zahra ay isa sa pinakamalaki at pinakamasalimuot na proyekto ng pagpapalawak sa kasaysayan ng banal na mga dambanang Shia. Ito ay idinisenyo upang ganap na matugunan ang mga pangrelihiyon, pangkultura, at serbisyong pangangailangan ng malaking gusali ng Dambana ni Imam Ali at nahahati sa dalawang pangunahing bahagi: pagsamba (ziyarat) at mga lugar na hindi para sa pagsamba.
Isang namumukod-tanging tampok ng arkitektura ang pagtayo ng itinuturing na pinakamalaking muqarnas—isang masalimuot na anyo ng dekorasyong may arko sa arkitekturang Islamiko-na kailanman ay itinayo sa isang espasyong Islamiko.
Nagtatampok din ang malaking gusali ng malawak na gawaing plaster, tradisyunal na mga elementong kisame na estilo-Yazdi, pinong mga panel ng kaligrapiya na may mga talata ng Quran at mga panalangin, at mga mosaik na baldosa sa panlabas. Inilalarawan ng mga opisyal ang patyo bilang isang permanenteng museo ng arkitekturang sining na Iraniano-Islamiko.
Kasama sa bahaging hindi para sa pagsamba ang isang museo, aklatan, mga gusaling administratibo, bahay ng panauhin at bulwagang panauhin na tradisyunal (mudhif), kainan, mga pasilidad para sa paghuhugas at kalinisan, at isang nakatalagang paradahan. Ang mga espasyong ito ay nilalayong magbigay ng pangkultura, pangkapakanan, at lohistikal na suporta para sa mga peregrino.
Ang anim-na-palapag na aklatan, na itinayo sa lawak na 3,100 mga metro kuwadrado, ay may mga kapasidad para sa mahigit 250,000 na mga tomo. Ang bahay ng panauhin at mga pasilidad sa pagtanggap ng panauhin ay kayang maghanda ng hanggang 10,000 na mga pagkain sa bawat paghahain.
