Оғози марҳалаи сеюми нақшаи миллии “Амирул-қурро” дар Ироқ
Ба гузориши ИҚНО, ба нақл аз Ал-Кафил, маросими ифтитоҳ бо дуои Кумайл, ки онро қории Каррор Миёҳӣ қироат кард, оғоз ёфт. Баъдан зиёрати Ошуро аз тарафи Саҷҷод Ҳусайн хонда шуд.
Дар бахши дигаре аз барнома, маросими азодории Ҳусайнӣ бо садои Саҷҷод Алӣ Абдуламир, яке аз шогирдони ҳамин лоиҳа, баргузор гардид — маросиме, ки пур аз ҳиссиёт, муҳаббат ва ҳамдилии самимӣ бо аҳли байти Паёмбар (а) буд.
Дар ин марҳалаи нақшаи “Амирул-қурро”, баргузории маросимҳои азодорӣ низ ба унвони як қисми муҳими барнома ворид шудааст, ки ҳадафаш таҳкими шуури динии ҷавонон ва ташаккули ҳувияти Қуръонӣ миёни насли нав мебошад.
Барномаи омӯзишӣ дар ин марҳала аз коргоҳи таълимии махсус шурӯъ шудааст, ки бештар ба машқҳои овоз ва нафас диққат медиҳад — машқҳое, ки қориёнро барои дарсҳои қироат ва ҳифз омода месозанд.
Маҷмаи илмии Қуръони Остонаи Аббосӣ барои иштирокчиён барномаи васеъ ва муназзам таҳия кардааст. Дарсҳо аз субҳи барвақт оғоз шуда, то бегоҳ идома меёбанд ва ин ҳама бар асоси системаи омӯзишии муосир сурат мегирад, ки ба беҳтар шудани сатҳи дониши донишҷӯён кӯмак мекунад.
Ин нақша илова бар дарсҳо, сафарҳои фароғатӣ, нишастҳои Қуръонӣ, барномаҳои омӯзиши қироати саҳеҳи Қуръон, инчунин мусобиқаҳо ва коргоҳҳои фарҳангиву мазҳабиро низ фаро мегирад.
