Тиловати зебои кӯдаки мисрӣ дар барномаи зиндаи телевизионӣ + филм
Ба гузориши манобеи хабарӣ, тиловати зебои кӯдаки мисрӣ аз оёти 16 то 19 сураи Қоф дар барномаи телевизионии Дунё ва Дин, таваҷҷуҳи бисёреро ба худ ҷалб кардааст. ин кӯдаки мисрӣ, ки аз аҳолии устони Манофия аст дар тамоси телефонӣ бо барномаи Дунё ва Дин ба тиловати оёти зер аз сураи муборакаи Қоф пардохт. Амре, ки муҷрӣ ва коршиноси меҳмони барномаро ба фикр фурӯ бурд ва бо истиқболи густурдаи мухотибони ин барнома мувоҷеҳ шуд.
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ ﴿۱۶﴾ إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ ﴿۱۷﴾ مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ ﴿۱۸﴾ وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ ﴿۱۹﴾
"Ва мо инсонро офаридаем ва медонем, ки нафси ӯ чӣ васвасаое ба ӯ мекунд ва мо аз шоҳраги [ӯ] ба ӯ наздиктарем (16) Онгоҳ, ки ду [фариштаи] дарёфт кунанда аз рост ва аз чап муроқиб нишастаанд (17) [Одамӣ] ҳеҷ суханеро ба лафз дарнамеоварад магар инки муроқиби омода назди ӯ [онро забт мекунд] (18) Ва саранҷом, сакароти марг баҳақ фаромерасад (ва ба инсон гуфта мешавад:) ин ҳамон чизе аст, ки ту аз он мегурехтӣ! (19)
