Daraja da matsayin mutum a duniyar halitta

A mahangar Kur’ani mutum wani halitta ne da ya fi sauran halittu ta hanyar hankali da hikima; Wannan siffa, tare da wasu siffofi, sun sanya mutum ya zama wanda zai gaje Allah a duniya.

Tsarin dan Adam shi ne mafi kyawun tsarin halitta kamar yadda ya zo a cikin Alkur'ani mai girma cewa: "Mun halicci mutane a cikin mafi kyawun kalanda: (cewa) mun halicci mutum a cikin mafi kyawu". (Tin/4). Wannan halitta yana da babban iyawa da hazaka kuma yana so ya kai marar iyaka.

Kamar yadda Alkur’ani ya ce, mutum wani halitta ne da ruhin Allah ya hura masa kuma ya yi ta yadda Allah ya halicci sauran halittun halittu dominsa da kuma karkashin ikonsa ta yadda zai yi amfani da su wajen samar da ayyukansa. da ci gaba.

Duk wadannan abubuwa suna nuna cewa mutum yana da daraja da nagarta ta asali, kuma wannan darajar ita ce mutuntakarsa. Wannan karfin yana nan a cikin dukkan mutane; Ya isa mutum ya gane wannan karfin kuma ya yi aiki wajen bunkasar sa.

Alkur'ani ya dauki noman hankali da tunani a matsayin daya daga cikin abubuwa da abubuwan da suke tattare da dan Adam, domin dan Adam yana iya more rayuwa mai dadi ta hanyar bunkasar hankali da tunaninsa da ya dace da amfani da ita wajen cimma manufa. na halitta, domin a cikin samuwar dan Adam dukkan sha’awa da sha’awa ce da kowannensu ya taka muhimmiyar rawa wajen samun farin cikinsa da ci gabansa.

Dan Adam ba zai iya sanin hanyar jin dadi ta hanyar shiriya ta dabi'a kuma ya tafi ta wannan hanyar. Duk da cewa dabbobi suna tafiya ne zuwa ga kamala tare da shiriya ta dabi'a da dabi'a kuma suna amfani da kayan aikin ilhami don cimma kamalarsu, amma ilhami ba ta da karfin da za ta iya daukar nauyin shugabancin dan Adam da ceto dan Adam daga karkacewa da faduwa. Mutum yana amfani da hankali da hikima don cetonsa da farin ciki.

Hankali da hikima sune jagora na farko na mutum, wanda ake la'akari da mafi mahimmancin bambanci tsakanin mutum da dabba. A cikin Alkur'ani mai girma, ko shakka babu, samun hankali da kuma amfani da hankali an ambaci shi a matsayin bambanci tsakanin muminai da kafirai. A wannan ma'anar, duk da cewa kafirai mutane ne kamar muminai kuma suna da sifofin bil'adama, amma ba sa ganin alamun gaskiya, ko kuma idan sun yi tunani ba sa tunani, don haka ba su da ikon isa ga daidai hanya da farin ciki.

“Kuma misãlin ( mai kiran ) waɗanda suka kãfirta kamar misãlin wanda ke yin me! me! ga abin da ba ya ji ne, fãce kira da ƙãra, kurãme, bẽbãye, makafi, sabõda haka bã su hankalta. “ (Baqarah, aya; 171)