Mga Surah ng Qur’an/55 Surah Al-Rahman; Tanong ng Diyos Tungkol sa Pagtanggi ng mga Kagandahang-loob
Ang Al-Rahman ay ang ika-55 na kabanata ng Qur’an na mayroong 78 na talata at nasa ika-27 Juz. Ang mga iskolar ay nag-alok ng iba't ibang mga pananaw kung ito ay Makki o Madani. Ang Al-Rahman ay ang ika-97 Surah na ipinahayag sa Banal na Propeta (SKNK).
Iyon ay kilala bilang ang Nobya ng Qur’an, batay sa isang Hadith mula sa Banal na Propeta (SKNK).
Ang pangalan ng Surah ay nagmula sa salitang Al-Rahman (Ang Mahabagin), na alin isang katangian ng Diyos, sa unang talata.
Itinuturing ng Surah na ang mundo ay sumusunod sa isang kaayusan na kapwa nakikinabang sa sangkatauhan at jinn. Hinahati nito ang mundo sa dalawang mga kategorya: ang lumilipas at ang pangmatagalang.
Sinasabi nito na sa kabilang buhay, ang kaligayahan at paghihirap, ang gantimpala at kaparusahan ay pinaghihiwalay.
Binibigyang-diin ng Surah na ang buong mundo ng pagkakaroon, kapwa sa mundong ito at sa susunod, ay may magkakaugnay na sistema at anuman ang mayroon sa mundo ay kagandahang-loob ng Diyos. Kaya naman ito ay nagtanong sa mga tao at mga jinn ng 31 na beses "Aling mga biyaya ng inyong Panginoon ang inyong kapareho (mga tao at mga jinn) itinatanggi?"
Ang kabanata ay nagsisimula sa kabutihan ng Diyos na sumasaklaw sa lahat ng mga nilalang at nagtatapos sa pamamagitan ng pagpupuri sa Panginoon.
Ang Surah Al-Rahman ay nagsasaad ng mga kagandahang-loob ng Diyos sa mundong ito at sa kabilang buhay. Tinatalakay din nito ang Araw ng Paghuhukom at ang mga tampok nito at kung paano tinatasa ang mga gawa ng mga tao.
Sa kabanatang ito, ang pagtuturo ng Qur’an, paglikha ng tao at jinn, paglikha ng mga halaman, mga puno, at mga langit, pangingibabaw ng mga tuntunin, paglikha ng lupa at mga katangian nito, paglikha ng mga prutas, mga bulaklak, at mga halamang gamot, at ugnayan ng dalawang mga dagat (asin na tubig at matamis na tubig) ay nabanggit bilang ilan sa mga biyaya ng Diyos.
Ang pinakamaliit na talata ng Qur’an ay nasa Surah din na ito: "Ang pinakamaberde sa mga luntiang pastulan." (Talata 64)
Sa talatang 19, binabanggit nito ang tungkol sa dalawang mga dagat: “Ginawa Niyang malayang dumaloy ang dalawang mga dagat (upang) magtagpo sila.” Naniniwala ang mga iskolar na ang talata ay tumutukoy sa Dagat na Adriatiko at sa Hilagang Dagat malapit sa Denmark.
