Paraan ng Edukasyon ng mga Propeta; Abraham/12 Ang Paraan ni Propeta Abraham sa Paggabay sa mga Tao
Halimbawa, ang isa sino nakakaalam na may pagmamataas sa kanya ay dapat na subukang kumilos nang may pagpapakumbaba upang ang hindi katanggap-tanggap na katangian ay unti-unting mawala. O kung siya ay isang tao na laging nagsisikap na maghanap ng mga pagkakamali sa iba, sa halip ay dapat niyang simulan ang paghahanap ng sarili niyang mga kapintasan.
Ang isang guro ng etika ay dapat magkaroon ng kamalayan sa mga aspeto ng hindi tamang kalidad na nabuo sa ugali ng mag-aaral at subukang alisin ito sa pamamagitan ng pag-uutos sa kanya na kumilos sa kabaligtaran na paraan.
Itinuro ng Qur’an ang pamamaraang ito ng edukasyon: “Ang kabutihan at kasamaan ay hindi pantay. Kung papalitan mo ng mabubuti ang masasamang mga ugali, tiyak na makikita mo na ang iyong mga kaaway ay magiging matalik mong kaibigan.” (Talata 34 ng Surah Fussilat)
Ayon sa talatang ito, dapat itaboy ng isang tao ang kasamaan sa kabaligtaran, iyon ay, ang mabubuting gawa. Sa ganitong paraan, napagtanto niya sa kabilang panig ang kanyang kamangmangan.
Ang Qur’an ay tumutukoy sa dalawang mga kaso kung saan ginamit ni Abraham (AS) ang pamamaraang ito.
1- Laban kay Nimrud
“Hindi mo ba nakita siya na nakipagtalo kay Abraham tungkol sa kanyang Panginoon na si Allah ay nagbigay sa kanya ng paghahari! Nang si Abraham ay nagsabi: ‘Ang aking Panginoon ay Siya na bumubuhay, at nagpapakamatay.’ Siya ay nagsabi: ‘Ako ay bumubuhay, at nagpapakamatay.’ Si Abraham ay nagsabi: ‘Si Allah ay nagpapasikat ng araw mula sa silangan; kaya dinala mo ito mula sa kanluran!’ Pagkatapos siya na hindi naniwala ay namutla. Si Allah ay hindi pumapatnubay sa mga gumagawa ng masama." (Berso 258)
Ayon sa talatang ito, sinabi ni Nimrud na siya ang may kontrol sa buhay at kamatayan ng mga tao. Ngunit gumamit si Abraham ng isang matalinong argumento, na hinihiling sa kanya na ilabas ang araw mula sa kanluran kung kaya niya, kaya nalilito si Nimrud.
2-Laban kay Azar
“Ngunit sumagot siya: ‘Umiiwas ka ba sa aking mga diyos, Abraham? Katiyakan, kung hindi ka titigil babatuhin kita, kaya't iwanan mo ako sandali.' 'Sumainyo nawa ang kapayapaan,' sinabi niya (Abraham), 'Ako ay tatawag sa aking Panginoon na patawarin ka, dahil sa akin Siya ay naging maawain.'” (Mga talata 46-47 ng Surah Maryam)
Si Ayatollah Nasser Makarem Shirazi, sa kanyang Huwaran na mga Pagpapakahulugan ng Qur’an, ay sumulat tungkol sa mga talatang ito: Sa katunayan, sa harap ng karahasan at pagbabanta, kumilos si Abraham sa kabilang direksyon, na nangangakong hihilingin sa Diyos na patawarin siya.
