Pag-iintindi sa Hinaharap Tungkol sa Arbaeen
Ito ay ayon kay Hojat-ol-Islam Shahabeddin Doaei, isang mananaliksik, sino gumawa ng mga pahayag sa isang kumperensya na nakatuon sa Arabeen. Ang mga sumusunod ay mga sipi mula sa kanyang talumpati:
Kung ituturing natin itong isang sibilisasyong isyu, magdadala tayo ng isang sibilisasyong kinabukasan para dito ngunit kung ituturing natin itong simbolo lamang, mananatili itong ganoon.
Daapat nating gawing diskurso sa buhay ang Arbaeen at magkaroon ng mas mahusay na pananaw at pagpaplano para dito sa darating na mga taon.
Ang paglalakbay sa Arbaeen ay hindi isang ritwal na nagsisimula sa isang tiyak na oras sa isang tiyak na lugar at nagtatapos sa ibang tiyak na oras at na lugar. Ito ay may kahanga-hangang nilalaman at paksa.
Dapat tayong gumawa ng mga pagsisikap upang ang Arbaeen ay lumiko mula sa isang pansarili at panlipunang gawain ng pagsamba tungo sa isang maimpluwensyang agos sa Islam at magsilbi bilang isang panimula sa bagong sibilisasyong Islamiko, dahil ito ay may ganoong kakayahan.
Ang Arbaeen ay sumisimbolo sa pagkakaisa ng mga mananampalataya sa paligid ng ikutan ng Imamah at pagmamahal para kay Imam Hussein (AS). Kung tayo ay bubuo ng ganitong sibilisasyon, dapat tayong lumikha at mapahusay ang pagkakaisa at magkaroon ng pinakamataas na pakikipag-ugnayan sa ibang mga paaralan ng pag-iisip.
Habang ang tao ang ikutan ng materyalistikong sibilisasyon, sa Arbaeen ang ikutan ay Imamah. Dito, ang espirituwalidad at pag-aabot sa Diyos ang pangunahing punto kung saan katulad ng sa kapitalismo, ang pangunahing isyu ay kapital.
- Ang Mensahe ng Arbaeen ay Pakikibaka sa Landas ng Katotohanan
Kung ang kapakanan ay ang pangunahing layunin sa sibilisasyong Kanluranin at isinakripisyo ng sangkatauhan ang kanyang kapayapaan para maabot ang kapakanan, sa Arbaeen ay mayroong kapayapaan na nagmumula sa kahirapan. Ibig sabihin, tinatanggap ng mga tao ang pagdaan sa mga paghihirap upang makamit ang isang huwarang lipunang nakabatay sa Diyos at sa proseso, naabot din nila ang kapayapaan at tinatamasa ito.
Ang kagalakang ito ay katulad na ang mga peregrino ay hindi nakikita ang kahirapan bilang isang hadlang upang pumunta muli sa paglalakbay.
Ang Arbaeen ay isang pagkakataon para sa pakikipag-ugnayan batay sa kabutihan at birtud upang maabot ng lahat ang kanilang layunin. Kaya naman nagbibigay sila ng mga serbisyo sa mga peregrino nang may kabaitan at pagmamahal.
Ang Arbaeen ay natatangi at hindi pa nagagawa sa mundo.
Kung walang pamahalaan ang namumuno, 20 milyong mga peregrino ang pumunta sa Karbala at ang mga tao mismo ang namamahala sa mga gawain.
Ang Arbaeen ay hindi nag-uulat ng isang kaganapan ngunit ito ay isang kaganapan na nakakaimpluwensya sa buhay at istrukturang panlipunan. Ibig sabihin, may panlipunang pagpapatuloy ang Arabeen para maipatupad natin ang mga layunin ni Imam Hussein (AS) sa ating buhay.
