Nanawagan si Ayatollah Khamenei sa mga Shia na Ipakilala ang mga Imam sa Mundo
"Sa aking pananaw, ang isa sa aming pinakamalaking responsibilidad bilang Shia at bilang mga miyembro ng komunidad ng Shia ay ang ipakilala ang ating mga Imam sa mundo," sabi ni Ayatollah Seyyed Ali Khamenei habang nakikipagpulong sa mga iskolar na nangangasiwa sa Ikalimang Pandaigdigang Kumperensiya ni Imam Reza (AS) noong Mayo 8, 2024.
Ang sumusunod ay ang buong teksto ng kanyang mga pahayag:
Sa Ngalan ng Diyos, ang Pinakamahabagin, ang Pinakamaawain. Una, tunay na kapuri-puri na magdaos ng ganitong pagpupulong at pagtitipon sa loob ng pamayanang Shia dahil mahalaga para sa atin na palalimin ang ating pang-unawa sa mga Imam para sa atin bago ibahagi ang kanilang mga turo sa iba. Minsan tayo ay labis na nakatuon sa isang aspeto nang walang matibay na dahilan para gawin ito, at ang iba pang mga aspeto ay binabalewala. Kung minsan, baka hindi man lang natin binibigyang-pansin ang aspetong iyon at makuntento na lamang sa hitsura ng mga bagay-bagay. Sa aking pananaw, ang isa sa ating pinakamalaking responsibilidad bilang Shia at bilang miyembro ng komunidad ng Shia ay ang ipakilala ang ating mga Imam sa mundo.
Ngayon ang ilan sa mga Imam (sknk), katulad ni Imam Hussain (sknk) at ang Kumander ng Mananampalataya (sknk), ay kilala sa ilang kadahilanan. Ang iba ay sumulat at nagsalita tungkol sa kanila, at sila ay kilala ng marami kabilang ang nasa labas ng Shia at Muslim na mga komunidad. Gayunpaman, karamihan sa mga Imam (sknk) ay nananatiling hindi kilala. Halimbawa, si Imam Hassan Mujtaba, sa kabila ng kanyang kadakilaan, ay hindi nakatanggap ng pagkilalang nararapat sa kanya. Katulad nito, ang Imam Musa Kazim, Imam Hadi, at Imam J mgaa'far Sadiq ay hindi pa kilala sa mundo sa kabila ng lahat ng kanilang mahusay na mga establisyimento at mga pambihirang pagsisikap.
Kapag ang mga personahe na ito ay pinag-uusapan ng mga di-Shia, na alin natural na kumukuha ng isang hindi sektaryano na pananaw kapag tinalakay ng mga di-Shia, ang kanilang mga talakayan ay napakaikli at limitado. Halimbawa, sa isang aklat na isinulat ng isang may-akda sino isang mistiko, si Imam Sadiq (sknk) ay maaaring madaling tukuyin bilang isang mistiko sa kalahating pahina lamang o mas kaunti pa. Ito ang lawak ng talakayan. Ito ay hindi hihigit pa riyan.
Sa aking palagay, tatlong mga larangan ng mga buhay ng mga Imam (sknk) ang dapat pag-aralan. Isa sa mga sukat na iyon ay ang espirituwalidad o ang kabanalan ng mga Imam (sknk). Ito ay isang larangan na hindi maaaring balewalain at dapat itong pag-usapan. Gayunpaman, dapat itong maging isang malakas na talakayan. Minsan may mga bagay na sinasabi, at ang mahihinang mga pagsasalaysay ay dinadala upang suportahan ang mga salitang iyon. Dapat nating talakayin ang makalangit na aspeto ng mga Imam (sknk), ang kanilang espirituwal, makalangit na aspeto. Hindi ito mga bagay na dapat nating itago. Dapat tayong magsalita tungkol sa espirituwal, makalangit na mga aspeto ng mga Imam (sknk).
Katulad ng usapin ng pagiging hindi nagkakamali ng Propeta (sknk), ang kanilang [mga Imam] na pakikipag-ugnayan sa Makapangyarihang Diyos at sa mga anghel, at gayundin ang kanilang Pagiging Tagapangalaga kasama ang espirituwal na kahulugan nito, ang mga aspetong ito ay kailangang pagsikapan sa paggamit ng isang malakas, mapagkakatiwalaang pamamaraan sa pag-aaral.
Ang pangalawang aspeto na dapat nating isaalang-alang ay ang kanilang mga salita at mga aral sa iba't ibang mga larangan, na binanggit din ninyong mga ginoo. Kabilang dito ang mga isyu na may kaugnayan sa buhay at iba't ibang mga bagay na kailangan ng tao, katulad ng etika, pakikipag-ugnayan sa lipunan, relihiyon, at mga pasya sa relihiyon. Ang ating mga Imam ay tinalakay ang mga bagay na ito, at ang kanilang mga salita ay bumubuo ng isang komprehensibong paaralan ng pag-iisip. Dapat itong pag-usapan. Ang ilan sa mga aspetong ito na maaaring makaligtaan natin kung minsan ay may malaking kahalagahan sa mundo. Isaalang-alang ang isyu ng mga karapatan ng hayop, halimbawa. Napakaraming mga salaysay mula sa ating mga Imam tungkol sa isyu ng pagprotekta at pag-aalaga sa mga hayop at karapatan ng hayop.
Kung ang mga ito ay ipinakilala sa mundo at kung ang mundo ay natututo tungkol sa mga ito, ito ay magkakaroon ng mahalagang epekto. Sino sa atin ang nag-iisip tungkol dito at nagtataguyod ng bagay na ito? Ang mga paksa tungkol sa mga pakikipag-ugnayan sa lipunan at pakikipag-ugnayan sa mga hindi Shia at hindi Muslim ay lahat ay sakop sa ating mga hadith, at alinsunod sa Banal na Quran. [Halimbawa,] “Hindi kayo ipinagbabawal ng Allah sa mga yaong hindi nakipagdigma sa inyo dahil sa relihiyon … mula sa pakikitungo nang may kabaitan at katarungan sa mga [sumisimba ng maraming diyos] …” (Quran, 60:8). Paulit-ulit na natin itong napag-usapan noon. Ang paksang ito ay dapat na ipahayag at ihatid sa pamamagitan ng mga salita ng mga Imam.
Marami tayong mga aklat. Ang Bihar al-Anwar lamang ay binubuo ng 100 mga tomo. Marami pang ganoong mga aklat, ngunit lahat sila ay nasa isang tiyak na lugar. Nabasa ko ang tulang ito ilang mga araw na nakalipas:
Maaari kang maging masarap na alak, ngunit ano ang punto
Kung hindi ka ibinuhos sa isang baso ng alak?
Ang pinong alak ay kailangang ibuhos sa isang baso upang magamit, ngunit sa halip ay nanatili itong nakakulong sa garapon. Katulad nito, ang mahahalagang mga aral sa buhay mula sa mga Imam ay parang mainam na alak na nakasara sa garapon na may tapon. Sa parehong paraan na ang mga garapon ng alak ay dating tinatakan ng mga tapon, pinapanatili nating nakasirado ang mga turong ito. Ngunit hindi ito dapat mangyari. Ang karunungan na ito ay kailangang ibahagi sa mundo gamit ang modernong wika at angkop na mga pamamaraan.
Ngayon, ang pakikipag-usap sa mundo ay naging madali. Sa pamamagitan lamang ng pagpindot ng isang pindutan at sa paggugol lamang ng sampung mga minuto, ang pinakamalayong mga punto sa mundo - kagaya ng Australia, Canada, Amerika, o kung saan mo man gusto - maririnig nila ang iyong sasabihin. Ito ay napakahalaga. Ang pamamaraang ito ay dapat gamitin, ngunit ang wikang ginagamit mo upang ipahayag ang iyong sarili ay mahalaga din. Ito ang pangalawang aspeto na dapat isaalang-alang para sa pagpapakilala sa mga Imam.
Ang ikatlong isyu ay pulitika. Ito ang pangunahing tinitingnan at sinaliksik ko sa buhay ng mga Imam sa mga taon ng aking pananaliksik. Ano ang ginawa ng mga Imam at ano ang nais nilang makamit? Ang pulitika ay isang napakahalagang aspeto. Ano ang mga gawaing pampulitika ng mga Imam? Makuntento ba ang isang Imam, kasama ang lahat ng kanyang kadakilaan at banal na ranggo, sa simpleng pagpapaliwanag ng mga alituntunin ng Islam at pagtuturo ng etika? Sa pagmumuni-muni, ito ay tila hindi maisip at hindi makatwiran. Ang mga Imam ay may magagandang mga layunin.
Ang kanilang pangunahing layunin ay ang magtatag ng isang Islamikong lipunan, at iyon ay hindi maaari nang walang pagtatatag ng isang Islamikong estado. Kaya, itinuloy nila ang pagtatatag ng isang estadong Islamiko, na alin isa sa mahalagang mga aspeto ng Imamah. Ang Imamah ay tumutukoy sa pamumuno ng relihiyon at sa mundo, sa pamumuno ng bagay at mga kahulugan. Ang usapin ay tumutukoy sa pulitika at pamamahala ng isang bansa, o ang pamamahala ng isang estado. Ang lahat ng mga Imam ay hinabol ito nang walang pagbubukod. Gayunpaman, mayroon silang iba't ibang mga pamamaraan at panandaliang layunin sa iba't ibang mga yugto ng panahon kahit na pareho ang kanilang pangmatagalang layunin.
Ibabahagi ko sa iyo ang ilang mga salita tungkol kay Imam Reza (sknk) sa ibang pagkakataon. Ngayon, isipin noong panahon ni Imam Sadiq (sknk), ang mga tao ay pupunta sa kanya at tatanungin siya kung bakit hindi siya bumabangon [upang kunin ang Kalipa]. Marami tayong mga salaysay, na nag-uugnay na tinanong siya nito. Ang Imam ay tutugon nang naaangkop sa bawat tao na may tiyak na paliwanag. Ang dahilan ng napakaraming katanungan tungkol sa isang pag-aalsa ay ang Imam ay inaasahang mamumuno sa isang pag-aalsa. Ang paniniwalang ito ay karaniwan at itinuturing na isang tiyak na katotohanan sa komunidad ng Shia.
Nang ang mga tao ay tumutol kay Imam Hassan Mujtaba (sknk) sa pagsasabing, “Bakit ka nakipagpayapaan,” ang isa sa mga sagot na madalas niyang inuulit ay, “Hindi ko alam. Marahil ito ay isang pagsubok para sa iyo at isang kasiyahan sa isang panahon” (Quran 21:111). May oras para dito. May simula at may katapusan. Ano ang alam mo?" Nangangahulugan ito na ito [isang pag-aalsa] ay ipinangako. Ang pangakong ito ay tinukoy sa isang salaysay mula sa Imam kung saan sinabi niya, "Katotohanan, itinakda ng Allah na mangyari ito sa taong 70 AH." Sinabi ito ni Imam Hassan noong taong 40 o 41 AH, ngunit ang pag-aalsa at pagtatatag ng isang Islamikong estado ay nakatakdang maganap sa taong 70 AH.
Itinadhana ng Diyos na mangyari ito. Pagkatapos, ito ay iniulat na, "Nang si Hussain (sknk) ay naging bayni, ang poot ng Diyos ay naging matindi sa mga tao sa mundo at ito ay naantala." Nang si Imam Hussain ay naging bayani sa Muharram noong taong 61 AH, ang kaganapang ito ay ipinagpaliban. Ito ay orihinal na dapat na maganap sa taong 70 AH, ngunit ang pagkabayani ng Guro ng mga Bayni at panlabas na mga kadahilanan ay humantong sa pagkaantala nito.
Ngayon, sa hadith na ito ay sinabi, "Ang poot ng Diyos ay naging malubha sa mga tao sa lupa," ngunit alam natin na ang pagtindi ng Kanyang galit at ang mga kahihinatnan ay maaaring maiugnay sa parehong panlabas na mga kadahilanan o ordinaryong mga kadahilanan. Ang karaniwang mga salik ay yaong nabanggit sa isa pang hadith, na nagsasaad, "Ang mga tao ay naging hindi naniniwala pagkatapos na si Imam Hussain [ay naging bayani] maliban sa tatlo." Sila ay naging mga hindi mananampalataya hindi sa diwa na kanilang tinalikuran ang relihiyon. Nangangahulugan ito na ang mga Shia ay nag-alinlangan sa landas na kanilang tinatahak. Sa madaling salita, [naisip nila,] “Paano posible na magpatuloy ng ganito?” Mayroon lamang tatlong tao - si Yahya ibn Um Tawil, at isa pang tao. Tatlong tao na lang ang natira. Sinabi ni Imam Sadiq, "Pagkatapos ang mga tao ay sumali at dumami." Nagsumikap sina Imam Sajjad at Imam Baqir (sknk) sa loob ng 30 mga taon para ito ang maging resulta.
At pagkatapos ay sa parehong hadith na aking binabasa, ang Makapangyarihang Diyos ay "naantala" ang pamamahalang iyon "sa taong 140." Ito ay dapat na maganap sa taong 70 AH, ngunit naantala ito ng Makapangyarihang Diyos sa taong 140 AH. Ang 140 AH ay sa panahon ng buhay si Imam Sadiq. Namatay siya noong taong 148 AH.
Ito ay sinabi at inulit sa ilan sa mga espesyal na Shia. At siyempre, siya [Imam Sadiq (sknk)] ay nagsalita tungkol sa dahilan ng pagkaantala na ito mamaya sa parehong hadith. Samakatuwid, makikita mo na si Zurarah – ito ay isang pagsasalaysay – si Zurarah, sino isa sa mga pinakamalapit na kasamahan na naninirahan sa Kufa, ay sumulat ng liham kay Imam Sadiq (sknk). Sabi niya, “Ang isa sa ating mga kaibigan mula sa mga tao, mula sa mga Shia, ay may problema tungkol sa pagkakautang dito, at gusto siyang arestuhin ng gobyerno dahil sa kanyang mabigat na utang. Siya ay tumakas. Matagal na siyang malayo sa asawa at anak. Siya ay tumakas at gumagala upang maiwasan ang pag-aresto."
Ngayon, ang tanong ko sa inyo ay ang mga sumusunod. Kung “ang isyung ito,” iyon ay, ang usapin ng pamamahala – na alin paulit-ulit sa mga pagsasalaysay sa maraming mga pagkakataon – kung ang usaping ito ay dapat na maganap sa loob lamang ng isa o dalawang mga taon, ikaw ay uupo sa puwesto at ang isyung ito ay malulutas. Ngunit kung hindi ito mangyayari sa loob ng isa o dalawang mga taon, magtipon tayo kasama ng ating mga kaibigan, mangolekta ng pera, at tulungan itong mahirap na mabayaran ang kanyang utang upang siya ay makauwi.
Ito ang tinatanong ni Zurarah. Hindi ito biro. Bakit naniwala si Zurarah na magaganap ang ganoong bagay sa loob ng isa o dalawang mga taon? May isa pang hadith kung saan sinabi ni Zurarah, "Nanunumpa ako sa Diyos, wala akong nakikitang sinuman sa mga a'wad na ito maliban kay Ja'far." Ang ibig sabihin ng "A'wad" ay mga pulpito. Ang tinutukoy niya ay ang mga haligi ng isang pulpito. Siya ay nagsasabi, "Wala akong nakikitang sinuman maliban kay Ja'far sa mga haligi ng pulpito." Sa madaling salita, siya ay nakatitiyak na si Imam Ja’far Sadiq (sknk) ay uupo sa pulpito at aako ng pamamahala. Kaya ito ang paraan noon.
At pagkatapos [ang Quran ay nagsabi], "Ang Allah ay nag-aalis at nagpapatunay sa anumang Kanyang naisin at nasa Kanya ang Inang Aklat" (Quran 13:39). Ito ang banal na utos, hindi ang banal na paghatol. Oo, ito [Imam Ja'far Sadiq (sknk) na nagpapalagay ng pamamahala] ay hindi ang banal na paghatol, na itinadhana, itinakda, at pirmihan, at ito ay dahil sa ilang mga kadahilanan at mga dahilan.
Kaya, ito ang hinahabol ng mga Imam. Ito ay isang napakahalagang isyu. Ngayon, isaalang-alang kung ano ang papel ni Imam Reza (sknk) sa bagay na ito. Ngayon, hindi ko na naaalala ang nilalaman ng talumpati na iyong tinutukoy. Bago iyon noong unang taon, nagpadala ako ng mensahe sa Mashhad kung saan sinuri ko ang paksa ng pagtanggap ni Imam Reza na maging kahalili [pagkatapos ng Ma'mun]. Ipinaliwanag ko na ito ay sa katunayan ay isang labanan sa pagitan ng matalino, palihim na Ma'mun at Imam Reza (sknk).
Inimbitahan ni Ma’mun si Imam Reza sa Khorasan at sa una ay inalok siya ng kalipa. Walang pinag-uusapan sa simula sa kahalili. Sinabi niya, "Ibibigay ko ang kalipa sa iyo." [Ngunit] tinanggihan ni Imam Reza ang kanyang alok. Iginiit ni Ma'mun at sinabi, "Kung hindi mo tatanggapin iyon, kung gayon ay maging kahalili ko." Bakit ganoon ang sinabi ni Ma’mun? Inilista ko ang apat o limang mga dahilan at mga layunin na nasa isip ni Ma’mun. Sa huli ay pumayag si Imam Reza (sknk) [na maging kahalili ni Ma'mun]. Nabanggit ko rin ang lima o anim na mga dahilan kung bakit pinili ni Imam Reza na tanggapin ang alok na ito at kung ano ang mga benepisyo ng pagtanggap nito.
Isang malaking kilusan, iyon ay, isang pambihirang labanang hindi militar o isang labanang pampulitika, na naganap sa pagitan ni Imam Reza (sknk) at Ma'mun kung saan dinurog ni Imam Reza si Ma'mun sa labanang ito. Ibig sabihin, dinurog niya si Ma'mun sa kanyang pagkilos hanggang sa naramdaman ni Ma'mun na pinilit niyang patayin si Imam Reza (sknk). Ngunit hindi iyon kung paano ito noong una. Iginagalang niya siya, nanalangin siya, at ginawa niya ang ganitong mga bagay.
Ngayon sa pagsusuri na iyon, ipinaliwanag ko kung bakit ginagawa ni Ma'mun ang mga bagay na ito at kung anong mga layunin ang nasa isip niya. Noon, mayroon akong lakas na gawin ang mga bagay na ito, katulad ng lakas na, purihin ang Diyos, ikaw, mga kabataan. Ako ay naging ganap na malayo sa mga bagay na ito [iskolar na pagsasaliksik] ngayon.
Kaya't ang tatlong mga bahaging ito sa buhay ni Imam Reza (pbuh) at ang iba pang mga Imam ay kailangang ipaliwanag. Ang iyong trabaho ay kunin muna ang tatlong mga seksyong ito. Pagkatapos ay kailangan mong tiyakin na ang anumang mga pagmamalabis o hindi makatwirang pag-aangkin ay na-pilter sa ating mga salita. Sa wakas, ang ikatlong puntong ito ay ang pinakamahalaga sa lahat, kailangan ninyong gumamit ng angkop na wika, isang modernong-panahong wika na naiintindihan ng isang hindi Shia at maging sa isang madla ng Shia. Ngayon, ang paghihiwalay ng ilan sa ating mga kabataan mula sa mga turong ito ay hindi mas mababa kaysa sa mga hindi Shia at mga di-Muslim. Sila ay walang alam. Ipaliwanag ang mga ito sa kanila. Naniniwala ako na kung ito ay gagawin, ang [pagpupulong] na ito ay hindi na isang simpleng pagtitipon na may mga talumpati at ganoong mga bagay. Magkakaroon ito ng nasasalat na benepisyo.
Sumainyo nawa ang mga pagbati, awa, at mga pagpapala ng Diyos.
