Kur’an’a göre Yahudilerin kalplerindeki zulüm
Hz. Musa’nın (as) ismi Kur’an-ı Kerim’de yaklaşık 129 ayette geçmektedir. Bu sayıda hiçbir Peygamberin adı Kur’an’da geçememektedir. Yahudi dini mensupları da farklı isimlerle zikredilmiştir. Örneğin 8 kez Yahudiler, 3 kez Huda, 41 kezden fazlada Beni israil.
Bu ayetlerde bu kavmin pek çok özelliği zikredilmiştir. Ahdini bozan ve İslam’a komplo kuran bir grup Yahudi için (hepsi değil) olumsuz özelliklerinden bahsedilmiştir.
Bunlar arasında kalbin kasâveti yani acımasız katı ve taş kalpli olmalarıdır.
Kur’an-ı Kerim’de Bakara Suresi 74. ayetinde Beni İsrail’e verilen ilahi nimetlerden bahsedilmektedir: kendilerini firavun’nun şerrinden kurtulmaları, denizi yarıp karşıya geçmeleri, buzağıya tapmaya başladıktan sonra tövbelerinin kabul edilmesi, en iyi yemeklerin indirilmesi, bulutların gölgelik yapması, bir masumun liderliği ve ayrıca bir cinayet ve Allah’ın onlara mucizevi bir şekilde katili bulmalarına nasıl yardım ettiği.
“Bundan sonra kalpleriniz yine katılaştı; artık kalpleriniz taş gibi, hatta daha da katıdır. Taşın öylesi var ki ondan ırmaklar kaynar; öylesi de var ki çatlayıp bağrından su fışkırır; bazı taşlar da var ki Allah korkusuyla yuvarlanıp düşer. Allah, yapmakta olduklarınızdan habersiz değildir.”
Kur’an-ı Kerim’de kalp kelimesi, bilinen anlamı yanında, insanın düşünüp taşınarak bilgi üretme, varlığın hakikatini kavrama, iyi ve kötüyü, doğru ve yanlışı birbirinden ayırma gibi zihinsel faaliyetler gösteren melekesini yani aklı da ifade eder. Konumuz olan ayette İsrâiloğulları’nın nice ibretli olayların ardından ısrarla yine düşüncesiz, anlayışsız, bencil ve hoyrat kişiler haline geldikleri; taşlar bile genel planda Allah’ın kanunlarına uyup bereketli ve yararlı olabilirken, onların ilâhî buyruklar karşısında duyarsız kalıp isyan ettikleri, böylece hayırsız ve bereketsiz bir hayata saptıkları anlatılmaktadır.
Pek çok tarihsel kanıta göre, bu Yahudi grubu tarih boyunca en katı yürekli milletlerden biriydi ve eğer bir bölgeyi yönettilerse onları en vahşi şekilde öldürürlerdi.
Belki de tahrif edilmiş Tevrat’tan kan akıtılmasını böyle çıkarmışlardır: Öbürlerine, Kent boyunca onu izleyin ve kimseye acımadan, kimseyi esirgemeden öldürün. dediğini duydum. Yaşlıyı, genci, genç kızı, kadını, çocukları öldürün. Yalnız alınlarında işaret olanlara dokunmayın (Hezekiel 9:5-6)
Kur’an-ı Kerim bu durumu Bakara suresi 85. ayetinde şöyle eleştirir: “Sonra işte şimdi sizler birbirinizi öldürüyorsunuz; içinizden bir kesimi yurtlarından sürüyor, onlara karşı kötülük ve düşmanlıkta birbirinize arka çıkıyorsunuz. Esirler olarak size geldiklerinde de fidye verip kendilerini kurtarıyorsunuz. Hâlbuki onları sürgün etmek size haram kılınmıştı. Yoksa siz kitabın bir kısmına inanıp bir kısmını inkâr mı ediyorsunuz? İçinizden bu şekilde davranan birinin dünya hayatındaki cezası ancak rezil rüsvâ olmaktır; kıyamet gününde ise onlar azabın en şiddetlisine itilirler. Allah sizin yapmakta olduğunuzdan habersiz değildir.”
