Maikli na Sulyap sa Buhay ng Unang Imām, si ‘Alī bin Abī Tālib (a.s.) bin ‘Abdul Mutalib bin Hāshim

Siya ay ipinanganak ng labing dalawang taon sa hindi pa nagsimula ang propetikong misyon doon sa loob Ka’ba. At ito ay isinalaysay sa lahat na mga mananalaysay sa dalawang mga sekta (Shī’ah at Sunnī). Siya ay namatay sa ikadalawampu’t isa sa buwan ng Ramaḍān 40 A.H., pagkatapos ng hinampas siya ni Kharijite Abdurahman ibn Muljim habang siya gumagawa ng kanyang umagang dasal sa ika-19 ng buwan sa Ramaḍān. Siya ay inilibing sa Al-Najaf Al-Ashraf.

Ang kanyang ama: si Abū Tālib. Iyon ay isinalaysay na ang kanyang pangalan ay si Imrān. Ang mga pinunô ng Quraysh ay itinalaga sa kanya pagkatapos ng mamatay ang kanyang ama na si ‘Abdul Mutalib. Siya din ang nangangalaga kay Propeta Muhammad (s.a.w.) at ipinagtanggol niya siya galing sa kasamaan at karahasan ng Quraysh sa unang taon sa pagsimula ng propetikong misyon. Kasama siya sa linusob ng mga Quraysh sa lambak na nakilala na Lambak ni Abū Tālib, sapagkat ipinagtanggol niya ang Propeta (s.a.w.). Siya ay namatay sa ika-sampung taon pagkatapos ng magsimula ang propetikong misyon, na alin ay taon kung saan ang asawa ng Propeta (s.a.w.) na si Khadijah bint Khuwaylid (r.a.) ay namatay. At ang Propeta (s.a.w.) pinagpangalan itong taon bilang na Taon ng Kalungkutan. Ang Propeta (s.a.w.) ay nagsasalaysay na nagsasabi: ‘Ang Quraysh ay walang nagawa na pinakapoot na mga bagay sa akin hanggang si Abū Tālib namatay.’  

     Ang kanyang ina: si Fātimah bint Asad. Kanyang ipinalaki ang Propeta (s.a.w.) sa kanyang pagkabata sa panahon ng inilipat siya sa bahay ng kanyang tiyô na si Abū Tālib at ipinakita ang pagmamahal para sa kanya.

Iilan sa mga salaysay kaugnay sa kanyang Pamumunô:

1. Sa simula ng Propetikong Misyon, sa panahon na ang mosunod na bersikulo ay ipinahayag, “At paalalahanan mo (O Muhammad) ang iyong malalapit na kamag-anak.” (Qur’an 26:214), ang Mensahero ng Allāh (s.a.w.) ay inipon niya ang mga anak ni ‘Abdul Mutalib at inaanyayahan sila na pumasok sa Islam sa pagsasabi: ‘O mga anak ni Abdul Mutalib, saksihan ko sa Panginoon na wala akong alam na sinumang kabataan sa pagitan ng Arabo sino nagdala sa kanyang mga tao ng kabutihan kaysa anumang na aking dinala sa inyo. Sa katotohanan aking dinala sa inyo ang kabutihan sa itong mundong at sa kabilang-buhay. Ang Allāh ang Pinakadakila nag-utos sa akin na aanyayahin ko kayo sa iyon. Dahil dito, sinuman sa inyo ang tutulong sa akin sa bagay na ito, sa ganon siya ay aking kapatid, aking tagapangasiwâ at aking kahalili sa pagitan sa inyo.’

     Si ‘Alī (a.s.) nagsasabi: “Ang lahat na mga tao ay tumigil nito, at nagsabi ako: …Ako, O Propeta ng Allāh! ang inyong tagapagtulong sa iyon. Pagkatapos kanyang niyakap ako at nagsabi: ‘Sa katunayan ito ang aking kapatid, aking katiwalâ at aking kahalili sa pagitan sa inyo. Sa ganon, dinggin ninyo siya at sumunod kayo sa kanya.’ Ang mga tao tumindig at nagtawanan at nagsabi kay Abū Tālib: ‘Siya ay nag-utos sa iyo na dinggin mo ang iyong anak at sumunod sa kanya.’”

1. Ang salaysay ng Ghadīr: Ang kanyang kabuoan ay katulad ng ganito: Ang Propeta (s.a.w.) sa panahon na nandoon siya sa daan pabalik galing sa Paalam na Hajj [Hajjatul Widâ] patungong Madīnah Al-Munawwara noong 10 A.H., bumaba ang Anghel Gabriel na nagdala ng kautusan sa paghirang kay ‘Alī (a.s.) bilang kahalili ng Propeta (s.a.w.). At ang sumusunod na bersikulo ang ipinapahayag doon sa Propeta (s.a.w.):
2.  

     “O Sugo (Muhammad)! Ipamahagi (iparating) mo ang ipinanaog sa iyo mula sa inyong Panginoon. At kung (ito) ay hindi mo gawin, kung gayon hindi mo naiparating ang Kanyang mensahe. Si Allāh ang mangangalaga sa iyo sa sangkatauhan…” (Qur’an 5:67)

     Pagkatapos siya nagtalumpatî sa mga Muslim sa pagsasabi: ‘O mga tao! Mag-iwan ako sa inyo ng dalawang mga bagay, hindi kayo mawawala sa landas kung susunod kayo sa kanilang dalawa. Sila ang Aklat ng Allāh at ang aking sambahayan, Ahlul-Bayt.’ Pagkatapos siya nagtanong sa kanila: ‘Mayroon ba akong malaking kapangyarihan doon sa inyo kaysa inyong mga sarili?’ Silang lahat sumagot: ‘Opo.’ At inulit nila iyon ng tatlong beses at kanilang minahal siya dahil sa iyon. Sa panahong iyon kanyang itinaas ang kamay ni ‘Alī (a.s.) at nagsabi: ‘Sinuman na ako ang kanyang amo si ‘Alī ang kanyang amo. O Allāh! Makipagkaibigan Ka sa sinuman na makipagkaibigan sa kanya at makipag-away Ka sa sinuman na magpakita ng kapootan tungo sa kanya. Mahalin Mo ang sinuman na magmahal sa kanya at kapootan Mo ang sinuman na pumoot sa kanya, tulungan Mo ang sinuman na tumulong sa kanya at iwanan Mo ang sinuman na umiwan sa kanya. Ang katotohanan umikot kasama sa kanya kahit saan man siya umikot.’ Si Abū Said Al-Khadri nagsabi: ‘Sila hindi muna naghiwalay hanggang ang sumusunod na bersikulo ay naipahayag:’

     “…Sa araw na ito ay pinaging ganap Ko ang inyong relihiyon para sa inyo, at nilubos Ko ang Aking paglingap sa inyo, at Aking itinakdâ sa inyo ang Islam bilang inyong relihiyon…” (Qur’an 5:3)

     Si Hisān bin Thabit nagsabi: ‘O Mensahero ng Allāh pahintulutan mo ako sa pagbigkas sa iilan na mga linya ng tulâ sa paggalang ni ‘Alī (a.s.) samantalang kayo nagdinig sa kanila.’ Ang Propeta (s.a.w.) sumagot: ‘Bigkasin mo sa panalangin ng Allāh.’ Pagkatapos si Hisān tumindig…at nagsabi:

      Sa araw ng Ghadīr ang kanilang Propeta ay tumawag sa kanila

      Doon sa Khum (tumindig) at duminig sila sa panawagan ng Mensahero.

      Siya nagsabi: Sino ang inyong amo at inyong tagapagtanggol?

      Pagkatapos sila nagsalita, samantalang hindi sa babaan ng anumang paglinlang:

      Inyong Panginoon ay aming amo at ikaw ang aming tagapagtanggol

      At wala kayong makikita na anumang pagsuway sa amin tungkol sa tagapagtanggol.

      Siya (s.a.w.) nagsabi sa kanya: ‘Tumindig ka Oh ‘Alī! Sa katunayan. Sumang-ayon ako sa iyo     

      bilang pinunô (imām) at pumatnubay pagkatapos sa akin.

      Sinuman na ako ang kanyang amo, siya ay ang kanilang tagapagtanggol 

      Kaya ngâ (kayo) ang kanyang tunay na mga kaibigan at mga nagmamahal.’

      Dito, siya (s.a.w.) nanalangin: ‘O Allāh! Ikaw ang Tagapagtanggol doon sa sinuman na tumanggap sa kanyang pagkatagapagtanggol. At pagiging kaaway doon sa sinumang nagpakita ng kapootan kay ‘Alī.’

     Si Abū Bakr at Umar nagsabi kay ‘Alī (a.s.): ‘O anak ni Abū Tālib naging amo ikaw sa lahat na sumasampalatayang mga kalalakihan at mga kababaihan.’ Iyon ay sinabi kay Umar: ‘Sa katotohanan nakagawa ikaw kay ‘Alī na alin hindi mo nakagawa sa sinuman na ibang kasamahan ng Propeta (s.a.w.).’ Dahil dito siya sumagot: ‘Sa katunayan siya ay aking amo.’

      Galing sa kanyang mga salitâ:

      ‘Ang mga tao ay mayroong tatlong urî: Banal na mga Eskolar, mga mag-aaral sa landas na kaligtasan at gumalang na tupa sino sumusunod ng kanino lamang, sino lumihis sa bawat hangin at hindi naliliwanagan sa ilaw ng kaalaman at hindi sila sumangguni sa makapagkatitiwalaan na pinagmumulan.’