Si Ayatollah Khamenei ay Namuno sa Pagdasal ng Panlibing para sa Mataas na Kleriko
Ang ilang bilang ng malapit na mga kamag-anak ni Ayatollah Hasanzadeh Amoli ay naroroon din sa ritwal.
Ang mataas na kleriko ay namatay sa isang sakit na nauugnay sa baga noong Sabado.
Sa isang mensahe noong Linggo, inilarawan ng Pinuno na si Ayatollah Hassanzadeh Amoli bilang isang marunong, iba’t ibang mga larangan na panrelihiyon na iskolar, sa pagsasabi na siya ang kabilang sa natatangi at kilalang mga tao na limitado ang bilang sa anumang panahon ay kinalulugdan ng mga mata at mga puso sa sinuman na nakakakilala sa kanila at nakikinabang mula sa itong may kaalaman, pananaw, katuwiran at kaluluwa na iskolar.
"Ang mga nasulat at mga gawa ng kagalang-galang na iskolar na ito ay magiging isang mahusay na mapagkukunan para sa mga mahilig sa kaalaman at masalimuot na kahulugan, sa kalooban ng Panginoon. Inaalalayan ko ang lahat ng kanyang mga kaibigan, mga mag-aaral at mga tagahanga, lalo na sa mga tapat na mananampalataya at rebolusyonaryong mga tao ng lungsod ng Amol at pati na rin sa masigasig na kabataan sino naaakit ng kanyang rebolusyonaryong mga paninindigan at matayog na asal. Humihiling ako sa Panginoon na ipagkaloob ang Kaniyang kapatawaran at awa sa kanya at itaas ang kanyang katayuan,” dagdag ni Ayatollah Khamenei.
Ipinanganak noong 1929 sa Larijan, isang maliit na bayan malapit sa lungsod ng Amol sa hilaga ng Iran, sinimulan ni Ayatollah Hasanzadeh Amoli na mag-aral ng mga agham na Islamiko sa malaking moske ng Amol.
Noong 1951, iniwan niya ang kanyang bayan sa Tehran upang ipagpatuloy ang kanyang pag-aaral kasama sa mga bantog na iskolar katulad nina Mirza Mehdi Elahi Qomshei, Mirza Abolhassan Sha’arani, Sheikh Mohammad Taqi Amoli, at Sheikh Mohammad Hossein Fazel Toni.
Noong 1963, tumira siya sa banal na lungsod ng Qom kung saan nag-aral siya ng pilosopiyang Islamiko kasama ni Allameh Seyed Mohammad Hossein Tabatabaei at iba pa.
Ginugol ni Allameh Hassanzadeh Amoli ang natitirang bahagi ng kanyang buhay sa pagtuturo sa Islamikong Seminaryo ng Qom at pagsusulat ng maraming mga aklat tungkol sa pilosopiyang Islamiko, teolohiya, Hikmah, mistisismo at hurisprudensiya.
"Aklat sa Ganap na Tao", "Mga Panayam sa Kaluluwa", "Mga Komentaryo sa Asfar ni Mulla Sadra", "Mga Komentaryo sa Fosus ni Al Farabi", "Mga Komentaryo sa Kaalaman", at "Pagkakaisa ng Pananaw mula sa Hakim at mga Mistiko" ay mga pamagat ng ilan sa kanyang mga gawa.
