Paalam sa Buwan ng Panginoon
Sa simula ng pagsusumamo na ito, ang mga pagpapala ng Panginoon ay binibilang at ang mga tampok ng Ramadan ay inilarawan. Ang Ramadan ay inihalintulad doon sa isang kaibigan at kasama sino ang pag-alis ay nagiging sanhi ng pagka-miss sa kanya at pagkalungkot.
“(Oh Diyos, Ikaw ang nagbukas para sa Iyong mga lingkod ng isang pinto sa Iyong kapatawaran, na alin pinangalanan Mong 'pagsisisi'...Iyon ay ang nagtaas ng presyo laban sa Iyong sarili sa ikabubuti ng Iyong mga lingkod, na nagnanais ng kanilang pakinabang sa kanilang pakikipagkalakalan sa Iyo...O Diyos, Iyong itinalaga kabilang sa mga pinakamapili sa mga tungkuling iyon at ang pinaka-espesyal sa mga obligasyong iyon ang buwan ng Ramadan, na Iyong pinili sa iba pang mga buwan,... Ang buwang ito ay nakatayo sa pagitan namin sa isang nakatayong lugar ng papuri, sinamahan kami ng kasama ng isang naaprubahan…”
Ito ay mga bahagi ng mga panalangin na binibigkas ni Imam Sajjad (AS) sa pagtatapos ng banal na buwan ng Ramadan at mababasa iyon sa Sahifeh Sajjadiyeh.
Ang Banal na Propeta (SKNK) ay nagsabi tungkol sa Ramadan sa Shaabaniyah Sermon na ang buwan ay nagdudulot ng pagpapala at awa at kapatawaran at ang sinumang ay mga kaibigan sa buwang ito ay tatanggap ng pagpapala at awa at kapatawaran.
Idinagdag ng sugo ng Panginoon, "Walang mangangalakal saanman sa mundo ang kumikita ng kasing laki ng kinikita natin sa buwang ito."
Ang sangkatauhan ay isang manlalakbay sa mundong ito sino may walang hanggang na paglalakbay bago siya. Ang probisyon para sa walang hanggang paglalakbay ay dapat gawin sa ilang mga araw na mayroon siya sa mundong ito.
Sa Ramadan, ang mga pintuan ng langit ay binuksan sa mga mananampalataya at maaari nilang sulitin ang pagkakataong ito at kumita ng malaking kita.
Sa kanyang pamamaalam sa Ramadan, sinabi rin ni Imam Sajjad (AS), “Ang kapayapaan ay sumaiyo, ang layunin ng paghahanap bago ang iyong panahon, ang layon ng kalungkutan bago ang iyong pagpanaw!... Sumaiyo ang kapayapaan - Gaano karaming kasamaan ang naalis sa amin sa pamamagitan mo! Gaano karaming kabutihan ang dumaloy sa amin dahil sa iyo!... Sumaiyo ang kapayapaan, katulong sa sinuman na tumulong laban kay Satanas…”
Ang pamamaalam sa Ramadan ay para sa isang sinuman na nakasanayan na nito hindi sa isang hindi naging mga kaibigan sa buwan.
Pagkatapos ay sinabi ni Imam Sajjad (AS), "Napakaligaya ng mga nagmamasid sa paggalang na nararapat sa Iyo! At ilagay Mo kami sa piling ng mga nagsisisi, sa kanila na Iyong ginawang obligado ang Iyong pagmamahal at mula sa kanila ay tinanggap Mo ang pagbabalik sa pagsunod sa Iyo! O Pinaka Makatarungan sa mga makatarungan!”
Sa pagtatapos ng pagsusumamo na ito ay mababasa natin: “…ituwid mo ang aming paghihirap ng aming buwan, pagpalain kami sa araw na ito ng aming kapistahan at aming pag-aayuno,…”
