Mga Konseptong Moral sa Qur’an/4 Isang Apoy na Nagsusunog sa Isang Taong Labis na Ambisyoso, mga Tagapagsunod
Sa ilang mga kuwento ng Banal na Qur’an, may mga taong may ganitong katangian sino naligaw sa kanilang sarili at sa iba.
Ang pagiging sobrang ambisyoso ay isang mapanganib na bagay para sa indibidwal at sa lipunan. Ang mga labis na mapaghangad ay naghahangad na mangibabaw sa lipunan at nais na sundin sila ng mga tao.
Kung paanong ginagamit ng ilan ang kanilang pera para maabot (mabuti o masama) ang makamundong mga layunin, sinasamantala ng mga taong labis-labis ang damdamin ng mga tao upang maabot ang kapangyarihan at iba pang makamundong mga layunin.
Bagama't ang gayong mga tao ay maaaring may malakas na kapangyarihan sa pangangatuwiran o mataas na kakayahan at mga talento upang pamunuan ang mga tao, hindi sila malaya sa mga pagkakamali.
Dahil ang kanilang pinagtutuunan ng pansin ay ang mundong ito, hindi ang kabilang-buhay, ang kanilang makamundong mga pagnanasa at mga mithiin ay nagpapasiya sa kanila na hindi lamang umaakay sa kanilang sarili kundi pati na rin sa iba sa maling landas at patungo sa pagkawasak.
Si Imam Sadiq (AS) ay nagbabala sa atin na huwag sundin ang mga taong naghahangad ng dominasyon at kapangyarihan dahil sila ay nagiging sanhi ng pagkaligaw ng kanilang sarili at ng iba.
Pinangalanan ng Banal na Qur’an ang ilan sa mga indibidwal na ito:
“Nang magkagayo'y nagpapahayag si Paraon sa kaniyang mga tao: Mga tao ko, hindi ba akin ang kaharian ng Ehipto at ang mga ilog na ito na umaagos sa ilalim ko? Ano, hindi mo ba nakikita? Hindi ba ako mas mabuti kaysa sa hamak na (taong ito), sino halos hindi makapagpaliwanag ng mga bagay (dahil sa hadlang sa kanyang pananalita)?” (Mga talata 50-51 ng Surah Zukhruf)
Ang mga talatang ito ay nagpapahiwatig ng pagmamataas at labis na ambisyon ni Paraon. Alam niya na si Moses (AS) ay tama at isinugo ng Diyos, ngunit nilinlang niya ang mga tao at sinabing siya ay isang diyos dahil mahal niya ang kapangyarihan at nangingibabaw sa mga tao.
Pinangunahan ni Paraon ang kanyang sarili at ang mga kasama niya sa walang hanggang kapahamakan. "Malalantad sila sa apoy sa mga umaga at sa mga gabi at sa Araw ng Paghuhukom, sasabihin sa kanila, 'Ang mga tao ni Paraon, magdusa ng pinakamatinding pagdurusa.'" (Talata 46 ng Surah Ghafir)
