Iyon ang dahilan kung bakit maaari lamang tayong magkaroon ng ideya ng mga pagpapalang iyon sa pamamagitan ng paghahambing sa mga pagpapala at mga kasiyahan ng mundong ito.
Para sa atin, mga taong nasa limitadong mundong ito, ang pag-uunawa sa mga sukat ng mga pagpapala sa paraiso ay napakahirap, kahit imposible. Ang pagkakaiba ng dalawa ay parang pagkakaiba ng patak ng tubig at ng ilog.
Ang Banal na Qur’an ay nagsabi sa Talata 35 ng Surah Qaaf: "Doon (sa paraiso) mayroon sila ng lahat ng kanilang ninanais, at sa Amin ay higit pa."
Ang walang hanggang paraiso na ipinangako ng Diyos sa mga taong may pananampalataya at Taqwa (kabanalan at may takot sa Diyos) ay mabuting balita tungkol sa Ghayb (hindi nakikita) at hindi kailanman mauunawaan ng isang tao ang halaga at diwa nito sa mundong ito. Imposibleng matanto ang lawak ng kagalakan at kaligayahan na makukuha ng isang tao mula sa pagiging nasa Qurb (malapit sa Diyos).
Iyon ang dahilan kung bakit sinasabi lamang sa mga tao na ang banal na pangako tungkol sa pagbibigay ng mga gantimpala ay tiyak:
“Sila ay papapasukin sa mga Hardin ng Eden (paraiso) na alin hindi nakikitang pangako ng Maawaing Diyos sa Kanyang mga lingkod. Ang pangako ng Diyos ay tiyak na matutupad.” (Talata 61 ng Surah Maryam)
Ang paraiso na iyon ay tinutukoy bilang mga hardin (sa anyong maramihan) sa talatang ito ay nagpapakita na ito ay binubuo ng hindi mabilang na mga hardin na puno ng mga pagpapala para sa banal na mga mananampalataya. Ang salitang Eden ay nagpapahiwatig ng walang hanggan ng paraiso dahil hindi ito katulad ng mga hardin at mga pagpapala ng mundong ito na magwawakas balang araw.
Magbasa pa:
Ang isa sa pinakamalaking mga alalahanin at mga pagkabalisa tungkol sa mga pagpapala ng mundong ito ay ang katotohanang mawawala ang mga ito, ngunit walang ganoong pag-aalala tungkol sa mga pagpapala ng paraiso.
Ang salitang 'mga lingkod' sa talatang ito ay tumutukoy sa mga mananampalataya na mga lingkod ng Diyos hindi lahat sa kanila at ang salitang hindi nakikita ay tumutukoy sa katotohanang sila ay naniniwala sa hindi nila nakikita. Ang isa pang punto dito ay ang pagpapala ng paraiso ay walang mga mata na nakakita sa kanila at walang mga tainga na nakarinig tungkol sa kung ano talaga sila. Ang mga ito ay lampas sa ating imahinasyon at ating pang-unawa.