Ano ang Sinasabi ng Quran tungkol sa Ramadan
Sa talatang ito, may mga paglalarawan tungkol sa banal na buwan, kabilang ang tungkol sa paghahayag ng Quran.
Sinabi ng Diyos sa Talata 185 ng Surah Al-Baqarah: “Ang buwan ng Ramadan ay ang buwan kung saan ipinahayag ang Quran; isang gabay para sa mga tao, ang pinaka-makapangyarihan sa lahat ng patnubay at isang pamantayan upang makilala ang tama sa mali. Sinuman sa inyo na nakakaalam na ang buwan ng Ramadan ay nagsimula na, kailangan niyang magsimulang mag-ayuno. Ang mga may sakit o nasa paglalakbay ay kailangang mag-ayuno sa parehong bilang ng mga araw sa ibang pagkakataon. Ang Diyos ay hindi nagpapataw ng anumang paghihirap sa inyo. Nais Niyang magkaroon kayo ng kapanatagan upang makumpleto ninyo ang pag-aayuno, luwalhatiin ang Diyos sa Kanyang pagbibigay sa inyo ng patnubay, at marahil ay magpasalamat kayo sa Kanya.”
Alinsunod sa talatang ito, ang Ramadan ay ang buwan kung saan ibinaba ang Quran at pagdating nito, sinumang umabot na sa edad na Takleef (9 para sa mga babae at 15 para sa mga lalaki - kung saan kinakailangan nilang sundin ang mga obligasyon sa relihiyon) ay dapat mag-ayuno.
Mayroong iba't ibang mga pananaw kung paano ipinadala ang Quran sa buwang ito. Ang ilan ay nagsasabi na ang Banal na Aklat ay ibinaba nang sabay-sabay sa Bait al-Mamour o ibinaba sa kalangitan ng lupa sa Gabi ng Qadr at pagkatapos ay ipinahayag sa Banal na Propeta (SKNK) nang unti-unti. Ang isa pang pananaw ay naniniwala na ang simula ng paghahayag ng Quran ay ang Gabi ng Qadr sa Ramadan.
Kahit na ang salitang Ramadan mismo ay binanggit sa Quran isang beses lamang, maraming mga talata kung saan ang pag-aayuno ng Ramadan ay pinag-uusapan nang walang binabanggit na Ramadan.
Halimbawa, mayroong mga Talata 183 at 184 ng Surah Al-Baqarah:
"Mga mananampalataya, ipinag-utos sa inyo ang pag-aayuno kagaya ng ipinag-utos sa mga nauna sa inyo, upang magkaroon kayo ng takot sa Diyos." (Talata 183)
“Ang pag-aayuno ay para lamang sa isang tiyak na bilang ng mga araw. Ang isang may sakit o nasa paglalakbay ay kailangang mag-ayuno sa parehong bilang ng mga araw sa ibang pagkakataon. Ang mga may kakayahang magbayad ng pagtubos ay dapat magpakain ng isang mahirap. Ang mabubuting gawa na ginawa sa sariling pagkukusa ay gagantimpalaan. Gayunpaman, ang pag-aayuno ay mas mabuti at gagantimpalaan. Kung alam ninyo na lang ito!" (Talata 184)
Tatlong mga grupo ng pag-aayuno ang inililibre ng Diyos: ang mga maysakit, ang mga nasa biyahe, at ang mga matatanda. Ang una at ikalawang pangkat ay dapat magsagawa ng pagbabayad (Qada) na pag-aayuno kapag sila ay gumaling o ang kanilang paglalakbay ay tapos na. Ngunit ang huling grupo (mga matatanda) ay kinakailangan lamang na magbayad ng Kaffarah (isang kawanggawa na kabayaran), na ang presyo ng 750 gramo ng trigo o iba pang mga bagay.
