قرآن کریم د هرډول احساساتو او جذباتو سړیدا له خداوند متعال سره په ارتباط او د دهغې له غوښتې سره ګڼي.د ویرې او نور منفی جذباتو اواحساساتو په باب هم همدغه شان ده.انسان د احساساتی او جذباتي منظمیدا لپاره لازمه ده د شیطان له ولایته خارج شي څو له هغې ویرې او حشت څخه چې داسنان په زړه او روح کې له هغه ویریدا اچوي، وژغوري.قرآن کریم دآل عمران سورې په ۱۷۵ ایت کې فرمائي؛ إِنَّمَا ذَٰلِكُمُ الشَّيْطَانُ يُخَوِّفُ أَوْلِيَاءَهُ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ» (آل عمران: ١٧۵).
اساسا د شیطان د کار پرمختګ له فقې او وبې وځلۍ انسانانو په ویرولو سره د بدو کارونو امر کوي.؛ الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشَاءِ» (بقره: 268). له شیطان څخه ژغورل کیدا سریزه ده له خداوندمتعال پرته له بل هرچا څخه له هرډول ویرې د ژغورل کیدا ا هغه اقتدار او آزادۍ ته رسیدا لپاره چې په خداي داعتماد او د ایمان په سیوري کې ترلاسه کیږي.په همدې دلیل خداوندمتعال له هرې ویرې سوائ دهغه له خپل ذاته منع کړي او دا ئې غوره ګڼلې ده.؛ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ» (توبه: 13)؛
ځکه له خداوندمتعال ذاته ویره اوورسره مخالفت په عالم وجود کې د اغیزو یوزینۍ سرچینه ده.
پر شیطان او د هغه له فرمانونو پر اطاعت سربیره له خلکو ویره او دهغو په اساس عمل هم په قرآن کریم کې منع شوی دی. قرآن کریم له خلکو څخه د ځينو یهودو عالمانو د ویرې په بهیر کې فرمائي؛ إِنَّا أَنْزَلْنَا التَّوْرَاةَ فِيهَا هُدًى وَنُورٌ يَحْكُمُ بِهَا النَّبِيُّونَ الَّذِينَ أَسْلَمُوا لِلَّذِينَ هَادُوا وَالرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ بِمَا اسْتُحْفِظُوا مِنْ كِتَابِ اللَّهِ وَكَانُوا عَلَيْهِ شُهَدَاءَ فَلَا تَخْشَوُا النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا ۚ وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ» (مائده: ۴۴). ځکه له خلکو څخه ویریدا د الهی آیتونو او دخدای د احکامو د بیانیدا خنډ کیږي؛له دې امله فرمائي،د هغه څه په اساس چې پوهیږئ چې حق دی عمل وکړئ او د هرډول رټونکي له رټلو مه ویریږئ. ځکه چې یوازې له خدا وندڅخه ویره پکار ده او له خداي پرته له بل چا ویره جایزه نه ده.
اساسا د نورو نظریاتو ته توجه د هغوي له رټلو او خبرو او ډنډورو ویره، انسان سربداله او بې ارادې کوي او له هغه فکر کول او تفکر اخلي او د ګمراهۍ او حیرانتیا وادئ ته کاږي.ددې په اپوټه، له واحد خداي او دهستۍ له پنځونکي څخه ویره،انسان،مخکښ، آزاد او فرمانبردار ګوي،او له هرډول ذلت او خوارئ ئې ژغوري.