Ошноӣ бо моҳи Рамазон
Моҳи Рамазон, моҳи нуҳуми қамарӣ ва яке аз муқаддастарин моҳҳо дар тақвими исломӣ мебошад, ки миёни моҳҳои Шаъбон ва Шаввол қарор дорад. Ин моҳ ҷойгоҳи хосе дар миёни мусулмонон дорад, зеро ягона моҳест, ки номи он дар Қуръони Карим ба таври возеҳ зикр шудааст. Худованди Мутаол дар ояти 185-и сураи Бақара мефармояд:
شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ
“Моҳи Рамазон [ҳамон моҳест], ки дар он Қуръон нозил шудааст, китобе, ки ҳидоятгари мардум ва дорои нишонаҳои равшане аз ҳидоят ва фарқкунанда [байни ҳақ ва ботил] аст)”.
Ин оят ба таври возеҳ ба нозил шудани Қуръони Карим дар моҳи мубораки Рамазон ишора мекунад, ки ин мавзӯъ ба ин моҳ ҷойгоҳи вижа ва баракатҳои фаровон бахшидааст.
Калимаи «Рамазон» дар луғат маънои шиддати гарми офтобро дорад ва тибқи ривоёти исломӣ, гуноҳонро месӯзонад ва дилҳоро пок месозад. Ҳамчунин, дар баъзе аз ривоёт Рамазон яке аз номҳои Худованд шумурда шудааст, ки ба бузургӣ ва муқаддас будани ин моҳ далолат мекунад.
Фарзи будани рӯза дар моҳи Рамазон
Яке аз вижагиҳои муҳимми моҳи шарифи Рамазон фарз будани рӯза дар ин моҳ аст. Рӯза ба маънои худдорӣ аз хӯрдан, нӯшидан ва дигар мубтилот аз азони субҳ то азони мағриб аст. Ин фаризаи илоҳӣ дар ояти 183-и сураи Бақара таъкид шудааст:
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ “Эй касоне, ки имон овардаед! Бар шумо рӯза фарз шудааст, ҳамон гуна ки бар касоне, ки пеш аз шумо буданд, фарз шуда буд, то парҳезгор шавед”.
Рӯза на танҳо як ибодати ҷисмонӣ, балки тамрини тақво, худсозӣ ва худдорӣ аз хоҳишҳои нафс низ мебошад.
Моҳи нузули дигар китобҳои осмонӣ
Моҳи Рамазон инчунин моҳест, ки дар он дигар китобҳои осмонӣ, ба монанди Суҳуфи Иброҳим, Таврот, Инҷил ва Забур нозил шудаанд. Ин мавзӯъ ба аҳамият ва бузургии ин моҳ меафзояд ва онро ба моҳи хос барои иртибот бо Худованд ва дарёфти ҳидоятҳои илоҳӣ табдил медиҳад.
Шаби Қадр – беҳтар аз ҳазор моҳ
Шаби Қадр, ки дар Қуръон аз он бо унвони «Лайлатул-қадр» ёд шудааст, яке аз муҳимтарин шабҳои сол аст ва дар моҳи Рамазон қарор дорад. Худованд дар сураи Қадр мефармояд:
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ * وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ * لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ
“Мо Қуръонро дар шаби Қадр нозил кардем * Ва ту чӣ медонӣ, ки шаби Қадр чист? * Шаби Қадр беҳтар аз ҳазор моҳ аст”.
Ин шаб ба далели нузули Қуръон ва баракатҳои бемислаш, мақоми беназире дорад ва ибодат дар он баробар бо ибодати ҳазор моҳ аст.
Арзиш ва фазилати моҳи Рамазон
Мусулмонон дар моҳи шарифи Рамазон ба ҷуз рӯза, ба тиловати Қуръон, анҷоми намозҳои мустаҳаб, дуо ва истиғфор мепардозанд ва мекӯшанд бо анҷоми аъмоли хайр ва кӯмак ба ниёзмандон ризояти Худовандро ба даст оранд.
Ин моҳ фурсате барои бозгашт ба фитрати поки инсонӣ ва наздикӣ ба Парвардигор мебошад. Аз ин рӯ, мусулмонони саросари ҷаҳон бо шавқу иштиёқи фаровон ба истиқболи ин моҳ мераванд ва аз баракатҳои бемаҳдуди он баҳра мебаранд.
